Coach Berrevoets: “Het had net zo goed andersom kunnen zijn”.
Kent U dat gevoel? Dat je een tentamen op 1/1000 punt niet haalt? Dat iets als het ware door je vingers glijdt? In de mazen van het net blijft hangen?
Voor je ogen in een tunnel verdwijnt? Kortom; dat je ergens heel dichtbij bent maar het net niet haalt? Dat gevoel maakte zich afgelopen vrijdag rond 22:00 meester van het derde van HCAW….
De avond begon nog ontspannen. De wedstrijdbollen van Koen (of moet ik zeggen Anne Marie?) waren van een eenzaam hoog niveau. Het is immers niet elke dag dat je voor een wedstrijd getrakteerd wordt op vitello tonnato- en pesto-wraps, gevolgd door een oranje tom pouce. De dug out was eventjes een sterrenrestaurant!
Een pitchersduel van de eerste orde ontspon zich vervolgens in de mooie Bussumse zomeravondlucht. De hitjes waren zeldzaam en verdedigend zat het aan twee kanten goed in elkaar. Zo heel af en toe werd het spannend, maar geen van beide partijen wist één van de weinige kansen die gecreëerd werden te verzilveren. HCAW 3 zat er nog het dichtst bij met het 3e honk bezet en 1 uit, maar Bart van Wissen redde zich met een 3 slag uit die netelige situatie. Na negen volledige innings in amper 2 uur stond er nog steeds een brilstand op het imaginaire scorebord: 0-0. Verlengen dus.
De eerste helft van de tiende inning liep voor de Bussumse reserve-reserves zoals het hoorde te lopen: een snelle drie op, drie af. En met 1 uit wist Niels Lam zich door middel van een honkslag (lees: fout 3) op het eerste honk te posteren. Coach Berrevoets gaf vervolgens de tekens, van Wissen in zijn wind-up, Niels had een goede jump, de pitch, Yuri de Smet haalde uit ….. en sloeg een foutbal die onder de catcher doorging en niet onzacht op de knie van de man in het blauw terechtkwam. Kermend stortte de scheidsrechter ter aarde, en het was al snel duidelijk dat professionele hulp geboden was (al bleek het gemeen uitstekende stuk bot na verwijdering van de broek gelukkig zijn legguard te zijn). Daar de rechtsvelder van de gasten een gediplomeerde plastisch chirurg is, was het ongemak aan de knie niet alleen snel opgelost, maar zag het er ook nog eens veel beter uit dan voor het ongeluk. Helaas bleek de umpire niet meer in staat om de wedstrijd te hervatten, zodat er in de 2e 10 met 1 uit, 1 bezet, 1 wijd en 1 slag moest worden gestaakt en de Hawks dus opgelucht adem konden halen. De ongeslagen status van de Amsterdammers wankelde maar was niet geslecht.
Na afloop barstte de discussie los: was dit het of moest de wedstrijd op een later moment nog worden uitgespeeld? Niemand kwam er helemaal uit of wist het zeker, maar gelukkig bracht Erick de volgende ochtend op het honkbalforum uitkomst: wedstrijd telt, eindstand 0-0. Dit betekende voor bijna alle aanwezigen een primeur: Ik heb het in ieder geval nog nooit meegemaakt dat een honkbalwedstrijd compleet puntloos eindigde.
Omdat niet gelijk duidelijk was dat de wedstrijd telde is de beer niet uitgereikt. Was dat wel het geval, dan was Robert Keetelaar de gelukkige geweest. 6 innings zonder punt tegen met 1 hitje en 8 keer 3 slag; kom daar tegenwoordig nog maar eens om. Jeroen Hubert deed het met 4 puntloze innings en ook 8 keer 3 slag ook niet gek, maar die had vorige week al gewonnen…….
Donderdag een heuse interland. TTT uit. Zal mij benieuwen. Maar in ieder geval paspoorten mee!
Gunther von Römertopf
P.S. Het schijnt dat Demis Rosa de hele zaterdag in zijn tuin heeft staan oefenen op het tijdig terugtrekken van de knuppel bij een wijdbal….