Amsterdam, 8 oktober 2012 – Het kan niemand ontgaan zijn. De Reserve Reserves hebben voor het tweede jaar op rij de Aluminium Series en daarmee het Nederlands Kampioenschap Wedstrijdsport weten te winnen. In een zonovergoten vallei werd het 0-2 voor de Bussumers.
De tweede wedstrijd in de best-of-three series werd een echte thriller. De heren uit Zwijndrecht waren niet van plan zich bij een vroegtijdige uitschakeling neer te leggen. Hun grote prijs, de promotie naar de Overgangsklasse, mocht dan al binnen zijn, ze waren niet van plan cadeautjes uit te delen.
De wedstrijd begon voor de Bussumers toch ietwat ongemakkelijk. De GGL had namelijk voordat het seizoen begon bedacht dat zijn team best een jaartje zonder kampioenschap zou kunnen. De vakantie werd gepland, het kampioenschap werd behaald, tegelijkertijd dus. Timing is everything.
De scheidende GKL was coach-for-a-day. Hij achtte het niet nodig zichzelf in te brengen, een technisch en tactisch gezien briljante actie. Dat betekende wel dat zijn laatste slagbeurt als Reserve Reserve zijn laatste at-bat in Zwijndrecht was geweest. Echt emotioneel werd hij er niet onder. Goed geluimd, beter zelfs dan we de GGL ooit gezien hebben, vervulde hij zijn noodzakelijke taak.
In de eerste Zwijndrechts slagbeurt kon de lead-off het eerste honk bereiken door een foutje van een zenuwachtige Jopie. Gelukkig kreeg hij direct een herkansing toen de bal naar Jariño werd geslagen die voor de gelegenheid op het derde honk was geposteerd. Jariño aarzelde niet, gooide naar Jopie, die z’n snelle handjes liet zien en door naar Super Seb te gooien het dubbelspel kon vervolmaken. Een vang-8 zorgde voor de three-up-three-down inning.
In de gelijkmakende slagbeurt namen de Bussumers direct een voorsprong. Super Seb bereikte het tweede honk door een foutje in het rechtsveld. Daarna begon de ellende voor de werper van Zwijndrecht pas echt. Maurice Mauricio had in zijn laatste wedstrijd tegen Alphians een paar goede innings gegooid, maar gisteren lukte dat niet. Een schouderblessure leidde tot, vier wijd, geraakt werpen en nog erger, twee wilde worpen waarop Super Seb kon scoren: 1-0.
[UPDATE: een oplettende scoorder heeft ontdekt dat in bovenstaande alinea de verkeerde werper is genoemd. Mijn excuses aan alle betrokkenen. Ik hoop dat u mij ook vergeeft dat de statistieken van Zwijndrecht van geen kant kloppen]
In de tweede inning moest De Souza de eerste honkslag van de wedstrijd toestaan, maar net als in de eerste inning werd de honkloper geneutraliseerd door een dubbelspel. Er ontstond een echt pitchersduel want de Bussumers konden zelf ook geen vat krijgen op de nieuwe werper van Zwijndrecht.
Pas in de vierde inning wist Edgar de no-hit ban te breken. Met twee nullen sloeg hij een honkslag en Krijtje, die na vier wijd en een velderskeus op het eerste honk was beland, naar het tweede honk. Remmie deed daarna wat de andere Reserve Reserves de hele wedstrijd na lieten. Hij sloeg met volle bak een striemende hit over de derdehonkman waardoor Krijtje over de thuisplaat kon komen. Het zou het laatste punt van Krijtje als Reserve Reserve worden. Stand 2-0.
De PC houdt het niet meer, Remmie komt door met een hit
Ook zonder hulp van de aanval bleef De Souza flink gas geven. De ene na de andere slagman werd uitgeschakeld. Geholpen door drie dubbelspelen verschenen maar vier spelers meer dan het absolute minimum aan de plaat.
In de negende inning zorgde Gagarin met een goede running catch voor een snelle eerste nul. Daarna moest De Souza nog één honkslag toestaan. Omdat de stand maar 2-0 was, en Zwijndrecht tegen Alphians ook al uit een ogenschijnlijk verloren toestand was teruggekomen, waren de Bussumers er niet gerust op. De Souza gooide er dus nog een schepje bovenop. Z’n elfde strike-out van de wedstrijd, op één van de gevaarlijke Zwijndrechtse slagmensen, was de tweede nul van de negende inning. De eenvoudige pop-fly naar Edgar betekende de laatste nul van de wedstrijd. KAMPIOENEN!
