Amsterdam, 2 juni 2013 – Natuurlijk is honkbal een belangrijk onderdeel in het leven van de Reserve Reserves, maar soms is het edele spel van ondergeschikt belang. En soms, dat was dit weekend.
Afgelopen vrijdag trouwde voormalig Reserve Reserve Jappie met zijn Josine. Zij zei ‘ja’ dus Jappie heeft gewonnen. En daarmee de Reserve Reserves ook een beetje. De wedstrijd op zaterdag werd overigens niet gewonnen. Het werd 0-10 voor RCH-2.
Na het door sms-en van de einduitslag naar de wedstrijdsecretaris kreeg de PC een berichtje terug waarin gesuggereerd werd dat er een causaal verband gelegd kon worden tussen de ongebruikelijke nederlaag met ongebruikelijk hoge cijfers, en de avond en nacht vol feest en drank die aan die nederlaag vooraf was gegaan. Maar daar is natuurlijk geen sprake van, het tegendeel is zelfs waar!
Het avondje uit was bijzonder goed voor de teamsfeer. En ondanks het feit dat er aardig gestort is voor het huwelijkscadeau hebben de heren er wel voor gezorgd dat ze door de gratis drank de kosten er ruim uit hebben gehaald. Verder is er behoorlijk verstandig gedronken, zo werden de eerste wodkaatjes en bacootjes pas ná middernacht gesignaleerd. Daarvoor was het louter bier dat gedronken werd, en iedereen weet dat we daar niet dronken meer van worden.
En om het bloed te laten stromen werd er ook veel gedanst waardoor moedertje alcohol weinig kans maakte. Zelfs Super Seb is met losse heupen op de dansvloer gesignaleerd. In verband met de zeer expliciete bewegingen worden na bestudering de beelden van de danskunsten toch maar niet via deze site vrijgegeven.
Als afsluiter van de avond besloten de meeste Reserve Reserves nog een hapje te eten om de laatste alcohol-buzz kwijt te raken. Voormalig Reserve Reserve Krijtje had als enige besloten géén patatten en frikadellen te gaan schuiven en besloot niet mee te gaan naar het horeca etablissement Chez Jopie. Bijzonder onverstandig bleek de volgende dag, want bij navraag de volgende ochtend (zijn vrouw nam op) bleek Krijtje een ernstige vorm van griep te pakken te hebben.
De wedstrijd van zaterdag stond voor de avond gepland, want een thuiswedstrijd zonder sun-delay is geen echte thuiswedstrijd. Na een grijze dag werkte het weer dan ook volop mee en trok het rond een uurtje of zeven helemaal open.
In de eerste helft van de eerste inning was het aan slag nog goed te doen. Dat merkte ook De Souza die meteen de hele slagploeg van RCH langs zag komen, en zes daarvan liepen meteen een vol rondje rond de honken. Stand 0-6.
Daarna had De Souza de Heemstedenaren goed onder controle en alleen in de vierde inning moest hij nog een puntje toestaan. Het duurde tot de vijfde inning totdat de Bussumers hun eerste honkslag konden noteren. Het was Super Seb die bewees dat losse heupen dé weg naar succes is, hij opende de vijfde inning met een double-down-the-line, maar hij kreeg weinig hulp van de andere Bussumers om hem verder te krijgen.
Ook na de sun-delay was het aanvallend niet veel, alleen Edgar wist met een honkslag de schade aan de statistieken te beperken. Zonder zijn hit was het team-slaggemiddelde voor het eerst sinds 1998 onder de .300 gezakt.
Na de sun-delay besloot de GGL het eens over een hele andere boeg te gooien, of misschien is dit weekend ‘uit een ander vaatje te tappen’ toepasselijker. Hoe dan ook, de PC werd in de zesde inning de heuvel op gedirigeerd zodat de reguliere opgooiers hun armpjes een beetje konden sparen. De PC verscheen met een paar rondjes BP in de arm goed opgewarmd aan de start, al was dat aan zijn eerste pitch, die achter de linkshandige slagman langs de backstop in vloog, niet te zien.
Een infield hit, een gestolen honk (met blauwe plek), een opofferingsslag en een honkslag later stond het 0-9. De innings daarna wist de PC het aardig dicht te houden en hij was dan ook zichtbaar teleurgesteld dat hij de wedstrijd niet mocht uitgooien. Die eer was voor Edgar die na zijn statistieken-reddende-hit had mogen kiezen tussen een zakje kikkertjes of de laatste inning gooien. Het werd dat laatste, waardoor de eindstand op 0-10 werd bepaald.
Moraal van het verhaal is dat de werpers van HCAW beter maar geen warming-up kunnen doen. Als je alle punten die in de eerste innings van de werpers gescoord werden vergeet, dan was het slechts 0-1 geworden. Kortom de Reserve Reserves hebben alles nog in eigen hand. Of beter gezegd, in eigen knuppel. Nog 12 te gaan!