Herons grijpt ook in sanitairtest naast het goud

Het eerste seizoen in de buitengewoon aantrekkelijke 2e Klasse A eindigde voor HCAW3 zoals het was begonnen. Net als in de seizoensouverture tegen het Driemteam uit Haarlem liepen de Bussummers ook in de laatste wedstrijd afgelopen zondag bij Herons tegen een forse nederlaag aan: 11-1.

Al in de auto op weg naar Heerhugowaard heerste de voor HCAW3 zo typerende gezonde wedstrijdontspanning. Oud-olympiër Danny Wout verhaalde nog eens over Atlanta ’96 en ook het aloude plaatsnaamraden werd weer uit de kast gehaald: Akersloot, Uitgeest-Noord, West-Craftdijk, Alkmaar, Stompetoren, Hoorn. Toen we voorbij tuincentrum Ravenstijn reden en we op de routebeschrijving de naam van het sportpark lazen, waren de flauwe grappen natuurlijk niet van de lucht: We zijn messcherp, prikken een vorkje mee, lepelen de bal het veld uit, ork ork ork, honkballen doe je op sportpark De Vork. En verder ging de reis langs Oterleek, het pittoreske Ursem, Sint Pancras, Schagen, Langedijk en Obdam. Dan richting industrie- en recreatiegebied Beveland, langs uitvaartcentrum Duin en de onvermijdelijke Mc Donalds. De rotonde nemen we voor 6/8, over het spoor de eerste links en ja hoor, eindelijk arriveren we op de plek van bestemming. Na zo’n reis maakt het eigenlijk niet eens meer uit of je wint of verliest. De vreugde van het heelhuids arriveren en de zorgen over de terugreis domineerden de gedachten van alle HCAW3-ers. En ook het ontbreken van de wedstrijdbollen droeg niet bij aan een goede voorbereiding. Uiteindelijk kon HCAW3 niet meer doen dan zijn sportieve plicht.

Het werd een vreemde wedstrijd. Tom Urbanus, waarvan wij het hele seizoen dachten dat hij voor ons speelde, moedigde voortdurend Herons aan. Sander Fokker introduceerde in Heerhugowaard het Gooische scheldwoord taartje, dat in de dug-out van de Reigers al snel werd overgenomen en verbasterd tot mokkapunt, slagroomsoes en appelgebakje. Cris “Als ie er is” Jongsma was er niet. Ronald de Jong kondigde volkomen onverwacht aan dat hij volgend jaar doorgaat. En de stralende nazomerzon scheen alle HCAW3-ers recht in de ogen. Achteraf gezien is het nog een wonder dat de Bussummers het strijdperk zonder ernstige verwondingen konden verlaten. De concentratie was om onbegrijpelijke redenen minimaal en algeheel. Alsof het een ordinair griepvirus betrof, bleek na afloop van de wedstrijd de helft van alle Bussumse reserve-reserves zelfs zijn handdoek te hebben vergeten. Het werd een natte sanitairtest.

Joop Zoetemelk had het niet beter kunnen doen. Na de tweede plek in de reguliere competitie slaagde Herons er ook niet in de sanitairtest van 2004 te winnen. Met een 8,7 eindigden zij op de tweede plaats, vlak achter Badhoevedorp (8,9). Dat betekent dat Badhoevedorp samen met Giants uit Hengelo mag gaan uitmaken welke vereniging de beste sanitaire voorzieningen van de 2e Klasse heeft.

Het was de dag van het afscheid. Afscheid van een seizoen en afscheid van een aantal spelers. Zo betrad pitcher Paul Bus voor de laatste maal de heuvel en ook voor catcher Joost Boschhuizen was het de laatste wedstrijd in Het Derde. Paul, die als oud-Herons speler afscheid nam bij de club waar het allemaal begon, had zijn beste bal bewaard voor het laatst. Met een supercurve gooide hij Perry Hoetjes (ja, dé Perry, broer van z’n zus) in de tweede inning uit op drieslag. Dat was een goed moment om te stoppen. Maar Paul wilde nog even doorgaan en gooide een inning later een supercurve langs het tweede honk in een poging een dubbelspel te maken. Nog een inning later was het definitief gebeurd. Na 37 jaar was de pijp leeg, werd de pet ingeleverd en kon de handschoen aan de wilgen. Wat dat betreft was zijn laatste slagbeurt legendarischer dan zijn laatste heuveloptreden. Met een ferme uithaal sloeg Paul de bal over het hek, legde zijn knuppel neer en stapte nonchalant het veld af. Oké, het was dan wel tijdens de BP, maar toch, je honkbalcarrière eindigen met een homerun kunnen alleen de hele groten.
Joost Boschhuizen is zo’n hele grote. De robuuste plaatbewaker van HCAW3 sloeg twee weken eerder in de regen bij Pioniers de bal opposite het veld uit. Dát was een goed moment geweest om te stoppen, maar nee, ook Joost moest en zou het seizoen afmaken. De hele gifbeker moest leeg en zo eindigde de honkbalcarrière van Joost met drieslag. En dat terwijl hij zijn pak nog wel had gestreken!

Coach Berrevoets moest evenals vorig seizoen de laatste wedstrijd missen door een verblijf in het buitenland. Vanuit een zonovergoten New York was zijn enige commentaar: “Het was een mooi seizoen in een buitengewoon aantrekkelijke klasse.”

Tsjuus,

Helmut

P.S. Dit was voorlopig het laatste wedstrijdverslag van mijn hand. Wegens de voorbereidingen op het WK van volgend jaar in eigen land, draag de pen over aan mijn broer Günther en ga ik mij volledig richten op mijn werkzaamheden bij Von Römertopf Enterprises.