Amsterdam, 14 september 2010 – Nu Papibon de handschoen in de wilgen heeft gehangen is de weg vrij voor toetreding tot de Hall of Fame. Omdat dit natuurlijk altijd een democratische beslissing is vind je hiernaast een single-choice menuutje waarbij iedereen uitgenodigd wordt deel te nemen. Papi is in ieder geval speler van de week (35) geworden, dat pakken we ‘m niet meer af! (Remco, bedankt voor de ontroerende speech)
Amsterdam, 14 september 2010 – Ondanks de dreigende luchten die boven Nederland samengepakt waren vertrokken de Reserve Reserves afgelopen zondag toch naar Rosmalen om daar Gryphons uit de Eerste Klasse B te gooien. Het liep weer ‘ns anders dan gepland.
Precies op het beoogde tijdstip van vertrek bereikte het wedstrijdsecretariaat van HCAW het bericht dat het slechte veld in Rosmalen wellicht niet bespeelbaar zou zijn, en dat de toppers uit Bussum er beter aan zouden doen nog een half uurtje te wachten. Zo gezegd, zo gedaan, maar toen dat half uurtje verstreken was, en er nog steeds geen witte rook te bekennen was, werd er toch besloten af te reizen naar het hopelijk zonnige zuiden.
Omdat er in ieder geval geen tijd meer was voor een fatsoenlijke voorbereiding werd in de piekfijne kantine op het briljante complex van Gryphons eerst een overheerlijke pizza gegeten. De bollenbeurt was dit weekend voor De Souza, en wetende dat zijn rol op deze laatste startdag uit het werpleven van Papibon bescheiden zou zijn, wist hij toch weer een behoorlijke stempel te drukken op de middag. Uitmuntende pizza, beetje hete sambal, en gasgevende knoflooksaus. Heerlijk!
Na de uitgebreide lunch werd het tijd om ‘ns naar de toestand van het veld te kijken. Het zuiden bleek helaas helemaal niet zonnig te zijn, en er moest nog hard gewerkt worden voordat dat het veld bespeelbaar zou zijn. Gelukkig hebben de Bussumers voor dit soort situaties altijd de GGL bij zich, die gecoacht door de kundige tuinman Jariño, het veld in no-time weer speelklaar kreeg.
Normaliter zou het vervolg van het verslag vooral gevuld zijn met het verloop van de wedstrijd, de goede en minder goede prestaties van de Reserve Reserves, aangevuld me een koddige kwinkslag hier en daar. Deze keer niets van dat al. Na de eerste twee innings waren er alweer genoeg druivenroutes gelopen, ballen uit handschoenen gestuiterd en aangooien de mist in gegaan dat het kampioenschap voor dit seizoen voorgoed buiten bereik was gekomen. De Yank die na elke sullige wind-up de Bussumse slagmensen verrastte met een 90-miler, of een 80-miler met een haakse hoek, hielp ook niet echt.
Maar daar gaat dit stuk vanaf hier niet over. Dit stuk gaat vanaf hier over het afscheid van Papibon, Papi, Jappie, Jasper. Het stuk gaat dus niet over de twee sombrero’s (2!!!) die uitgedeeld werden. En ook niet over de official scoorster die bijna alle namen goed op het scoreblok kreeg. (Wij zijn erg benieuwd wat Remco T. z’n koosnaampje is, want z’n voornaam lijkt in ieder geval thuis niet vaak gebruikt te worden.)
Jappie was zijn laatste honkbalweekend vanaf het beginvan onschatbare waarde. Op het moment dat de umps de wedstrijd eruit wilde gooien wierp hij z’n charmes in de strijd en wist met overtuigende teksten de wedstrijd speelbaar te houden.
“vindt u het ook zo warm?”, “nee hoor, ik maak echt maar zo’n klein stapje als ik afzet”, “mag ik uw zonnebril lenen?”, “in Bussum regende het toen we vertrokken!”, “ik heb geen plassen gezien”, “honkbal zomersport, lalalala” . De umps werden overtuigd om nog eventjes te wachten, en nog ff wachten, ff wachten nog…….. Pizza!!!! ….maar die hadden we al gehad, dus toen kon er uiteindelijk toch begonnen worden.
Omdat de wedstrijd niet echt om over naar huis te schrijven was, heeft de PC besloten het qua tekst hier maar bij te laten. Onderaan dit stukje de boxscore, de statistieken zijn bijgewerkt.
Tijdens de warming up was Papi echter weer bijzonder scherp. Hieronder het bewijs van het onwaarschijnlijk lenige lichaam van Papi, en het bewijs dat als je je hard genoeg inzet de sky de limit is. Een voorbeeld voor alle balletjeugd in Nederland.
(don’t try this at home)
Een laatste blik op de laatste scorekaart, inpakken, wegwezen, en met vakantie.
Papi we zullen je missen!
Batting
Pitching
Amsterdam, 10 september 2010 РIn het weekend waarin hoogst waarschijnlijk het kampioenschap verspeeld werd was het niet alleen kommer en kwel. Hoogtepunt was natuurlijk de komst van Hall of Famer Koen van Joolen a.k.a Helmut von R̦mertopf.
Na de gewonnen vrijdagavond wedstrijd sprak Koen zijn lang verwachtte Hall of Fame acceptatie speech uit.
De speech maakte op alle aanwezige Reserve Reserves een onuitwisbare indruk.
Het extra bier dat voor de gelegenheid vloeide heeft helaas niet alleen desastreuze gevolgen gehad voor de zaterdagwedstrijd, maar de alcoholische versnaperingen hebben ook wat gaten geslagen in het geheugen van de PC. Hierbij dus ook de oproep aan Helmut om de speech nog even te mailen. (het was iets met ‘bedankt’)
Amsterdam, 8 september 2010 – Een paar dagen later dan u van ons gewend bent hier dan toch een teken van leven op de website van de Reserve Reserves. Het ziet er naar uit dat de Bussumers dit weekend het kampioenschap verspeeld hebben, en het viel de PC, tevens webmeester zwaar dit aan het web toe te vertrouwen. Hierbij de welgemeende excuses.
De wedstrijd van vrijdagavond werd met 9-2 nog redelijk eenvoudig gewonnen van de Ooievaars uit Den Haag. Uitblinker van de avond was weer ‘ns De Souza die weer acht innings zo goed als ongenaakbaar was. Papibon maakte indruk door de laatste inning met twee keer drie slag net zo ongenaakbaar te zijn.
Met een uitgedunde selectie omdat Jur K. per sé op een speeldag in het huwelijk wilde treden kwamen de Bussumers geen moment echt in gevaar. Op de juiste momenten werden de HCAW-ers ook nog ‘ns geholpen door de lage lichtmasten, en Haagse buitenvelders die in de mist onder niet van boven en links niet van rechts konden onderscheiden. De 9-2 eindstand was daardoor weliswaar wat geflateerd, maar niet meer dan terecht.
Reserve Reserves verprutsen het zonder ‘Amsterdam’
Op zaterdag kon de volgende stap gezet worden op weg naar een nieuw kampioenschap. Met Joey ‘No Hitter’ Eijpe in de gelederen, en alle toppers van de slagploeg aan boord leek er vooraf geen vuiltje aan de lucht. Voor deze ene keer werd ‘Amsterdam’ (dit seizoen al gereduceerd tot alleen Papibon & de PC) dan ook een dagje rust gegund. Helaas. De Bussumers gingen met 6-5 onderuit en hebben het dus niet meer in eigen hand. De Amsterdammers kunnen dus duidelijk niet gemist worden. Toen dit verschrikkelijke bericht de Amsterdammers bereikte hebben ze het vervolgens op een ongelooflijk zuipen gezet. Het feest waar beide heren zich op dat moment bevonden (voor de rust?) leende zich daar uitstekend voor. Om dit trieste relaas toch te eindigen met een vrolijke noot, hieronder een tekst die op dit Amsterdamse feestje gespot werd, en voor een groot aantal Reserve Reserves op zaterdag op ging.
