Amsterdam, 9 september – Zo, dat was het dan, seizoen 2013 is ten einde. De Reserve Reserves zijn een jaartje geen kampioen geworden. Een derde plaats in de 1ste Klasse A geeft geen recht op door honkballen voor wat voor beker dan ook. Zondag werd de laatste wedstrijd van het seizoen nog wel gewonnen. Het werd een leuke wedstrijd waarin Quick werd verslagen met 5-7.

Voordat we de wedstrijd hier doornemen moet wel gemeld worden dat ook de website wel een beetje klaar is met dit seizoen. De laatste weken haperde en schokte ie nog wel ‘ns en ook vandaag doet ie het verre van volmaakt. Als je dit stukkie kan lezen valt het voor nu dus mee, maar wees gerust, de PC heeft tegenwoordig weer alle tijd van de wereld, en zal zich deze winterstop op een geheel vernieuwde site storten.

En dan nu de wedstrijd. Dat deze überhaupt afgewerkt kon worden was opmerkelijk. De weergoden hadden allerlei ellende voorspeld, maar wonderwel bleef Amersfoort een middagje buiten schot. Ook de ochtendbui had niet veel schade aangericht, het veld lag er prima bij, en er kon dus gewoon gespeeld worden.

Edgar mocht het spits afbijten en deed dat in stijl door z’n veertigste (40!) hit van het seizoen te slaan. VGM leunde hem door naar het tweede honk en NoNoJoe sloeg ‘m vervolgens over de thuisplaat. Edgar en NoNoJoe deden dus niets anders dan de rest van het seizoen. Edgar eindigt met .435 aan de top met z’n slaggemiddelde. De ribbie van NoNoJoe was z’n team-leidende 23ste.

In de tweede inning werd er nog een puntje bij gesprokkeld toen Ed de Kroket door een foutje op het tweede honk kwam en binnen geslagen werd door Rikkie. Na de zomerstop slaat Rikkie .619 (13 uit 21), maar desondanks gaat ie liever tennissen, veel leuker, aldus een enigszins gefrustreerd klinkende GGL.

In de volgende twee innings bleek De Souza toch ook gewoon mens te zijn. Vorige week wist hij nog moeiteloos het Hoofdklasse Hout team van ADO onder de duim te houden, maar in de derde en vierde inning wisten de Amersfoorters van Quick ‘m aardig te raken. Toen na twee singles en drie triples hij ook nog een homerun moest incasseren, ironisch genoeg met hout, moest hij heel diep graven om zich weer te herpakken. Dat lukte overigens bijzonder goed want met een 4-naar-3 was hij uit de inning en in de drie innings die volgde wist hij zelfs nog zes strike-outs te produceren, en belangrijker nog, hij kreeg geen punt meer tegen.

Aan het begin van de vijfde inning keken de Bussumers tegen een 5-2 achterstand aan. Met slechts één hit, wat gestolen honken en de nodige slagdiscipline werden er twee puntjes teruggepakt. Ed de Kroket produceerde zijn 25ste hit van het seizoen en sloeg daarmee NoNoJoe over de thuisplaat. Remmie leek vervolgens een dubbelspelbal te slaan, maar de Amerfoorters vergiste zich in zijn wielen. Remmie was safe op het eerste honk en het vierde punt had op het scorebord gestaan, als dat niet kapot was geweest.

Met een 5-4 achterstand gingen de Reserve Reserves de zevende inning in. Remmie en z’n wielen hadden de smaak duidelijk te pakken want z’n dragbunt werd netjes omgezet tot een stootslag-honkslag. Edgar loste hem daarna met een velderskeus af op het eerste honk en spurtte direct door naar twee voor een gestolen honk. Rikkie sloeg met z’n derde hit van de wedstrijd Edgar en daarmee het gelijkmakende punt binnen. En toen maakte de heer Bernardus, de Quickse werper, een foutje. Eigenlijk twee foutjes, want de binnenkant bal was niet alleen te mooi, hij was ook gegooid op VGM. Gaat meestal goed, maar niet deze keer. VGM nam ‘m op z’n lat en de bal lag in een mum van tijd ergens in een tuintje in Amersfoort Oost. De twee punten dinger zorgde voor een 5-7 stand. En omdat Jariño nog twee solide relieve-innings in z’n arm had, en ze er bij Quick ook zo een hadden, was het ook meteen de eindstand. 5-7, einde wedstrijd, einde seizoen, einde Rikkie, einde Gagarin. Al kunnen we ons niet voorstellen dat deze laatste écht gaat stoppen. Voorlopig houden we het dus op ‘gestopt onder voorbehoud’.

Omdat deze laatste wedstrijd om de baard van de Keizer ging hadden de heren Reserve Reserves het lijstje statistieken er nog maar ‘ns bij gepakt. Edgar was het meest succesvol in het cijferspel. Hij sloeg niet alleen z’n 40ste hit, maar z’n laatste slagbeurt was ook exact z’n 100ste plate appearance, tot grote hilariteit van z’n jaloerse medespelers was deze laatste PA ook z’n eerste SO van het seizoen.

VGM deed ook goede cijfer-zaken. Hij bracht z’n strike-outs op een mooi rond getal (20) en de dinger was z’n tweede van het seizoen, voldoende om naast de PC te komen voor een gedeelde plek als homerunking. En hoewel de PC daar enigszins teleurgesteld over was, deed ook hij goede zaken. In de enige at-bat die hij kreeg sloeg hij een double. Net genoeg voor een eerste plaats bij het On Base Percentage én het Slugging Percentage.

De Souza ging met de 7 gegooide innings net over de 100 heen, en kwam door z’n 11 strike-outs op 106, meer dan één strike-out per inning dus.

Remmie en Jariño haalden na de wedstrijd ook opgelucht adem, hun slaggemiddelde was nét boven de .300 uitgekomen en ach… kijk voor de rest zelf maar, de batting stats staan hier en de pitching stats staan hier. Veel plezier.

De knuppels en handschoenen gaan nu een maandje in het vet. Op 12 oktober komen ze er weer uit voor actie tijdens de Third Series. Naast de Reserve Reserves van dit seizoen zullen daar ook enkele Reserve Reserves uit het verleden te bewonderen zijn. Daarover later meer. Als de site het dan nog doet tenminste…

Amsterdam, 1 september 2013 – De geplande start van De Souza was één dag vervroegd. Zijn overwinning voor het Hoofdklasse Hout Team zorgde voor lovende stukken in de krant, maar tevens ook voor een gapend gat in de werpersstaf van het  Hoofdklasse Aluminium Team. Het waren achtenhalve mooie innings. Het werd 15–14 voor RCH, walk-off style.

De kersverse Heemsteedse kampioenen kregen het echter niet cadeau. Lang zag het er naar uit dat het geplande kampioensfeestje een week uitgesteld zou worden, en dat de door de Reserve Reserves meegebrachte champagne in de tas kon blijven. Het liep even anders. In een knotsgekke laatste slagbeurt wisten de RCH’ers 7 punten te scoren en met het kampioenschap aan de haal te gaan.

De negende inning begon nog zo lekker. De tot 8-12 geslonken voorsprong werd weer iets uitgebouwd tot 8-14 en hoewel het niet vanzelf ging leek er geen vuiltje aan de lucht. Maar RCH had vuurwerk besteld en begonnen daar in de gelijkmakende slagbeurt mee, en stopte pas toen de lichtmasten al lang weer uit waren.

Natuurlijk had VGM in de negende inning die bal kunnen vangen in het linksveld, dan was de wedstrijd over geweest, maar de lichtmast werkte niet mee. Natuurlijk had de PC in de relief wat minder via de backstop moeten gooien, maar hij had z’n kruit al verschoten bij de laatste 6-naar-3 in de achtste inning (briljante play, je had erbij moeten zijn). Natuurlijk had Remmie die strike-out moeten blokken, maar als je al bont-en-blauw bent, en de bal is een meter naast de plaat, is dat lastig. Natuurlijk had Edgar wat minder hits tegen kunnen krijgen, maar vijf tweederde inning is ook wat veel voor een kortestop, zeker als je je realiseert dat hij niet alleen de tweede, maar ook gewoon de vierde werper van de wedstrijd was. Kortom, Jariño de absente Braziliaanse Tuinman krijgt de schuld.

Op dat detail van het verliezen na, was het een hele aardige wedstrijd. De Bussumse slagmachine begint aardig op stoom te raken. Op zowel de eerste als tweede Erseehaase werper konden de heren 7 keer scoren. In totaal werden er 20 hits geproduceerd. Met name de 11 hits op de tweede werper werden gevierd omdat deze heer Morales eerder in de competitie de Bussumers volledig domineerde, en daar houden ze niet van.

Alle Reserve Reserves kwamen tot minimaal één hit, maar een paar verdienen het om eruit gelicht te worden. Edgar had met slechts één hit in zes at-bats misschien wel z’n slechtste wedstrijd van het seizoen, maar met een slaggemiddelde van .453, en al dat opgooien, en toch ook een ribbie, kan je ‘m weinig kwalijk nemen. Rikkie vlamde alsof het zijn laatste wedstrijd was. Vooral de laatste hardgooier  wist hij behoorlijk te raken. Na een stroeve 0-uit-2 eindigde hij met 4-uit-6.

De PC wist vooral de eerste watminderhardgooier goed te raken en ging 2-uit-5. NoNoJoe was ook vooral aan het begin van de wedstrijd erg aan het genieten. Na twee doubles in zijn eerste twee slagbeurten mikte hij er nog een sinlge overheen en kwam uit op 3-uit-5. En net toen we bijna zeker dachten te weten dat Seb het niet heeft dit seizoen, en dat hij zeker geen clutch-hitter is, kwam hij met twee uit door met een strakke hit waarmee hij een punt binnen sloeg.

Gagarin stond het huilen nader dan het lachen, aan het begin van de wedstrijd al. Zijn oorlogswond speelde weer op en moest vroegtijdig het slagveld verlaten. Hij moet nu verplicht een jaartje over doen en is er in 2014 dus zeker weer bij. VGM mocht naast het opgooien dus ook gaan slaan, voor Gagarin, en met 2-uit-4 ging dat helemaal niet zo slecht.

Ed de Kroket maakt het seizoen van z’n leven door en met 3-uit-6 zette hij daar weer een heel groot uitroepteken achter. Remmie en Woody deden onderaan de slaglijst net zo hard mee en wisten beiden twee hits te produceren. Het was een dolle avond.