Nog 4 te gaan!

Amsterdam, 1 september 2011 – Op een mooi zonning veld in Noord-Holland kon afgelopen weekend tot veler verbazing gewoon gehonkbald worden. De windhozen met slagregens hadden Alkmaar niet aangedaan waardoor de Reserve Reserves weer een stapje richting het nakende kampioenschap konden doen. Na een trage start bleek een beetje gasgeven voldoende. Eindstand 1-10

In de thuis wedstrijd hadden de Bussumers nog een aardige oorwassing gehad, dus van onderschatting was geen sprake. Desondanks was het begin van de wedstrijd voor de Alkmaarders. De eerste Alcmariaan in de gelijkmakende eerste slagbeurt wist direct te scoren, hij kon toen nog niet weten dat op dat moment de koek alweer op was. De Souza domineerde daarna de wedstrijd zoals hij het hele seizoen al de 1ste Klasse A domineert. Er kon wéér een complete game geschreven worden, en ook in deze wedstrijd behaalde hij weer de dubbele cijfers met strike-outs (11-1-8-1).

Na een lang verblijf in het International Space Station was ook Gagarin weer op aarde. Het was duidelijk dat hij nog wat last had van de alom aanwezige zwaartekracht. Ondanks die problemen ging hij toch nog 1 uit vier met een ribbie waar nog lang over nagepraat zou moeten worden. Dus voor de kenners: Drie-slag-doorgeschoten-bal, waarop gescoord wordt, kan dat tellen als een ribbie? (en zou je dat moeten willen?)

Edgar had weliswaar geen hitje, en is daarom met spoed op snuffelstage naar de New York Yankees gegaan, maar hij had wel een ribbie. Dit binnen geslagen punt leverde naast een 1-2 voorsprong ook vraagtekens op. Dus voor de kenners: Bestaat er zoiets als een opofferingsslag vang 4(!), kan dat tellen als een ribbie (en zou je dat moeten willen?), en zo ja, is het alleen een PA of ook een AB?

Super Seb maakte het Papa Dammers in de derde inning een stuk makkelijker. Een bom over het midveld hek is altijd minimaal één ribbie, en in dit geval ook het gelijkmakende eerste punt,

Laatbloeier Jariño besloot pas in de zesde inning aan de slag te gaan. In die beurt produceerde hij z’n eerste honkslag en deed dat in de twee innings daarna nog een keer over. VGM sloeg de Braziliaan in de zesde inning door naar het tweede honk waarna Keet met een bijna stand-up-double de Tuinman over de thuisplaat joeg. Met bijna-stand-up wordt in dit geval niet bedoeld dat hij het tweede honk bijna bereikte, maar wel dat dat bijna staande gebeurde. De oplettende toeschouwer heeft namelijk Keet’s eerst sliding(!) van het seizoen kunnen waarnemen.

Een goed moment voor een wissel moet de GGL gedacht hebben, en normaal draait Ed de Kroket daar z’n hand niet voor om, als honkloper kon hij deze inning echter nog geen potten breken. Des te meer schade bracht hij de Alkmeerders toe toen hij de knuppel ter hand nam, en in de zevende inning het vijfde punt binnen hamerde met een striemende double over één.

Met vakkundig puzzelwerk in de line-up had de GGL vervolgens twee gouden grepen gedaan door de Pee C. en Erik C. op plek 7 en 8 te posteren. Ze konden daar weinig kwaad, en de Reserve Reserves hebben minimaal last gehad van hun aanwezigheid in de line-up. Sommige spelers heb je nou eenmaal niet voor de aanval.

Nog meer lof valt de GGL ten deel omdat hij Remmie op een subtiele manier behoorlijk scherp had weten te krijgen. In z’n eerste slagbeurt was dat nog niet te zien, de brilglazen van de koekebakker waren wat beslagen, waarschijnlijk nog omdat hij vorige week stomend en briezend van het veld af stiefelde, maar in de zevende en achtste slagbeurt wist hij respectievelijk een single en een triple te produceren.  Waarschijnlijk geheel tot z’n eigen ongenoegen, omdat de GGL hiermee ook weer bewezen zag dat je Remmie het beste pas aan het eind van de wedstrijd kan brengen.

Met een overwinning op de Blue Devils, die morgen op bezoek komen in de Honkbal Vallei (komt dat zien!!!) kan een volgend stapje gezet worden naar het kampioenschap in de poule. Nog vier te gaan!