Amsterdam, 16 oktober 2011 – Voor sommige honkballiefhebbers zal de datum 16 oktober de boeken ingaan als de dag dat het Nederlands team voor het eerst het Wereldkampioen Honkbal werd door Cuba met 2-1 te verslaan. Voor de échte kenners is 16-10-11 slechts ‘the day after’, want op zaterdag 15 oktober versloegen de Reserve Reserves in de derde en beslissende wedstrijd van de Aluminium Series de Storks met 16-7, waardoor ze zich Nederlands Kampioen Wedstrijdsport 2011 mogen noemen!
Vorige week zondag werd op een guur veld voor de tweede keer op rij een toss gewonnen waardoor de Bussumers het echte thuisvoordeel mochten genieten. De gelijkmakende negende slagbeurt die bij dit voordeel hoort was gelukkig niet nodig, maar het thuispubliek, het grootste voordeel, was in grote getale komen opdagen. Als eerste willen wij dan ook dit trouwe legioen bedanken voor hun komst naar de Vallei en de steun die ze ons gegeven hebben. Dus:Â SUPPORTERS BEDANKT!!!
De ruime uitslag die uiteindelijk de boeken in is gegaan doet vermoeden dat het een makkie was, maar niets was minder waar. De Hagenezen vlogen er van het begin in, en de Bussumers mogen van geluk spreken dat de schade in de eerste drie innings tot vijf punten beperkt kon worden. Het leek even niet uit te maken waar De Souza de bal heen slingerde, hij kwam dubbel zo hard weer terug. Na de derde inning wist De Souza zich te herpakken en stond hij nog maar vijf hits toe in de resterende innings. Nadat hij op zijn karakteristieke manier de eerste nul van de negende inning gemaakt had, een strike-out dus, werd hem een publiekswissel gegund. Een super seizoen supersonisch afgesloten.
Na de snelle en angstwekkende 0-3 achterstand aan het eind van de eerste inning was het duidelijk dat er serieus gewerkt moest worden om überhaupt in de buurt te kunnen blijven bij Storks. Zo gezegd, zo gedaan. Jopie en Edgar kwamen direct door met hits waarna Super Seb zijn naam eer aan deed door het eerste punt binnen te slaan. Ook 2-3 kon nog geforceerd worden, maar daar was een grabbelende kortestop voor nodig.
Nadat Storks de voorsprong in de eerste twee weer op twee punten had gebracht waren de Reserve Reserves weer aan zet. De PC mocht beginnen en kon, na wederom een grabbel, het eerste honk bereiken waarna Remmie hem naar twee bracht en Ed de Kroket hem door tikte naar drie. De opofferingsslag van Jopie zorgde voor de 3-4.
Ook de derde inning konden de Bussumers het niet droog houden, na een paar harde hits een foutje en een opofferingsslag stond het 3-5. Na dit punt volgde een vierwijd, en toen had De Souza, of ‘Hubie’ zoals we ‘m soms liefkozend noemen, er genoeg van. Met twee nullen en drie honken bezet gooide hij een strike-out en zorgde hij voor de ommekeer in de wedstrijd.
In de gelijkmakende inning peerde Super Seb ‘m er direct uit zodat het 4-5 werd. Jariño de Braziliaanse Tuinman was onder de indruk, bleef nog een tijdje de verte in turen, en leunde daarbij ook nog even vier wijdballen bij elkaar. De GKL had beter opgelet en ging ook hoog, diep en ver. Het moet onmogelijk ver zijn geweest, want Jariño en de piano wisten op de klap te scoren. Het was een wonder dat hij GKL voor kon blijven en dus niet ingehaald werd. De PC maakte het feest compleet door de bal op dezelfde plek neer te leggen als GKL waardoor de midvelder zich vast een beetje gepiepeld moet hebben gevoeld. De beer was los en de voorsprong was daar: 6-5.
In de vierde inning deed Gagarin weer van zich spreken. Hij sloeg een hard tailende bal die over de duikelende linksvelder heen dook waardoor Jopie, die een vies hitje had geslagen, kon scoren. Een foute aangooi naar het eerste honk zorgde voor het 7e en 8ste Bussumse punt. De vijfde inning werd vervolgens getankt, slechts ten koste van één puntje, waarna er vol energie en goede moed aan het echte slopen kon worden begonnen.
De zesde slagbeurt leverde nog punten van Gagarin, Jariño en de GKL op waarbij de laatste werd binnengeslagen door Ricky C. die door de GGL dus precies op het juiste moment was ingebracht. Ook in de zevende beurt kon weer worden gescoord. Gagarin ging strak langs het lijntje het linksveld in voor een double, een hitje van Super Seb, een wilde worp en een foutje later stond het 13-7.
In de wetenschap dat hij de klus die De Souza op de heuvel was gestart mocht afmaken, betrad VGM eerst nog even het slagperk in de gelijkmakende achtste inning. Hij produceerde een harde roller langs het derde honk en wist daarna op een tripple van Edgar ook aanvallend nog een bijdrage te leveren. En nog was het niet gedaan. Gagarin ging voor het hek en de walk-off, maar kwam niet verder dan het leer van de eerste honkman, toch nog goed voor een punt overigens. De stand werd daarmee 16-7.
In de negende inning nam na een strike-out van De Souza, VGM de bal van hem over. Er werd nog even een tactische keuze gemaakt en vier wijd gegooid waardoor de binnenvelders de makkelijkste nullen konden maken. Een vijf-naar-vier gevolgd door een zes-naar-vier zorgde voor het eind van de wedstrijd, het eind van de Aluminium Series 2011 én de titel Kampioen Wedstrijdsport 2011!
De foto’s bij dit stukkie zijn van Alfred Cop, deze en heel veel andere foto’s zijn hier te bestellen.