Hoewel ons verteld was dat onze poule niet internationaal was reisden we toch af naar het Duitse Oldenzaal. Het was een mooie rit op een prachtige dag met als enig minpuntje dat je weleens terug zou kunnen reizen met een nederlaag op zak. Alhoewel,zoals Daco zegt,wij mogen terug en zij moeten blijven.
Hoogtepunt van de reis was het onderdoor rijden van het Hennie Kuiper viaduct. Dit heeft zoveel indruk bij iedereen gemaakt dat we in de 7e inning weer bijkwamen en tegen een 11-2 achterstand aankeken. Wat was er gebeurd? Nou, Jeroen Hubert kreeg wat hits tegen en de knuppeltjes kwamen nog niet echt los.
Toen we in de volgende innings besloten hadden de stand gelijk te trekken en dit ook deden,besloten we ook maar de wedstrijd in de 9e inning ,met wat gemiste dubbelspelen ,weg te geven aan onze tegenstanders. Zij besloten ons besluit aan te nemen en haalden hierbij de overwinning naar zich toe.
De voorspelling van het met een nederlaag terugreizen kwam dus uit maar we kunnen ons troosten met het gezegde van Daco; wij mogen terug maar zij moeten blijven.
Op naar de eerste lichtwedstrijd van het seizoen!
Woodynr26