Amsterdam, 25 april 2011 – Dit jaar zal er door de Reserve Reserves wat vaker op zaterdag gespeeld worden, en ook is het niet altijd meer 14:00 als de ump ‘play ball’ roept. Afgelopen zaterdag was zo’n dag. Om 17:00 kon de wedstrijd in Heerhugowaard aanvangen, prima tijd gezien de extreme temperaturen die Nederland teisteren.
De tijd van aan aankomst op het zonovergoten Heronische complex bleek te laat voor de brunch of de lunch en te vroeg voor de high tea. De vakkundig in elkaar geflanste broodjes carpaccio van Remco T. vielen door dit tijdstip dan ook wat zwaar op de maag. Voor de Reserve Reserves die gedurende dit seizoen ook de klos zijn bij een wedstrijd met een late aanvang zijn hier wat tips terug te vinden.
En dan de wedstrijd. Natuurlijk moet er gezegd worden dat er weer gewonnen werd, 4-11 deze keer, er moet gezegd worden dat er foutloos gespeeld werd, en zo moeten er nog wel een paar dingen meer gezegd worden. Maar als er iets over een sombrero gemeld kan worden, dan doen we dat natuurlijk als aller aller eerste! Deze dubieuze eer viel Lauwe Laurens namelijk ten deel. Al in de vierde inning was hij tot deze gedenkwaardige mijlpaal gekomen. Omdat er ook in de eerste wedstrijd al een paar K’s geschreven konden worden zit het record van 23 er gewoon in dit jaar, ondanks de korte competitie! De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat Lautje ‘gewoon’ met twee hits, een ribbie en een heel erg makkelijk gestolen derde honk de wedstrijd kon afsluiten.
Voormalig Gastspeler Maarten had ook een goeie dag waarin wel behoorlijk wat gelopen moest worden. In de derde inning was het nog geheel op eigen initiatief, niemand had hem tenslotte gevraagd de bal over het hek te leggen. In het begin van de vijfde inning deed hij er nog een schepje bovenop met twee gestolen honken. In het tweede deel van die inning werd het lopen al minder vrijwillig. VGM was in het rechtsveld geposteerd, en de route die hij nam naar de line-drive draaier die zijn kan op kwam was ongeëvenaard. De naam die in goede Reserve Reserve traditie aan de route gegeven is, is de ‘O jee – route’. We gaan er namelijk wel vanuit dat hij dat ergens tijdens zijn doelloze spurt gedacht moet hebben.
Het hele team was foutloos, en dat geld dus ook voor Ed de Kroket die daar wel een compliment voor verdient. Nog onkarakteristieker waren de twee hits en de ribbie die hij produceerde. Daarmee lijkt hij de zeven slechte jaren definitief achter zich te hebben gelaten. De hitting streak staat op 2, dus ook voor Edje (zoals de PC ‘m soms liefkozend mag noemen) geldt: nog 18 te gaan!
De Souza moet er ook nog 18, maar dat lijkt gezien de vorm waarin deze mannetjesputter zich op dit moment bevindt absoluut geen probleem. Met 10 strike outs in 7 innings maakt hij het veld wel erg makkelijk foutloos te spelen. Voor De Souza zullen we de lat dus iets hoger moeten leggen. Nog 20 te gaan! Inclusief de twee play-off wedstrijden dus.
Remco T. probeerde weer eens een dragbunt, en een honk te stelen. De striemende hit die hij later produceerde zal er misschien voor zorgen dat hij wat minder de aandrang krijgt te bunten. Voor zijn steelprobleem ziet de PC eigenlijk nog maar één oplossing, een permanent Red Light!
De PC, vanwezge zijn fysieke gesteldheid tijdelijk Rochelende Ronald genoemd, kon niet imponeren tijdens zijn invalbeurt. Jariño kon dat duidelijk wel, niet alleen met een nuttige hit en een ribbie, maar zeker ook door zijn ijzersterke optreden op de heuvel in inning 8 en 9. De cijfers 2-0-0-0 liegen er dan ook niet om.
Het persoonlijke hoogtepuntje van de GGL beleefde hij toen hij, geïnspireerd door een onbekende vloeroefening van Jeffrey Wammes, onder een line-drive wegdook en daar vervolgens een achterwaartse salto met halve draai kon demonstreren. Ergens diep van binnen schuilt er nog ergens een atleet.
Volgende week wordt er afgereisd naar Olympia Haarlem. Dat klinkt makkelijk, maar de dag voorafgaand deze topper vieren de Reserve Reserves Koninginnendag. Erik, hou je broer een beetje in de gaten aub!? We hebben ‘m misschien wel nodig!