Remmie jinxt E.R.A. De Souza

Amsterdam, 30 april 2012 – De tweede zege van het seizoen kwam niet in gevaar, maar de honkbalgoden willen duidelijk niet getergd worden. Net als in alle andere sporten barst het in honkbal van het bijgeloof, en dat zal voor de Reserve Reserves na vandaag niet minder zijn geworden.

De Souza nam een zeer comfortabele 2-20 voorsprong de gelijkmakende 7e inning in, toen Remmie vol enthousiasme begon met een grote schoonmaak van de riante dug-out. Eerst moesten de resterende Turkse broden en de overgebleven pastasalade van Ed de Kroket eraan geloven. De plastic bekertjes werden netjes opgeruimd, de pakken frisdrank geleegd en netjes in de vuilnisbak gedeponeerd, niets aan de hand. Maar toen ging de overijverige Remmie te ver. De knuppels werden alvast ingepakt! Noem het bijgeloof, noem het een ongeschreven regel, je doet het in ieder geval niet. Het resultaat was zes hits en vier punten van Olympia. 20-6. En bedankt.

Gelukkig werd er door de Reserve Reserves niet alleen aan het E.R.A. van De Souza gewerkt, maar lag de nadruk toch echt op het slag- en slugginggemiddelde. De 20 punten zijn niet aan komen waaien, er werden 21 hits voor geslagen. De tot dat moment voor het seizoen nog slaggemiddelde-loze Super Seb begon direct sterk in de eerste inning. Een hangende curve, gecalled door de GGL, werd genadeloos het park uitgeslagen. Hij nam Edgar mee die zichzelf op het honk had geleund.

Super Seb had daarna ook nog wel een aardige dag. De dinger werd aangevuld met drie singles én twee keer vier wijd waardoor hij op een onnavolgbaar slaggemiddelde van 1.000 uitkomt. Helaas voor hem betekent dit dat hij met hetzelfde probleem als de GKL te maken heeft: het stats-programa op deze site heeft moeite met geloven dat dit slaggemiddelde klopt, waardoor beide heren voorlopig even buiten de totalen worden gehouden.

Rikkie, de PC en Krijtje hadden ook een 1.000-dag. Krijtje had alle twee zijn hits in de 2e inning. En normaliter zou ik het hier hebben over de bom die via de bovenkant van het rechtsveldhek het veld verliet, maar de slagbeurt daarvoor leverde een veel unieker beeld op. Nadat hij met een hit Jariño over de thuisplaat had gebracht schoof hij slagman voor slagman langzaam door naar het derde honk. En toen gebeurde het. Een nogal wild gegooide worp hobbelde langs de catcher, en Keet besloot dat dit hét moment was om zelf naar de thuisplaat te hobbelen. De werper voelde zich daardoor gedwongen hetzelfde te doen waardoor er een spannende situatie dreigde te ontstaan. Vol overtuiging gooide Keet er vervolgens een sliding uit…. safe! De catcher was zo geschrokken dat hij vergat te gooien. Natuurlijk was er ook niemand die dit unieke beeld kon vastleggen, je verwacht zoiets gewoon niet. Daarom hieronder het bewijs dat er toch echt gegleden is.

De PC had ook een bijzondere dag. Geïnspireerd door het optreden van Gagarin twee weken geleden (5 uit 6) ging hij er ook een dagje lekker voor staan. De eerste twee hitjes waren niet al te mooi (lelijk), maar hij kreeg er steeds beter zicht op. Al was dat aan het begin van slagbeurt drie niet echt te merken. Een curvebal zorgde voor een roei in het luchtledige waardoor hij zelfs even met beide voetjes van de vloer, en met de knieën in het slagperk terecht kwam. Hij had direct de lachers op z’n hand. In Amerika betekent zo’n actie dat je er weinig kijk op hebt, maar toen de Olympiaanse Yank dezelfde bal nog een keer richting thuisplaat slingerde werd deze door de PC daadkrachtig de andere kant op geslagen voor hit nummer drie. De Yank snapte het niet meer, en moest het bijltje erbij neergooien. De Nederlandse Olympiaan die het mocht overnemen werd vervolgens ook nog twee keer verschalkt waardoor de PC eindigde met 5 uit 5, net iets beter dan 5 uit 6 dus.

Rikkie verving in de zesde inning Edgar die al twee hits verzameld had, en wist als Super Sub (niet te verwarren met Super Seb) ook twee striemende hits en daarmee een slaggemiddelde van 1.000 bij elkaar te harken. Ook VGM en No-No-Joe mochten twee hits noteren, maar het meest genoten hebben we toch wel van Ed de Kroket. Na zes innings in de anonimiteit geleefd te hebben (0 uit 2, 2x 4 wijd) haalde hij met drie honken bezet fiks uit. De tripple in het rechtsveld zorgde voor een mooie afsluiting van de wedstrijd, waarna Jopie met z’n tweede opofferingsslag van de wedstrijd de toegift verzorgde.

Het succes van de Bussumers was voor een belangrijk deel te danken aan de GGL die vorige week uitstekend scoutwerk heeft verricht. Met die kennis en gedisciplineerd slagwerk werd Olympia eenvoudig verslagen. We zijn dan ook benieuwd wat er volgende week als scouting rapport naast de line-up genoteerd wordt. Misschien steken we er nog wat van op.

Almost Perfect

Sinds Peter Paul besloot dat het tijd was voor meer reflectie is hiervoor ook echt ruimte gemaakt in de vorm van een speciale categorie, met de toepasselijke naam “Het Derde Honk”. Omdat er nog geen spontane inzending ontvangen is trap ik zelf maar even af:

Almost Perfect

Het leek een weekend dat geen stukje waardig zou worden. Maar ook zonder de Reserve Reserves kunnen er bijzondere dingen gebeuren. En dan bedoel ik niet eens dingen zoals het uit elkaar spatten van Rutte 1 en een treinongeluk op honkbalworp afstand van waar ik woon. Dat gebeurde ook eergisteren, maar 21 april 2012 werd een bijzondere dag omdat er in Seattle een wedstrijd tussen de Mariners en de White Sox werd gespeeld.

Alsof ik het al aanvoelde, ik moest en zou kijken. En toen MLB.tv m’n iPad even niet begreep nam ik zelfs de moeite om een vriendelijke dame van de Noord Amerikaanse helpdesk ervan te overtuigen dat dat toch echt gefixt moest worden, wat gelukkig al snel gebeurde.

Eerst de Mets, die na een blunder bij een blooper in het midveld in de negende inning een voorsprong weggaven, maar na een fantastische sliding op de catcher van de Giants in de gelijkmakende toch wisten te winnen. Snel zappen naar de Nationals die vervolgens in de 10e door een aardige walk-off sacrifice fly wonnen tegen Miami.

Intussen was de wedstrijd in Seattle al even onderweg, en ook het titanengevecht tussen de Yankees en de Red Sox was begonnen. En als Yankee fan werd dat natuurlijk de wedstrijd die ik zou kijken. Totdat @MLB op Twitter na de 5e inning van Chisox een “Perfect Game Alert” de wereld in stuurde. Toch maar ff switchen, de Yankees stonden toch al 9-0 achter.

Ook de 6e inning ging 1-2-3 voor Humber, de werper van de White Sox, 7 en 8 idem. Elke inning een nieuw “Perfect Game Alert”, maar ik was toch al niet meer van plan van wedstrijd te wisselen. Nog drie te gaan, de commentatoren worden gek, maar z’n teamgenoten doen alsof het just another day at the ballpark is.

De 9e inning dan, er is een 4-0 voorsprong, maar de vraag is niet of er gewonnen gaat worden. Als je iedereen in de eerste 8 innings hebt uitgeschakeld heb je als werper een relatief eenvoudige job, nummers 7, 8 en 9 namelijk aan slag. Geen druk. Maar toch zijn er wat zenuwen, drie wijd kaal, spanning zelfs in Amsterdam op de bank. Maar hij vecht knap terug en dan toch de strike out! De volgende slagman slaat een popfly naar het buitenveld. Nog één te gaan, een pinchhitter, gekomen om het feestje te verknallen. Een goeie slagbeurt, en weer drie wijdballen, volle bak, foutbal, en dan de laatste pitch…

De curvebal begint al aan de buitenkant van de plaat, is ook al niet zo hoog, hij duikt nog verder naar buiten en naar beneden, maar de slagman houdt het niet, checkswing, strike! on the swing callt Blue! Maar het is nog niet over. De bal gaat in de grond, langs de catcher, onderweg naar de backstop. De pinchhitter denkt even aan discussiëren over zijn al dan niet swing, en dat duurt net lang genoeg om de catcher de bal te kunnen laten achterhalen en naar het eerst honk te gooien.

Perfect Game!

(laatste swing van de wedstrijd)

Pas voor de 21ste keer in de lange MLB geschiedenis, en ik zat te kijken! (hier alle 27 nullen) Wat een avond!

En, o ja, de gekkigheid was nog niet over de Yankees mochten dan wel 9-0 achter staan, maar na een puntje in de 6e scoorde ze er nog 7 in zowel de 7e als 8ste inning. Eindstand 15-9 Yankees, almost perfect!

Afgelast!

Amsterdam, 22 april 2012 – Peter Paul schreef het al. De ReserveReserves mogen dan leuk zijn om naar te kijken, het MLB niveau wordt bij lange na niet gehaald. En dat geldt zeker ook voor dit weekend. 

Wat voor verschrikkelijks is er dan eigenlijk voorgevallen, zult u denken. Maar het is minder erg dan het klinkt. Gisteren werd de wedstrijd tegen RCH namelijk helemaal niet eens gespeeld. Het weer gooide roet in het eten, en erger nog, water op het veld. De heren in het blauw kwamen om iets over twee nog wel het veld op, maar alleen om na het inspecteren van de thuisplas de wedstrijd eruit te gooien.

En waarom dan wéér benadrukken dat het geen Major League niveau heeft? Dat is voor het volgende stukje…

Honkbal uit de oude doos

Amsterdam, 17 april 2012 – Honkbal, zomersport. Vanavond werd er vanwege de extreme koude niet getraind. Gelukkig wist de GGL naast een tijdig afmeld-SMSje ook te zorgen voor enige verpozing, uit de oude doos.


Don’t try this at home (en ook niet bij een volgende training)

Columns – De aftrap

Rijswijk, 17 april 2012 – Vandaag ontving ik vanaf een niet te traceren mailadres een tekst die zich het best laat omschrijven als “column”. En omdat het idee van “meer reflectie” mij wel aan staat heb ik geheel alleen en zelfstandig besloten hier ruimte voor te bieden.

Ik heb nog geen idee of deze mystery-writer doorgaat met inzenden, maar ben het roerend eens met zijn oproep en zal ook wat minder anonieme, maar niet minder begaafde, krabbelaars vragen “iets” in te sturen.

Om deze meningen niet te laten vermengen met de feitelijkheden die deze site rijk is heb ik een speciale pagina ingericht waar hopelijk een aantal schrijvers hun ideeën zullen achterlaten. De naam voor de rubriek is logischerwijs “Het Derde Honk” geworden. Insturen kan via ronald@bouwman.ws