Da Souza gooit bijna no-hitter
De eerste wedstrijd na de zomerstop was een weerzien met de melange uit het verre Oldenzaal. De ploeg – samengesteld uit spelers wisselend actief voor verschillende regioteams – was het seizoen zwak gestart, maar heeft zich inmiddels knap herpakt. Een van de redenen voor de opzienbarende wederopstanding is het aantrekken van een inmiddels beruchte Amerikaanse sterwerper. Ook de Reserve Reserves wisten zich echter te versterken in de zomerstop. Zo leverde De Peanut zijn contract in bij de Pioniers uit Hoofddorp ten faveure van een stekje op de bank in Bussum.
Bussum, zondag 26 juli 2009 – De wedstrijd HCAW2 – RUN’71 liet zien hoe makkelijk honkbal kan zijn. Hubert noteerde bijna een no-hitter, Koene sloeg de bal moeiteloos het hek in en honkje voor honkje werd über-efficient de tegenstander verslagen. Zo simpel kan het spelletje zijn soms. Eindstand: 6 – 0 voor de Reserve Reserves.
Dommage
Een ding dat onveranderd is gebleven, is de zelden aflatende vorm van southpaw Da Souza. Na een uitstapje naar het eerste team van HCAW, stond Jeroen Hubert deze zondag gewoon weer waar hij hoort, op de heuvel bij het tweede team. Bijna zoals te doen gebruikelijk gooide de kleine Huizenaar soepeltjes de negen innings vol, en eveneens niet geheel verwonderlijk, noteerde hij een indrukwekkend hoog aantal strike-outs: 17. Zoals dit cijfer doet vermoeden, kende de dominantie van de lefty ditmaal weinig grenzen. Pas na liefst 8 1/3 inning noteerden de bezoekers de eerste – jawel, de eerste – honkslag van de wedstrijd. Menig jinx van Remco Tolenaar ten spijt, miste Hubert dus slechts op een haar een heuse no-hitter. Dommage dus. Weekje wachten dan maar weer…
Welja
Zoals eerder gememoreerd had Run ’71 zich halverwege het seizoen versterkt met een Amerikaan. Gelijk de verhalen bleek de fastball stevig, de curveball bruut en de change-up smerig. Van meet af aan hadden de Reserve Reserves dan ook moeite om de honken te bereiken op het sterke werpen van de man uit de VS. Met name de breaking ball stelde de Bussummers voor raadsels en bleek keer op keer te machtig. Gelukkig kan het honkbalgilde op dit soort momenten steevast rekenen op de ruim veertigjarige puber die ze Peanut noemen. Koud van de bank, ruim een jaar geen swing gemaakt, de BP maar overgeslagen en let wel, met een lichaamslengte van ca. 1,24 meter, joeg hij prompt de eerste de beste slagbal – uiteraard een curve nota bene – vol in het hek. Hopsakee. In het linksveld, daar waar de wind hard tegen stond…
Bring ‘m over
Het grootste winstpunt van de wedstrijd – naast een bijna-no-hitter, een imposante terugkeer van Frankie Koene en de 6-0 eindstand – was wellicht het gegeven dat de nieuwe aanpak tijdens de BP zichtbaar vruchten afwierp. Het eindeloze ‘bring him over’, ‘bring him in’ tijdens de pre-game werd tijdens deze lastige wedstrijd buitengewoon goed in de praktijk gebracht. Disciplinair sprokkelden de HCAW’ers de honkjes bij elkaar om uiteindelijk gretig de zestal puntjes te scoren. Paparin de Smet en Ibo ban den Brano (zij het soms op licht onorthodoxe wijze) noteerden beiden liefst drie ‘bring him overs’, waarmee de schaarse honkslagen van vooral de gebroeders Calis dankbaar werden verzilverd.
