Amsterdam, 4 juli 2010 – Euforisch door de historische winst van de Oranje Leeuwen op de Goddelijke Kanaries traden afgelopen vrijdag de Reserve Reserves van HCAW aan tegen de Reserves van PSV. De ongebruikelijke voorbereiding, zonder batting practice werd het best verteerd door de Bussumers. Goed slagwerk en een uitmuntend gooiende De Souza zorgden voor een 9-1 overwinning.

Met een volle ziekenboeg en zonder de vakantiegangers werd ook voor deze wedstrijd weer een beroep gedaan op de schijnbaar onuitputtelijke bron van Gastspelers. Bijzonder was dat na officieel afscheid genomen te hebben nu toch ook weer Jurjan Koene in de vallei te bewonderen was. Zijn vorige optredens in de Reserve Reserve macht  werden nog ontsierd door fikse regenbuien, op de warmste dag van het jaar schitterde hij als nooit tevoren. ‘n Veel gehoorde opmerking was dan ook “Vroeger deed ie dat nooit!”

De tweede Gastspeler was Seb. Inmiddels een oude getrouwe. Hij speelde vanaf de wedstrijd tegen Gryphons alle vier de wedstrijden mee, en wist ook in alle wedstrijden tot een honkslag, of meer, te komen. Met de homerun in de vierde inning hield hij de ‘streak’ in leven en met die prestatie heeft hij ook z’n eigen regeltje in de statistieken afgedwongen.

De derde Gastspeler in de opstelling was Maarten. Een tijd lang werd gedacht dat deze talentvolle speler een beetje simpel was, maar nu we z’n vriendin ‘ns goed hebben kunnen bekijken is duidelijk geworden waarom hij constant met zo’n grijns op z’n gezicht rondloopt. In het kader van ‘alles kan kapot, dus laten we ze er maar bij houden’ hebben we een plekje voor hem gereserveerd in de statistieken, en voor haar is er een roulatieschema gemaakt. In de vierde inning zorgde hij voor een bijzonder moment. Niet alleen zijn homeruns over het algemeen schaars op het hoofdveld in Bussum, maar de dinger van Maarten volgde direct op die van Seb. Back-to-back dus. Een bokaalwaardige prestatie.

Jariño ontsierde de vierde inning door tussen de ‘touch-em-alls’ door vier wijd te leunen. De kans op ‘n back-to-back-to-back-to-back werd dus niet gegrepen. Geïmponeerd door al het slaggeweld om hem heen kwam hij slechts tot één dubbel waardoor hij in een vrije val in de statistieken terecht is gekomen. Vooralsnog niet echt zorgelijk, in alle twaalf wedstrijden dat Jariño dit seizoen aan de start verscheen (hij moest twee keer babysitten) produceerde hij één of meer hits. Een mooie streak die, als je er niet over begint, zomaar tot het eind van het seizoen had kunnen duren.

Met de eindstand al in de boeken werd het gelijkmakende deel van de zesde inning het toneel voor een aardige slapstick. Na vier wijd van Seb en Maarten, ze hadden ff het gas eraf, produceerde de voormalig GKL een ploppertje over de eerste honkman. In een uiterste poging wist de tweede honkman de bal nog te raken waardoor Seb en Maarten beiden de kluts volledig kwijt raakten. Seb strandde tussen thuis en drie, Maarten hield het tweede honk, en net toen de rust leek wedergekeerd stormde de GKL als een dolle óók naar het tweede honk. Vanuit de dug-out werd nog geprobeerd de GKL te bereiken met ‘Die met die blauwe pakken zijn bij ons’, maar tevergeefs. Het honk werd probleemloos bereikt, goed gezien, maar Maarten was daardoor wel gedwongen door te stoten naar drie, een kansloze missie bleek. Een dubbelspel 9-6-5-2-5-4-5-6 was het gevolg. Einde inning…. of toch niet? De Bussumers stonden alweer in het veld toen bleek dat de GKL weliswaar aanstichter was van al het leed, maar zelf niet uitgemaakt was. Na kort overleg werd de suggestie van de Ump ‘laten we gewoon doorspelen’ van tafel geveegd, waarna Ed de Kroket verdere pijnlijke situaties voorkwam door ‘gewoon’ de derde nul te zijn, vier naar drie.

De Souza gooide de hele wedstrijd en met slechts vier hits tegen, geen vier wijd, 13 K’s en een foutloos veld hadden de PSV’ers weinig in te brengen. Als zelfs Vliegtuigbouwer Fokker tegen al z’n principes in, gaat sliden om een bal te vangen is alles mogelijk. De Reserve Reserves van HCAW zijn weer op koers, en hebben nog steeds alles in eigen hand!