Amsterdam, 19 juni 2011Â – Na een paar off-days leefde de slagploeg van de Reserve Reserves dit weekend weer aardig op. De batting practice moest noodgedwongen worden overgslagen omdat voor de wedstrijd de regen met bakken uit de hemel kwam, maar dat mocht de pret niet drukken. Twee Diemenaren werden bereid gevonden alsnog een BP te gooien, een BP die we voor het gemak maar ‘wedstrijd’ noemen. De uitslag laat zich raden: 21-3
De eerste ontmoeting met de broeders uit Diemen zorgde voor het einde van een loosing streak van drie, deze ontmoeting zorgde voor een streep onder een loosing streak van twee. Met 21 punten en 20 honkslagen waarvan er 7 voor ‘extra bases’ waren, werd er deze keer naar hartelust aan het run-, slugging- en slaggemiddelde gewerkt. De laatste twee wedstrijden was ook dat er een beetje bij ingeschoten.
Gastswerper Kyle zorgde er op zijn beurt voor dat de aandacht volledig op de aanval gericht kon zijn. Na drie innings was hij nog ‘perfect’, in vijf innings stond hij één punt toe en slechts twee slagmensen wisten het eerste honk te bereiken. Vakantieganger De Souza volgde hem na één man in de zesde inning op. Een double gevolgd door een schoonheidsfoutje zorgde in die inning nog wel voor twee onverdiende punten. In de zevende slagbeurt werden achtereenvolgens nummer 6, 7 en 8 van de ‘Survivors’ aan de kant gezet met drieslag. Einde wedstrijd.
Over de aanval valt meer te vertellen. En voor de aanwezige toeschouwers: Met ‘de aanval’ wordt hier niet het oponthoud na het lelijke tafereeltje dat zich in het linksveld afspeelde bedoeld.  Omdat er in die scene al teveel vuile woorden zaten, gaat de PC daar verder geen woord meer aan vuil maken. Geïnteresseerde ramptoeristen wordt aangeraden de ‘Homeplate’ in de gaten te houden. Hiernaast een illustratie van hoe aangenaam en prettig je ook een discussie over honkbal kan voeren.
De striemende liner waarmee Gagarin de aanval begon werd nog gevangen door voormalig HCAW’er Seb F., maar in de tweede en derde inning maakte onze astronaut het goed met twee hits en een ribbie. In ‘de papa van Bitterbal’ vond Gagarin na deze slagebeurten een waardig opvolger, want met één uit één en een ribbie kon ook Ed de Kroket trots (en snel) naar huis. Er werd nog gescoord ook want Laurens, Jarno, Seb en VGM zorgden voor vier punten met respectievelijk vier wijd, een single, een triple en een dinger. VGM had sowieso wel een aardige wedstrijd, want hij sloeg ook nog twee doubles en twee singles. Voor de kenners is dit een ‘cycle met een schoonheidsfoutje’.
In de volgende inning bewees Remco T. dat als je de bal maar dicht genoeg langs de lijn slaat het ook mogelijk is een tripple te lopen op een bal langs het derde honk. Er is nog steeds onduidelijkheid over aan welke kant van de lijn je de bal dan moet slaan. Na slechts één puntje in de derde inning sloeg de PC toe in de vierde. Met twee honken bezet joeg hij de bal over het linksveld hek. De stand werd daarmee 12-1 en een korte wedstrijd lag in het verschiet. Ware het niet dat in de vijfde en de zesde slagbeurt alle Reserve Reserves nog twee keer het slagperk mochten betreden, met negen extra punten als gevolg.
Omdat er zelf gewonnen werd en de andere wedstrijden een voor de Bussumers een gunstige uitslag kenden kan de PC hier dus weer vol trots en overtuiging roepen: Nog 11 te gaan!
