Amsterdam, 1 mei 2011 – De Reserve Reserves zijn niet de jongste meer. Elk weekend stappen, feesten, los- en diepgaan is aan de mannen niet meer besteed. Jammer eigenlijk, want een slagbeurt heeft net altijd iets meer cachet als je daarvoor je maaginhoud in de dichtstbijzijnde openstaande sporttas hebt kunnen leggen.
Maar er loopt tegenwoordig ook weer wat jong grut doorheen, en Koninginnendag blijft ook voor de oudjes nog wel een gelegenheid waarbij af en toe nog ‘ns flink onverstandig gedaan kan worden. De GGL zal gespannen geweest zijn, en als hij niet al G was, dan hadden er vast een paar extra G geworden van de twijfel over hoe zijn mannen zouden zijn opgedroogd. D-Day, de dag na Q-Day. Een ding wist hij alleen zeker: De voormalig GKL was er niet, het zou een gezellige middag worden!
Het bereiden van de bollen bleek bij Lautje in goede handen. Heerlijke gehakt met truffel mayonaise, mozzarella met pesto en kipsalade, de lat wordt op deze manier wel erg hoog gelegd. Helaas bleken de voorbereidingen voor de bollen net iets teveel energie gekost te hebben, waardoor de gebruikelijke Lauwe honkslagen uitbleven. De ultieme teamspeler dus, culinair presteren voor het team, ten koste van het eigen moyenne!
De wedstrijd begon met een grote deceptie (Jariño, dat betekent zoiets als ’teleurstelling’), er was ons namelijk een Yank beloofd, maar we kregen gewoon een uit de klei getrokken Hollander. Hadden de mannen zich de avond ervoor toch niet hoefen inhouden! Maar goed, met frisse tegenzin werd de Hollander langzaam maar zeker weggetikt van de heuvel. Waarna in de vijfde inning alsnog de Verlosser uit de States het strijdveld mocht betreden. Het stond 0-3 toen hij de heuvel beklom, en kreeg daarna nog maar twee punten tegen. Kortom, hij deed het best aardig, but not great! En daarvoor haal je natuurlijk zo’n exoot.  Aan de andere kant is het ook zo dat Olympia Haarlem al over een fantastische accommodatie beschikt, en daar het geld dus niet meer ingestoken hoeft te worden.
En een beetje bijzonder is die Amerikaan wel. Het viel niet direct op, maar het bleek voor hem mogelijk acht ballen af te schudden, en daarna toch met een worp te komen. Een snelle rekensom doet je dan realiseren dat de beste man NEGEN verschillende pitches heeft! We hopen de zeven pitches die hij deze wedstrijd heeft afgeschud later in de competitie nog een keer mee te mogen maken. Het vervelende van dat afschudden is vooral dat het errug veel tijd kost. VGM vond dat ook, vroeg time-out en belandde nadat hij een echte ‘beaner’ ontweken had in een geanimeerde discussie met de Yank. VGM was toch al een beetje uit z’n hum, dus dit kon ie er niet bij hebben. Gelukkig werd de taalbarrière niet geslecht en bleef het bij onvertaalde onvriendelijkheden.
Met de spreekwoordelijke bril nog op het scorebord gebeurde er in de eerste heft van de eerste inning iets bijzonders. De bal werd met enige snelheid geslagen naar de back-hand kant van Lautje, die deze al slidend wist te stoppen waarna vanaf de knietjes de bal richting één werd geslingerd. OUT! Mooie play. Ondanks de twee foutjes en een vangbal die geen vangbal werd, ziet het er defensief prima uit bij de Heren uit Bussum. Zelfs de Braziliaanse Tuinman leek even vijftien jaar jonger toen hij in volle vaart (nou ja, soort van) een scherpe dragbunt bare-handde en uitmikte op het eerste honk. Chapeau! (Jariño, dat betekent hoed). De eerste shut-out van het seizoen kan dan ook geschreven worden voor onze De Souza. Met drie gespeelde wedstrijden, al 25 innings en evenzoveel strike-outs levert ie meer dan z’n bijdrage aan het nakende kampioenschap.
Aanvallend begint het inmiddels ook aardig te lopen. Vandaag was de PC de laatste actieve Reserve Reserve die de akelige 0.000 achter z’n slaggemiddelde kon wegpoetsen. Met slechts een bescheiden slagprestatie heeft hij met bijzonder veel respect en verbazing gekeken naar de vier-uit-vier van Jopie die hem naar de 
astronomische gemiddelde score van 0.727 heeft gebracht. Gagarin en Keet deden met ieder twee hits ook goede zaken voor de gemiddeldes. Keet had daarbij ook de meest opvallende hits van de wedstrijd. Na de bom in de tweede inning zorgde hij in de achtste inning namelijk voor een stootslag-honkslag waarbij de loper van twee kon scoren. Een bijzondere prestatie die terug doet denken aan de film Major League waarin in de laatste inning het zelfde stuntje werd uitgehaald door veteraan catcher Taylor. Het enige dat eigenlijk ontbrak was het callen van een homerun, zoals ook ’the babe’ deed in 1932, maar hierbij dagen we hem daartoe uit voor een volgende gelegenheid. Voor deze wedstrijd was het voldoende, vijf punten voor, geen tegen.
Met drie gewonnen wedstrijden op rij, en de Hawks die punten verspelen bij de nummer laatst in de comeptitie, lijkt het eenvoudig. De Reserve Reserves hebben alles in eigen hand. Nog 17 te gaan!
En dan de wedstrijd. Natuurlijk moet er gezegd worden dat er weer gewonnen werd, 4-11 deze keer, er moet gezegd worden dat er foutloos gespeeld werd, en zo moeten er nog wel een paar dingen meer gezegd worden. Maar als er iets over een sombrero gemeld kan worden, dan doen we dat natuurlijk als aller aller eerste! Deze dubieuze eer viel Lauwe Laurens namelijk ten deel. Al in de vierde inning was hij tot deze gedenkwaardige mijlpaal gekomen. Omdat er ook in de eerste wedstrijd al een paar K’s geschreven konden worden zit het record van 23 er gewoon in dit jaar, ondanks de korte competitie! De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat Lautje ‘gewoon’ met twee hits, een ribbie en een heel erg makkelijk gestolen derde honk de wedstrijd kon afsluiten.
