Coach Berrevoets: “Hubert gooide een braaf potje”
Kent U dat gevoel? Dat je ’s ochtends om half tien op je werk zit? En dat je al genoeg goede dingen hebt gedaan om het een succesvolle dag te mogen noemen? En dat je dan nog minimaal 7 uur mag? Zodat het dus eigenlijk alleen maar een absolute topdag kan worden? En dat je dan als je om 5 uur de balans opmaakt moet constateren dat de rest eigenlijk niet heeft opgeleverd wat je ervan verwachtte? Dat gevoel bekroop HCAW afgelopen donderdag op de terugweg uit Enschede.
De dag begon nog prima. Om 11:30 verzamelde de sterren van het derde zich in de honkbalvallei, waarvandaan om 11:45 (!) de reis oostwaarts aanvaard werd. In een bleek zonnetje stonden we al snel in een file van dagjesmensen, maar gelukkig had Danny na zijn olympische belevenissen een nieuwe categorie anekdotes aangebroken (iets over afgeschoren wenkbrauwen en een verhaal van Eric de Vries) zodat niemand zich tijdens het stilstaan hoefde te vervelen. In rap tempo werden de laatste hindernissen genomen, Bathmen (de woonplaats van Hans Kazan) werd gepasseerd, en Enschede kwam steeds dichterbij.
In de plaats van bestemming aangekomen bleek de textielstad alles gedaan te hebben om de bezoekende randstedelingen passend welkom te heten. De Grolsch-fabriek (niet bitter, meer caramelsmaakje) stond te blinken in de zon, in de hele stad hingen vlaggen uit, er was een optocht in het centrum, ja zelfs een aantal F 16’s in de missing man formation bleken geregeld om de Bussumse intocht op te luisteren. Het enige jammere was dat de plattegrond van het Den Haag van het oosten door wat bouwnijverheid niet meer overeenkwam met die in het geheugen van onze gids, zodat er van een kleine omweg wel degelijk sprake was.
Vanwege dit oponthoud kwamen de Bussummers relatief laat aan op het veld, zodat er in rap tempo omgekleed moest worden. Precies op tijd betraden de Gooise gladiatoren het veld voor de BP, waarna de wedstrijdbollen soldaat konden worden gemaakt. De broodjes waren weliswaar vers, maar maakten wel duidelijk dat de energie van Jef de afgelopen periode met name in zijn huis is gaan zitten.
En dan de wedstrijd. In de eerste inning deed HCAW wat het de vorige keren verzuimde te doen, namelijk scoren. Het was al snel 0-1 door een stevige homerun van de Smet, waarna in de 2e inning de stand naar 0-4 getild werd door een dinger van Tom met twee man op de honken. Alle reden om reikhalzend uit te zien naar een monsterscore. Maar die bleef dus uit. De tijgers uit de textielstad (hoewel textielstad? Jongens, doe dan eens wat aan die pakken!) wisten in de volgende innings 2 maal te scoren, en ook HCAW 3 voegde nog een puntje aan het totaal toe zodat de stand na 6 inning 2-5 was.
In de 7 inning drukte HCAW 3 door. Of liever gezegd; drukte TTT HCAW 3 door. Twee cruciale veldfouten (coach Berrevoets: “ze geven de wedstrijd niet weg, we zullen echt zelf moeten winnen”) en een snoerharde line drive opofferingsstootslag tussen kort en drie van Sander Fokker zorgden uiteindelijk voor 4 punten en de beslissing: de Bussummers konden huiswaarts met een 2-9 zege. De 50% en een stijlvolle 4e plaats in de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A zijn voorlopig zeker gesteld.
Blijft over de Dug out van TTT. Deze bleek adequaat, al bekroop ons wederom het gevoel dat het maar goed was dat het niet regende. Een minimalistisch en experimenteel ontwerp, het deed in de verte denken aan een jonge Rietveld. De verse hekjes voelden fris aan.Wel een vraag: waarom heeft de bezoekende kant geen stuurhut? Al met al een redelijk aangename plek om een potje honkbal te kijken; en de winnende dug out zit natuurlijk altijd het lekkerst! Een 7,1.
Vrijdag UVV. Thuis. De kans om voor het eerst dit seizoen boven de 50% te komen. Zal mij benieuwen….
Günther von Römertopf
PS. Ondanks de 9 gescoorde punten lijkt het erop dat een aantal knuppels van het derde moeite heeft om wakker te worden. Bogaard 0 uit 17, Van Joolen 1 uit 14, Lam 2 uit 14, Rosa 3 uit 15, de Jong 3 uit 14, Keetelaar 3 uit 13, Wout 4 uit 17; en dan heeft Wilma al 4 wedstrijden gescoord! Het is nog niet het niveau wat van de mannen verwacht mag worden. Volgend jaar de wintertraining maar eens anders aanpakken?
