De honkbaljaargang van 2008 is voorbij gevlogen. De zaalvoetbalschoenen waren nog maar net opgeborgen, of de seizoensafsluiter bij Caribe stond weer op het programma.
Hoewel het inmiddels toch al 28 september was, scheen de zon hevig in de lage landen. Het beloofde dus een lekkere nazomerpot te worden, ware het niet dat Groningen blijkbaar buiten de meteorologische landsgrenzen valt. Terwijl honkballers, hockeysters en Nordic Walkers elders in de Benelux gestaag aan hun teint konden werken, stond het exotische gezelschap in Groningen gewoon in de regen.
Het werd vooral de wedstrijd van de ambities van de Paaps. De werper – eveneens bekend als Jasper ‘Papi’ Bronner – sprak voorafgaand aan de wedstrijd ferme taal. Hij verkondigde de intentie om zijn carrière voort te zetten in het buitenveld. De ranke doctorandus werd prompt op zijn wenken bediend, met een veelbelovende basisstek in het Groningse linksveld.
De Paaps bleek echter ietwat onwennig. Terwijl de koortsige Hubert verdienstelijk op de been bleef tegen de Groningse slagploeg, waren noch hoge of lage, noch harde of zachte ballen besteed aan de onzekere, kersverse, donkerharige linksvelder. In navolging van de hologramknuppel, bleek hij in Groningen ook over een hologramhandschoen te beschikken, waardoor een zekere vangbal ogenschijnlijk onmogelijk voorbij ging aan El Papi. Een ongelukkige mis-scoop en onzuivere aangooi later, prijkten daardoor al vroeg in de wedstrijd vier onverdiende punten op het scorebord.
De foutenparade en regenbuien ten spijt, bleef de goede sfeer intact en maakten de Bussumers zich op voor honkslagen op de drollenwerper uit het noorden. Hoewel Caribe toch echt beschikt over een stevige fastballwerper – zo bleek later in de wedstrijd – was voor de gelegenheid een veredelde darter overgekomen uit de dug-out. Ballen harder dan 27 mijl per uur bleken een unicum, maar HCAW kreeg nauwelijks vat op de Antilliaanse curba’s.
Voor de neutrale toeschouwer viel er uiteindelijk toch nog het een en ander te genieten. De thuisploeg scoorde vroeg in de wedstrijd dus al vier punten met dank aan de ambitieuzeling in het buitenveld, maar ook invaller Ivo van den Brand – die zich dit seizoen ontpopt als de ultieme BP-werper – deed zijn recent verworven reputatie eer aan met een verdiende homerun tegen.
Waren de Bussumers dan helemaal voor Jan Doedel en een paar regendruppels afgereisd naar het hoge Noorden? Allerminst! Met het eerste honk bezet door Remco, het tweede honk door Eelco en een double in het midveld, ontpopte zich een schouwspel waar Bernie Ecclestone jaloers op zou zijn. Ed de Kroket moest op weg naar thuis, en werd hierbij opgejaagd als ware de dood hem op zijn hielen! Remco Tolenaar, slechts 57 keer zo rap als de soggy Soestenaar, trakteerde Ed op een portie imposante verbale vuurkracht:
 GAAN ED, GAAAAAN ED, LOPEN ED,LOPEN ED,LOPEN ED,GAAAAAAN ED!!!
Het moge geen verrassing zijn… De Kroket schrikt nog regelmatig wakker van de gedachte aan helleman Tolenaar. Een waardige seizoensafsluiter. Peter Paul