Amsterdam, 25 april 2011 – Dit jaar zal er door de Reserve Reserves wat vaker op zaterdag gespeeld worden, en ook is het niet altijd meer 14:00 als de ump ‘play ball’ roept. Afgelopen zaterdag was zo’n dag. Om 17:00 kon de wedstrijd in Heerhugowaard aanvangen, prima tijd gezien de extreme temperaturen die Nederland teisteren.

De tijd van aan aankomst op het zonovergoten Heronische complex bleek te laat voor de brunch of de lunch en te vroeg voor de high tea. De vakkundig in elkaar geflanste broodjes carpaccio van Remco T. vielen door dit tijdstip dan ook wat zwaar op de maag. Voor de Reserve Reserves die gedurende dit seizoen ook de klos zijn bij een wedstrijd met een late aanvang zijn hier wat tips terug te vinden.

En dan de wedstrijd. Natuurlijk moet er gezegd worden dat er weer gewonnen werd, 4-11 deze keer, er moet gezegd worden dat er foutloos gespeeld werd, en zo moeten er nog wel een paar dingen meer gezegd worden. Maar als er iets over een sombrero gemeld kan worden, dan doen we dat natuurlijk als aller aller eerste! Deze dubieuze eer viel Lauwe Laurens namelijk ten deel. Al in de vierde inning was hij tot deze gedenkwaardige mijlpaal gekomen. Omdat er ook in de eerste wedstrijd al een paar K’s geschreven konden worden zit het record van 23 er gewoon in dit jaar, ondanks de korte competitie! De eerlijkheid gebied wel te zeggen dat Lautje ‘gewoon’ met twee hits, een ribbie en een heel erg makkelijk gestolen derde honk de wedstrijd kon afsluiten.

Voormalig Gastspeler Maarten had ook een goeie dag waarin wel behoorlijk wat gelopen moest worden. In de derde inning was het nog geheel op eigen initiatief, niemand had hem tenslotte gevraagd de bal over het hek te leggen. In het begin van de vijfde inning deed hij er nog een schepje bovenop met twee gestolen honken. In het tweede deel van die inning werd het lopen al minder vrijwillig. VGM was in het rechtsveld geposteerd, en de route die hij nam naar de line-drive draaier die zijn kan op kwam was ongeëvenaard. De naam die in goede Reserve Reserve traditie aan de route gegeven is, is de ‘O jee – route’. We gaan er namelijk wel vanuit dat hij dat ergens tijdens zijn doelloze spurt gedacht moet hebben.

Het hele team was foutloos, en dat geld dus ook voor Ed de Kroket die daar wel een compliment voor verdient. Nog onkarakteristieker waren de twee hits en de ribbie die hij produceerde. Daarmee lijkt hij de zeven slechte jaren definitief achter zich te hebben gelaten. De hitting streak staat op 2, dus ook voor Edje (zoals de PC ‘m soms liefkozend mag noemen) geldt: nog 18 te gaan!

De Souza moet er ook nog 18, maar dat lijkt gezien de vorm waarin deze mannetjesputter zich op dit moment bevindt absoluut geen probleem. Met 10 strike outs in 7 innings maakt hij het veld wel erg makkelijk foutloos te spelen. Voor De Souza zullen we de lat dus iets hoger moeten leggen. Nog 20 te gaan! Inclusief de twee play-off wedstrijden dus.

Remco T. probeerde weer eens een dragbunt, en een honk te stelen. De striemende hit die hij later produceerde zal er misschien voor zorgen dat hij wat minder de aandrang krijgt te bunten. Voor zijn steelprobleem ziet de PC eigenlijk nog maar één oplossing, een permanent Red Light!

De PC, vanwezge zijn fysieke gesteldheid tijdelijk Rochelende Ronald genoemd, kon niet imponeren tijdens zijn invalbeurt. Jariño kon dat duidelijk wel, niet alleen met een nuttige hit en een ribbie, maar zeker ook door zijn ijzersterke optreden op de heuvel in inning 8 en 9. De cijfers 2-0-0-0 liegen er dan ook niet om.

Het persoonlijke hoogtepuntje van de GGL beleefde hij toen hij, geïnspireerd door een onbekende vloeroefening van Jeffrey Wammes, onder een line-drive wegdook en daar vervolgens een achterwaartse salto met halve draai kon demonstreren. Ergens diep van binnen schuilt er nog ergens een atleet.

Volgende week wordt er afgereisd naar Olympia Haarlem. Dat klinkt makkelijk, maar de dag voorafgaand deze topper vieren de Reserve Reserves Koninginnendag. Erik, hou je broer een beetje in de gaten aub!? We hebben ‘m misschien wel nodig!

Amsterdam, 19 april 2011 – Na drie competitienederlagen op rij hebben de Reserve Reserves de weg naar boven weer gevonden. Gelukkig was dit de eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen en zijn de genoemde verliespunten vorig seizoen al genomen.

Omdat de heren ook in seizoen 2010 een sterk begin kenden, en dat niet al te best afliep, is er van overmoed geen sprake. Dat de indrukwekkende reeks van 20 ongeslagen wedstrijden op 10 april 2011 is gestart, dat zal je nu nog niet vaak hardop gezegd horen worden. Maar dat  de reeks indrukwekkend wordt, dat staat als een paal boven water!

Vroeger was TIW Survivors ‘uit’ voor een groot aantal Reserve Reserves de enige thuiswedstrijd van het seizoen, maar nu ook Papibon en de Peanut hun handschoenen definitief aan de spreekwoordelijke Pijp van Maarten hebben gehangen is de PC de enige overgebleven echte Amsterdammer. Met een jaar meer ervaring dan vorig seizoen, en met een gedeeltelijk verjongde selectie werd de reis dus vanuit de Bussumse Vallei naar de hoofdstad ingezet.

Bij aankomst bleek dat er al optimaal gebruik werd gemaakt van de met zonovergoten velden. De teams die het hoofdveld bevolkte maakte ook niet echt de indruk dat ze van plan waren daar op korte termijn afscheid van te nemen. De scheidsrechter van dienst keek er naar en zag dat het goed was. Een lekkere dag in de zon zouden ook de Reserve Reserves en de hoofdmacht uit Diemen deze heer niet afnemen! Na een kleine vijf uur moest hij bij gebrek aan een gelijke stand toch afvlaggen voor de laatste inning.

Onvoorbereid, maar goed uitgerust en gevoed konden de teams toch maar een half uurtje later dan door de KNBSB bevolen aanvangen met de wedstrijd. En het begin was meteen veelbelovend, al in de eerste slagbeurt mikte Seb de bal tegen het hek waardoor ‘Ouwe leuner Gagarin’ het eerste punt op het niet werkende scorebord kon brengen. Voormalig Gastspeler Maarten (VGM) ging daarna direct door met waar hij de oefenstage mee begonnen was: met het slaan van pop-flies, met dit verschil dat de pop- fly deze keer goed was voor een punt, en dus als opofferingsslag én ribbie in de boeken komt. Geschrokken van het onverwachte succes kreeg hij z’n volgende slagbeurt turend drieslag, met nog een rommelhitje en een echte klap kan hij desondanks terugzien op een geslaagde seizoensstart.

Ook Jopie had een goeie dag want met drie uit vier sloeg hij meer hits dan dat we normaal van de broertjes Calis opgeteld in een wedstrijd te zien krijgen. Voormalig GKL en Jariño sloegen ieder twee hits. De vierde slagbeurt van Jariño leverde daarna nog een opmerkelijk moment op. Zonder nullen en met VGM op het eerste honk produceerde hij een boogbal die met twee honken bezet een ‘infield fly’ genoemd zou worden. Toen deze bal uit de handschoen van de kortestop toch het gras van het infield wist te bereiken callde de veld-ump direct ‘intentional dropping’. Een briljante play als ie lukt, als ie niet afgecalled wordt, en als ie expres is, want het mag geen geheim zijn dat je als verdedigende partij beter Jariño als honkloper kan hebben dan een dronken zeeleeuw met krukken. Het feest ging niet door, Jariño werd dus ‘gewoon’ uitgecalled, en VGM bewees vervolgens dat je helemaal niet langzaam hoeft te zijn om tóch van het honk gepikt te worden. Twee nullen dus, waarna de GKL er natuurlijk weer voor zorgde dat de slagman na hem lead-off kon zijn in de volgende inning.

In de achtste inning was het verschil al gemaakt, maar toch zat er nog wat druk op deze slagbeurt. Een sombrero is altijd goed voor de moraal, en de eerste kans hierop kwam ook al meteen in deze eerste wedstrijd. Lautje zorgde echter met z’n hit en ribbie voor het achtste punt voor HCAW, en twee teleurgestelde dug-outs.

Hubie heeft al vroeg in het seizoen de vorm gevonden. Een paar bloopshithits en een foutje zorgde in de eerste inning nog voor twee tegenpunten, het derde punt dat in de achtste inning nog over plaat kwam kon niet meer deren. Met 6-0-6-2 lijkt er voor de rest van het seizoen geen vuiltje aan de lucht. Kortom: ‘one down, nineteen to go’.

PS De wedstrijd werd mede mogelijk gemaakt door de voortreffelijke bollen van Keet!