Amsterdam, 1 september 2013 – De geplande start van De Souza was één dag vervroegd. Zijn overwinning voor het Hoofdklasse Hout Team zorgde voor lovende stukken in de krant, maar tevens ook voor een gapend gat in de werpersstaf van het  Hoofdklasse Aluminium Team. Het waren achtenhalve mooie innings. Het werd 15–14 voor RCH, walk-off style.
De kersverse Heemsteedse kampioenen kregen het echter niet cadeau. Lang zag het er naar uit dat het geplande kampioensfeestje een week uitgesteld zou worden, en dat de door de Reserve Reserves meegebrachte champagne in de tas kon blijven. Het liep even anders. In een knotsgekke laatste slagbeurt wisten de RCH’ers 7 punten te scoren en met het kampioenschap aan de haal te gaan.
De negende inning begon nog zo lekker. De tot 8-12 geslonken voorsprong werd weer iets uitgebouwd tot 8-14 en hoewel het niet vanzelf ging leek er geen vuiltje aan de lucht. Maar RCH had vuurwerk besteld en begonnen daar in de gelijkmakende slagbeurt mee, en stopte pas toen de lichtmasten al lang weer uit waren.
Natuurlijk had VGM in de negende inning die bal kunnen vangen in het linksveld, dan was de wedstrijd over geweest, maar de lichtmast werkte niet mee. Natuurlijk had de PC in de relief wat minder via de backstop moeten gooien, maar hij had z’n kruit al verschoten bij de laatste 6-naar-3 in de achtste inning (briljante play, je had erbij moeten zijn). Natuurlijk had Remmie die strike-out moeten blokken, maar als je al bont-en-blauw bent, en de bal is een meter naast de plaat, is dat lastig. Natuurlijk had Edgar wat minder hits tegen kunnen krijgen, maar vijf tweederde inning is ook wat veel voor een kortestop, zeker als je je realiseert dat hij niet alleen de tweede, maar ook gewoon de vierde werper van de wedstrijd was. Kortom, Jariño de absente Braziliaanse Tuinman krijgt de schuld.
Op dat detail van het verliezen na, was het een hele aardige wedstrijd. De Bussumse slagmachine begint aardig op stoom te raken. Op zowel de eerste als tweede Erseehaase werper konden de heren 7 keer scoren. In totaal werden er 20 hits geproduceerd. Met name de 11 hits op de tweede werper werden gevierd omdat deze heer Morales eerder in de competitie de Bussumers volledig domineerde, en daar houden ze niet van.
Alle Reserve Reserves kwamen tot minimaal één hit, maar een paar verdienen het om eruit gelicht te worden. Edgar had met slechts één hit in zes at-bats misschien wel z’n slechtste wedstrijd van het seizoen, maar met een slaggemiddelde van .453, en al dat opgooien, en toch ook een ribbie, kan je ‘m weinig kwalijk nemen. Rikkie vlamde alsof het zijn laatste wedstrijd was. Vooral de laatste hardgooier  wist hij behoorlijk te raken. Na een stroeve 0-uit-2 eindigde hij met 4-uit-6.
De PC wist vooral de eerste watminderhardgooier goed te raken en ging 2-uit-5. NoNoJoe was ook vooral aan het begin van de wedstrijd erg aan het genieten. Na twee doubles in zijn eerste twee slagbeurten mikte hij er nog een sinlge overheen en kwam uit op 3-uit-5. En net toen we bijna zeker dachten te weten dat Seb het niet heeft dit seizoen, en dat hij zeker geen clutch-hitter is, kwam hij met twee uit door met een strakke hit waarmee hij een punt binnen sloeg.
Gagarin stond het huilen nader dan het lachen, aan het begin van de wedstrijd al. Zijn oorlogswond speelde weer op en moest vroegtijdig het slagveld verlaten. Hij moet nu verplicht een jaartje over doen en is er in 2014 dus zeker weer bij. VGM mocht naast het opgooien dus ook gaan slaan, voor Gagarin, en met 2-uit-4 ging dat helemaal niet zo slecht.
Ed de Kroket maakt het seizoen van z’n leven door en met 3-uit-6 zette hij daar weer een heel groot uitroepteken achter. Remmie en Woody deden onderaan de slaglijst net zo hard mee en wisten beiden twee hits te produceren. Het was een dolle avond.