Rijswijk, 17 april 2012 – Vandaag ontving ik vanaf een niet te traceren mailadres een tekst die zich het best laat omschrijven als “column”. En omdat het idee van “meer reflectie” mij wel aan staat heb ik geheel alleen en zelfstandig besloten hier ruimte voor te bieden.

Ik heb nog geen idee of deze mystery-writer doorgaat met inzenden, maar ben het roerend eens met zijn oproep en zal ook wat minder anonieme, maar niet minder begaafde, krabbelaars vragen “iets” in te sturen.

Om deze meningen niet te laten vermengen met de feitelijkheden die deze site rijk is heb ik een speciale pagina ingericht waar hopelijk een aantal schrijvers hun ideeën zullen achterlaten. De naam voor de rubriek is logischerwijs “Het Derde Honk” geworden. Insturen kan via ronald@bouwman.ws

Met enige afstand, zowel letterlijk als figuurlijk, volg ik de laatste jaren de prestaties van de reserve reserves. Door de nieuwe technieken en de vleitige typkunsten van ‘Tomba’, en de laatste jaren van ‘Bouwman’, kan dat zonder dat ik daadwerkelijk als toeschouwer aanwezig hoef te zijn. Ik geef toe dat het soms jammer is dat ik de mannen niet meer in levende lijve kan aanschouwen, maar laten we eerlijk zijn, het heeft nooit het niveau gehad dat tegenwoordig op MLB.tv of ESPN America te zien is.

En laat ik nog wat eerlijker zijn. Hoewel ik de verslagen en artikelen die tijdens de maanden maart tot oktober op de website verschijnen redelijk vermakelijk vind, mis ik af en toe de reflectie, de inzichten en het commentaar van een buitenstaander. Ik ben dan ook verheugd dat ik nu de kans heb gekregen daar iets aan te doen. En laat dit dan ook direct een oproep zijn aan andere voormalige reserve reserves of anderszins betrokken honkballiefhebbers: Schrijf een stuk, beschouw, reflecteer, steek een veer of brand af. Ik zal de site www.reservereserves.com in ieder geval aantrekkelijker vinden en vaker bezoeken. De directe aanleiding voor mij was het stuk dat afgelopen zondag online verscheen wedstrijdverslag, en dan met name de twee externe links die daarin te vinden waren.

Opgeschreven ongeschreven regels

Wat voor sommige honkballers als wetmatigheid beschouwd wordt, is voor andere laten we ook maar zeggen “honkballers” een vreemde opvatting. Als ik zo bij m’n punt kom is meteen duidelijk waar ik in deze discussie sta. Lastig wordt het omdat de regels waar ik het over heb niet uitgeschreven zijn, en de mensen die de uitleg nodig hebben vaak niet de meest heldere van geest zijn. Maar laat ik eenvoudig beginnen. Bij het warm gooien zorg je ervoor dat je niet in het infield gaat staan, maar dat je het gravel netjes houdt. Eenvoudige regel die je al bij de jeugd aangeleerd krijgt. Maar wat nog meer? Je kunt een honkloper tikken die terug duikt naar het honk, en je kunt proberen die honkloper zo hard te tikken dat hij z’n vingers breekt. Dat laatste is bij honkbalwet niet verboden, maar is ‘not done’. Je doet een tegenstander niet onnodig veel pijn. De volgende stap gaat al wat verder. Ook mentaal doe je je tegenstander namelijk niet onnodig veel pijn. “Showboaten” als je net een homerun hebt geslagen is dus ook ‘not done’, geen dansjes, niet extra langzaam over de honken gaan, en al helemaal niet blijven staan kijken als je de bal over de omheining geslagen hebt. Dan het je ook nog het spieken, het valsspelen aan slag. Als slagman mag je niet kijken naar de tekens die de catcher aan de werper geeft. Geen officiële regel die het verbiedt, maar ook ‘not done’. En ook is dat spieken niet geoorloofd als je teammaatje die op het tweede honk is aangekomen de tekens doorgeeft, not done.

Flauwe acties worden ook niet gewaardeerd. Vanuit de dug-out heel hard ‘mine’ roepen bij een popfly in het binnenveld zal maar weinig tegenstanders bekoren. Bij een foutbal en een steelpoging net doen alsof de aangooi er aankomt is ook onnodig en daarom ‘not done’. Acties die in honkbaljargon allemaal in de ‘Bush League’ thuis horen. In ieder geval niet op een echt honkbalveld.

Echt lastig te begrijpen wordt het pas wanneer de stand in de wedstrijd bepaalt wat je wél en niet kan doen. Ook dat heeft te maken met het tonen van respect aan je tegenstander. Als je in de 9e inning 9 punten voor staat steel je geen honken meer, en worden er geen stootslagen meer gelegd. Als je in de 9e inning 9 punten achter staat doe je dat overigens ook niet, niet alleen is het stom omdat je op die manier relatief makkelijke nullen weggeeft, maar je hoopt ook dat je tegenstander je met dat soort trucjes niet extra vernedert.

Vaak worden onnozele spelers op tijd tot de orde geroepen door coaches of teamgenoten, soms gebeurt dat niet. In dat geval gaan er ineens hele andere regels gelden. Oog om oog, tand om tand. Als je bijvoorbeeld in de 9e inning bij een 9-0 voorsprong net het tweede honk gestolen hebt, dan zou het weleens kunnen zijn dat de slagman de volgende bal heel hard tegen z’n lichaam gegooid krijgt. Deze zogenaamde “bean ball” is het enige legitieme wapen dat een tegenstander tegen slecht gedrag heeft. Het mag niet, dat is wel een officiële regel, maar iedereen (behalve de onnozelen) weet dat het er aankomt. Om de materie nog complexer te maken hieronder nog een aantal regels waaraan de bean ball actie aan moet voldoen.

· Don’t let retaliation get in the way of winning a ballgame.
· Don’t headhunt. It is a message, not an attempt to injure.
· Don’t retaliate against just retaliation. If a teammate gets thrown at for being a jackass, tough.
· Don’t make it obvious that you intentionally hit someone. Everybody, including the umpire, already knows.
· Don’t forget that you are also a hitter in the lineup!
· Don’t throw at a guy for having a good day.
· Don’t go after innocent victims.
· Don’t throw behind a batter. Get it done, or don’t do it at all.

Maar wees niet naïef, als iemand opzettelijk wordt geraakt wordt het over het algemeen een ongezellige en lelijke bedoening, ook in de 1ste Klasse A.

Was getekend Peter Paul