Groningen, zondag 28 juni 2009 – Caribe uit. Altijd lastig. Sterker nog: té lastig. Het werd 16-15.
Laten we er niet te veel woorden aan vuil maken. Het was heet. Snikheet. Tijdens de lange rit naar het hoge noorden werden de kamelen van Imca begroet, alvorens de Reserve Reserves het veld van de Groningers betraden. Paparin had nog de moeite genomen de HCAW’ers te voorzien van pannenkoeken, maar het mocht niet baten…
De mannen van Caribe waren iets beter voorbereid op de brandende zon dan de overwegend (zeer) blanke Bussummers. En dat bleek. De slagploeg van Caribe was feller, sneller en sterker dan de aanvallers uit ’t Gooi. Maar belangrijker nog, de Groningers waren sterker dan de werpers van de Reserve Reserves. Geen van de drie pitchers die dit seizoen zo vaak al domineerden, bleek opgewassen tegen het agressieve spel van de thuisploeg. Het resultaat? Hits. Hits, hits, hits.
HCAW kwam voor, Caribe kwam terug. HCAW kwam achter, maar maakte gelijk. Caribe kwam achter, maar won. 16-15 dus. De pizza’s waren prima, maar smaakten slecht. De wedstrijd bleef nog lang door de hoofden van de werpers spoken. Het is zomerstop gelukkig. Goddank.
Geen wonder dat de smaak van de pizza’s erg bitter was…….