Amsterdam, 15 juni 2013 – Het was een trieste week. Zo triest zelfs dat uw verslaggever van dienst bijna besloot de verloren wedstrijd tegen Olympia helemaal maar niet te beschrijven. Als excuus zou zijn eigen afwezigheid gebruikt kunnen worden, maar met de moderne technieken van tegenwoordig is dat een slecht excuus. Dus hier komt ie dan, het verslag van het verlies tegen Olympia. Het werd 4-10.
In een grijze Bussumse Vallei moest afgelopen woensdag de tweede wedstrijd tegen Olympia Haarlem afgewerkt worden. De Reserve Reserves houden in principe van hoge temperaturen en veel zon, maar door de ligging van het Bussumse veld is het bij de avondwedstrijden helemaal niet erg als er een grijs wolkje tussen de zon, de watertoren en de slagman hangt. De traditionele sun-delay kan op die manier vermeden worden, en het zag er dus naar uit dat de wedstrijd voor de verandering helemaal uitgespeeld kon worden.
Met de Kreis 2 op de heuvel gingen de Bussumers voortvarend van start. De eerste slagman kreeg nog vier wijd, maar later bleek dat dat helemaal niet aan De Kreis 2 had gelegen. Deze eerste slagman wist namelijk de hele wedstrijd niets anders te doen dan wijdballen te verzamelen. Alsof er een energieveld boven de plaat hing waar de ballen niet doorheen konden. Het energieveld was duidelijk alleen aan deze slagman gekoppeld want de volgende drie slagmensen zagen wel slagballen door de zone vliegen. Al zagen ze ze niet zo héél goed, want ze werden niet best geraakt en omgetoverd tot dooie nullen.
Meteen in de eerste gelijkmakende inning lieten de Reserve Reserves zien dat ze niet van plan waren mee te werken aan de eenvoudige promotie van de Haarlemmers. Edgar produceerde z’n twintigste hit van het seizoen en kwam daarmee op het eerste honk. Gagarin volgde hem op in het slagperk en met één gigantische klap sloeg hij alle frustratie van een, tot dan toe, tegenvallend seizoen, van zich af. De dinger was goed voor een vroege voorsprong. 2-0.
In de tweede inning werd daar nog een mentaal klapje achteraan gegeven toen met twee man uit de Olympische kortestop de bal finaal langs het eerste honk gooide. Remmie, die verantwoordelijk was voor het openleggen van de zwakke plek, wist daarop naar het tweede honk te stomen. Ed de Kroket toonde ‘no-mercy’ en prikte de bal door het midden voor een honkslag waardoor Remmie de stand op 3-0 kon brengen.
In de derde inning kon Olympiakos een puntje terugpakken toen hun vierwijdman na een gestolen honk en een foutje, op een klapje naar Edgar, eenvoudig naar huis mocht lopen. Niets aan de hand nog, 3-1. In de vijfde inning werd er na een honkslag, een foutje en een opofferingslag nóg een puntje van de Bussumse voorsprong afgesnoept. 3-2. De spanning was helemaal terug in de wedstrijd toen in de zesde inning twee back-to-back-doubles een gelijke stand op het scorebord bracht: 3-3.
Om het gemak weer een beetje terug in de wedstrijd te krijgen besloten de Reserve Reserves in de zesde inning weer wat aan de aanval te gaan doen. Edgar leunde zich naar het eerste honk en Gagarin vond het nodig om met zijn nieuw hervonden vorm hem met een hit haar het tweede honk te brengen. Beide heren wisten daarna het volgende honk te stelen waarna Rikkie Edgar over de thuisplaat en Gagarin naar het derde honk wist te brengen. Daar bleef het helaas bij, het was 4-3 geworden, maar een kans op meer was verdwenen.
De Bussumse heuvel was inmiddels bemand door niemand minder dan Fab Fabian Hemmen, maar belangrijker nog, de grijze wolkjes die eerst nog vrij onschuldig de sun-delay wisten tegen te houden, hadden besloten de sluizen open te zetten. De heren in ‘blue’ lieten zich daar echter niet door weerhouden, en wilden pas stoppen als er plassen op het veld stonden. En dat kan natuurlijk niet meer in de Vallei. Het kunstgrasveld heeft een perfect irrigatiesysteem en woensdag bleek maar weer dat het héél, héél veel water kan hebben. Helaas.
Een goed Nederlands gezegde is hier het best op z’n plaats. ‘When it rains, it poors’. Tegen de Griekse goden Olympia, Jupiter(regen) en Aquarius(water) waren de Bussumers niet opgewassen. Een foutje, vier wijd en zes hits, waaronder een homerun en een tripple, waren teveel van het goede. Zelfs Jariño wist vanaf de werpersplaat de hoosbui niet te stoppen, maar ja, de normaliter vrolijke Braziliaanse tuinman is doorgaans ander weer en echt gras gewend. Het werd 4-10, en de Reserve Reserves vonden niet meer de kracht om iets terug te doen.