Iets meer dan een jaar geleden schreef ik op deze site een stuk over één van mijn helden Mo, Mariano Rivera. Het is vorig jaar niet meer goed gekomen met hem, en in de World Series van 2012 waarin ik hem nog één keer had willen zien schitteren, brak die andere held van mij, Derek Jeter zijn enkel.
Mo speelt weer, is weer helemaal de oude, heeft al 23 saves op zijn naam staan. Of Jeter ooit nog speelt is onduidelijk. Mo heeft al wel aangekondigd dat hij na dit seizoen toch écht gaat stoppen. En al heeft hij vorig jaar geen World Series gespeeld, dit jaar doen de Yankees ook weer gewoon mee. Het zou mooi zijn, stoppen met een zesde World Series ring.
Maar ook zonder zesde ring heeft Mo al genoeg historie geschreven, en zelfs als hij gestopt is zal hij over vijf jaar nóg een keer geschiedenis schrijven. Deze man heeft namelijk zo’n fantastische carrière gehad dat hij waarschijnlijk de eerste ooit wordt die met een 100% score in de Hall of Fame terecht komt. Wedden?
In april van dit jaar, terwijl Derek Jeter nog steeds aan het revalideren was, kwamen heel veel losse eindjes historie bij elkaar, met als middelpunt natuurlijk Mo, of eigenlijk niet Mo, maar zijn grote voorbeeld Jackie Robinson. Jackie was namelijk de eerste zwarte speler die werd toegelaten in het tot dan toe witte mannenclubje, de MLB. Op Opening Day, 15 april 1947, betrad hij als eerste honkman van Brooklyn Dodgers het veld op Ebbets Field In New York. Een historisch moment. Jackie speelde fantastisch, had een Hall of Fame carrière, maar nog meer bereidde hij de weg voor voor al die ander zwarte spelers die na hem in de Major League speelden, en spelen.
Jackie speelde met rugnummer 42, en in 1997 besloot de MLB dit nummer te ‘retiren’ (met pensioen sturen klinkt niet). Dit hield in dat nieuwe spelers die op het hoogste niveau gingen spelen niet meer met dat nummer mochten spelen. De oudere spelers mochten dat nog wel, en langzaam verdween dat nummer. Mo is de laatste speler in de MLB die nu nog met nummer 42 speelt. Zijn teamgenoot Robinson Cano, jawel, genoemd naar Jackie Robinson, speelt met rugnummer 24, omdat dit nummer nu eenmaal het dichtst in de buurt komt.
Op Jackie Robinson Day dit jaar kwam het allemaal bij elkaar. De Yankees winnen met 4–2 van de Diamond Backs, Robinson Cano heeft met zijn 2 uit 4 (met 3-punts homerun) een groot aandeel, en Mo mag de wedstrijd uitgooien en pakt de save. Een bijzondere dag, een bijzondere samenloop van omstandigheden. Overigens ook de enige dag van dit jaar dat Mo niet de enige is die met nummer 42 het veld mag betreden. Op Jackie Robinson Day draagt (sinds 2009) namelijk iedereen dit nummer, in ieder geval iedereen die een uniform moet dragen. Dus alle spelers en coaches, maar ook de umpires dragen allemaal dit speciale nummer.
Ik schrijf dit stukje vandaag omdat er nu ook een aantal dingen lijkt samen te komen. Toen ik vorig jaar de hoop op nog één keer Enter Sandman uitsprak, hoopte ik op een oktober-ontmoeting tussen Bryce Harper en Mariano Rivera. Bryce, 19 jaar, had net z’n eerste MLB week achter de rug. Het talent had alle beloftes waar gemaakt, en ook dit jaar speelt Harper weer de sterren van de hemel. Maar op dit moment is er nog een nieuwe rookie die de sterren van de hemel speelt. Zijn naam is Yasiel Puig, een hele jonge, grote, zwarte Cubaan. Hij heeft in zijn eerste MLB-week al 4 homeruns geslagen, hij heeft een afschuwelijk sterke arm en gooit honklopers bij bosjes van de honken. Gooide moet ik zeggen, want de honklopers en coaches proberen het maar niet meer.
Derek Jeter is nog steeds aan het revalideren, maar heeft vandaag voor het eerst weer wat grondballen kunnen fielden. De hoop op een World Series met Mo en Jeter, blijft dus nog even in leven. Tegen Bryce zou leuk zijn, maar misschien past het bij de laatste wedstrijd van Mo wel beter dat hij tegen de Dodgers speelt. Daar is Jackie ooit begonnen, en laat Puig daar nu ook net spelen. In oktober zullen we het zien.