Amsterdam, 15 juni 2013 – Het was een trieste week. Zo triest zelfs dat uw verslaggever van dienst bijna besloot de verloren wedstrijd tegen Olympia helemaal maar niet te beschrijven. Als excuus zou zijn eigen afwezigheid gebruikt kunnen worden, maar met de moderne technieken van tegenwoordig is dat een slecht excuus. Dus hier komt ie dan, het verslag van het verlies tegen Olympia. Het werd 4-10.

In een grijze Bussumse Vallei moest afgelopen woensdag de tweede wedstrijd tegen Olympia Haarlem afgewerkt worden. De Reserve Reserves houden in principe van hoge temperaturen en veel zon, maar door de ligging van het Bussumse veld is het bij de avondwedstrijden helemaal niet erg als er een grijs wolkje tussen de zon, de watertoren en de slagman hangt. De traditionele sun-delay kan op die manier vermeden worden, en het zag er dus naar uit dat de wedstrijd voor de verandering helemaal uitgespeeld kon worden.

Met de Kreis 2 op de heuvel gingen de Bussumers voortvarend van start. De eerste slagman kreeg nog vier wijd, maar later bleek dat dat helemaal niet aan De Kreis 2 had gelegen. Deze eerste slagman wist namelijk de hele wedstrijd niets anders te doen dan wijdballen te verzamelen. Alsof er een energieveld boven de plaat hing waar de ballen niet doorheen konden. Het energieveld was duidelijk alleen aan deze slagman gekoppeld want de volgende drie slagmensen zagen wel slagballen door de zone vliegen. Al zagen ze ze niet zo héél goed, want ze werden niet best geraakt en omgetoverd tot dooie nullen.

Meteen in de eerste gelijkmakende inning lieten de Reserve Reserves zien dat ze niet van plan waren mee te werken aan de eenvoudige promotie van de Haarlemmers. Edgar produceerde z’n twintigste hit van het seizoen en kwam daarmee op het eerste honk. Gagarin volgde hem op in het slagperk en met één gigantische klap sloeg hij alle frustratie van een, tot dan toe, tegenvallend seizoen, van zich af. De dinger was goed voor een vroege voorsprong. 2-0.

In de tweede inning werd daar nog een mentaal klapje achteraan gegeven toen met twee man uit de Olympische kortestop de bal finaal langs het eerste honk gooide. Remmie, die verantwoordelijk was voor het openleggen van de zwakke plek, wist daarop naar het tweede honk te stomen. Ed de Kroket toonde ‘no-mercy’ en prikte de bal door het midden voor een honkslag waardoor Remmie de stand op 3-0 kon brengen.

In de derde inning kon Olympiakos een puntje terugpakken toen hun vierwijdman na een gestolen honk en een foutje, op een klapje naar Edgar, eenvoudig naar huis mocht lopen. Niets aan de hand nog, 3-1. In de vijfde inning werd er na een honkslag, een foutje en een opofferingslag nóg een puntje van de Bussumse voorsprong afgesnoept. 3-2. De spanning was helemaal terug in de wedstrijd toen in de zesde inning twee back-to-back-doubles een gelijke stand op het scorebord bracht: 3-3.

Om het gemak weer een beetje terug in de wedstrijd te krijgen besloten de Reserve Reserves in de zesde inning weer wat aan de aanval te gaan doen. Edgar leunde zich naar het eerste honk en Gagarin vond het nodig om met zijn nieuw hervonden vorm hem met een hit haar het tweede honk te brengen. Beide heren wisten daarna het volgende honk te stelen waarna Rikkie Edgar over de thuisplaat en Gagarin naar het derde honk wist te brengen. Daar bleef het helaas bij, het was 4-3 geworden, maar een kans op meer was verdwenen.

De Bussumse heuvel was inmiddels bemand door niemand minder dan Fab Fabian Hemmen, maar belangrijker nog, de grijze wolkjes die eerst nog vrij onschuldig de sun-delay wisten tegen te houden, hadden besloten de sluizen open te zetten. De heren in ‘blue’ lieten zich daar echter niet door weerhouden, en wilden pas stoppen als er plassen op het veld stonden. En dat kan natuurlijk niet meer in de Vallei. Het kunstgrasveld heeft een perfect irrigatiesysteem en woensdag bleek maar weer dat het héél, héél veel water kan hebben. Helaas.

Een goed Nederlands gezegde is hier het best op z’n plaats. ‘When it rains, it poors’. Tegen de Griekse goden Olympia, Jupiter(regen) en Aquarius(water) waren de Bussumers niet opgewassen. Een foutje, vier wijd en zes hits, waaronder een homerun en een tripple, waren teveel van het goede. Zelfs Jariño wist vanaf de werpersplaat de hoosbui niet te stoppen, maar ja, de normaliter vrolijke Braziliaanse tuinman is doorgaans ander weer en echt gras gewend. Het werd 4-10, en de Reserve Reserves vonden niet meer de kracht om iets terug te doen.

Amsterdam, 7 juni 2013 – In een door zon en duisternis vroegtijdig beëindigde wedstrijd wisten de Reserve Reserves afgelopen woensdag het Amersfoortse Quick te weerstaan. In een spannende wedstrijd, wederom onderbroken door een sun-delay van een kleine driekwartier, werd het 4-1 voor de Bussumers. Na de zevende inning moest het licht uit.

Op een met Turkse pizza gevulde maag presteren de Reserve Reserves altijd goed, en batting practice heeft het hele seizoen nog niet echt geholpen. Dat was dan ook de reden waarom de GGL de voorkeur gaf aan het skippen van de BP en het uitgebreid genieten van de bollendienst van De Souza. Echt beter gingen de Bussumers er niet van slaan, maar er werd wel gewonnen. En omdat de statistieken voor steeds meer spelers steeds minder leuk zijn, lijkt winnen ook weer een factor van belang te worden.

In de ongemeen spannende competitie is een drietal teams nog maar één keer verslagen. Omdat de Reserve Reserves al twee keer het onderspit hadden moeten delven, moest er door de Bussumers gewonnen worden om zicht te houden op een hernieuwd kampioenschap. En omdat Quick met Olympia in een race om promotie is verwikkeld wilden de Amersfoorters zich niet zomaar neerleggen bij de Bussumse dominantie.

Verdedigend konden de Bussumers gelukkig een beroep doen op twee boomlange hardgooiers uit het Reserve team van HCAW. De GGL moest alleen nog even beslissen wie van de twee het spits mocht afbijten. Die keuze was niet moeilijk toen bleek dat Tiny Tim Niekerk na de wedstrijd nog met de trein naar Denemarken moest. Hij nam dus de innings vóór de sun-delay voor z’n rekening. En niet onverdienstelijk want op een paar verdwaalde vier wijd en één enkele hit na, was er de eerste drie innings helemaal niets op aan te merken.

Helaas is het slaggeweld dat we van de Bussumers gewend zijn in 2013 in nog geen velden of wegen te bekennen. In de aanval moest de er dus efficiënt omgegaan worden met de schaarse kansen.

Dat lukte in ieder geval in de tweede inning. VGM startte met vier wijd, en hij werd naar twee gebracht door een bijzonder goed gecamoufleerd opofferingsstootslag van Rikkie. NoNoJoe camoufleerde vervolgens zijn stootslag nóg beter waardoor hij niet alleen VGM naar het derdehonk, maar zichzelf ook veilig naar het eerste honk wist te brengen. Het boogballetje van Woody dat volgde stierf in schoonheid in de handschoen van de eerste honkman voor de tweede nul. Jopie trok zich er verder weinig van aan sloeg een harde hit door het midden. Hierop kon VGM scoren en NoNoJoe doorstomen naar het derdehonk. De PC wilde niet achterblijven en prikte de bal langs de kortestop waarop ook het tweede Bussumse punt over de thuisplaat kwam. Stand 2-0.

In de vierde inning leken de Amersfoorters terug in de wedstrijd te komen. Na vier wijd, een vangbal en een honkslag waren het eerste- en derdehonk bezet, maar met een goed uitgevoerd 6-naar-4-naar-3 dubbelspel kwam er een eind aan de slagbeurt, zonder dat er gescoord werd. Na de opvolgende Bussumse puntloze slagbeurt was het tijd voor de sun-delay, nog steeds 2-0.

Na de stop leek de vijfde Quickse slagbeurt direct gevaarlijk te worden. Tiny Tim Niekerk was inmiddels naar het station gesprint om zijn trein te halen, en Jofele Job had zijn plaats op de heuvel ingenomen. Na vier wijd en een gestolen honk werkte een Amersfoortse honkloper gelukkig aardig mee door op de geslagen bal zo in de armen van een struikelend Jariño te lopen. De nul werd tussen twee en drie gemaakt en toen Edgar daarna ook nog strekkend in de lucht een linedrive weggriste was het gevaar echt geweken.

En u raadt het al, ook de slumpende Bussumers wisten in de volgende slagbeurt niet te scoren. En met slechts een kleine achterstand wilde Quick absoluut nog niet weten van opgeven. Ook in de zesde slagbeurt vlogen ze weer uit de startblokken. Na een massief houten tweehonkslag gevolgd door vier wijd leek het tijd te worden voor een standaard opofferingsstootslag. Na één mislukte poging kozen de Quickers echter voor een andere variant: De bal hard naar Rikkie slaan. Niet bijster slim want na twee stappen terug naar z’n derde honk, een fake naar twee (tripple play?) en een goede gooi naar één, waren er twee nullen, en weer was het gevaar geweken.

De gelijkmakende Bussumse slagbeurt leek ook een snelle dood te sterven, maar Ed de Kroket wist met twee nullen nog net een foutje af te dwingen, en het hek was meteen van de dam(mers). Edgar bracht met zijn traditionele hit De Kroket naar het derdehonk. Niet veel later had Edgar ook het tweede honk gestolen en toen de bal vervolgens tegen de backstop werd gegooid was het 3-0 met het derde honk bezet. Het vierde punt kon gescoord worden toen de PC de bal het rechtsveld in prikte. Stand 4-0.

In de zevende inning nam De Souza het over van Jofele Job en na twee snelle nullen werd het toch nog even spannend. Vier wijd werd gevolgd door twee hits en het was 4-1. Normaal geen probleem, maar het gelijkmakende punt stond aan slag en deze meneer had de inning daarvoor al bewezen de bal een aardige dajakker te kunnen geven. De Souza eindigde echter in stijl. Strike-out! Lights out! Einde wedstrijd!

Kijk hier voor de boxscore en de statistieken.