’t Was weer een memorabele dag afgelopen zondag. Memorabel en nat. Dat lag niet alleen aan een regenachtige pre-game, maar had vooral te maken met de gebroken vliezen van de vrouw van HCAW3-catcher Joost Boschhuizen. Boschhuizen liet een paar uur voor de wedstrijd weten dat hij helaas niet kon komen honkballen, omdat Eline moest werpen. Wie ook moest werpen was Jarno Koenen. Koenen startte omdat Paul Bus geblesseerd was afgehaakt en omdat Sander Fokker niet durfde. Vers in het geheugen van ex-coach Fokker lag nog de vorige thuiswedstrijd tegen Run ’71. De Oldenzaalse junioren wisten toen, ook tijdens een wedstrijd vol regen, HCAW3 liefst vijf innings
lang op 0-1 te houden. Fokker was daardoor zo gespannen dat hij reeds vier dagen vantevoren coach Berrevoets belde om te zeggen dat hij niet kon pitchen.

Man van de wedstrijd was Roy “Sai Baba” Berrevoets. Als een ware playing captain leidde hij de Bussumse reserve-reserves naar hun derde overwinning (21-6). Dit deed hij met onder meer twee grand slam homeruns in zijn eerste twee slagbeurten. Ook van Tom Urbanus viel trouwens weer een homerun te bewonderen. Van de in totaal 19 hits werden er drie geslagen door invalpeanut Frank Koene. In het geheel niet gehinderd door het gebrek aan een paaltje speelde Koene zowel aan als achter de plaat een puike wedstrijd.

Na zeseneenhalve inning eindigde de wedstrijd in stijl met een prachtige actie 4 naar 3. Tweedehonkman Koen van Joolen liet een hoge bal heel professioneel uit zijn handen vallen, maar kon opvallend genoeg de nul toch maken. Dit was vooral te danken aan het feit dat eerstehonkman Niels Lam de slagman had wijsgemaakt dat hij al uit was, waarop de Oldenzaler zich resoluut omdraaide en Van Joolen de bal alsnog naar het eerste honk kon gooien. Op de knappe overwinning van Run ’71 een week eerder tegen Caribe volgde dus een zware nederlaag voor de Tukkers. Maar ach, Brandt is erger.

Tsjuus,

Helmut

P.S. Over de uitbreiding in de familie Boschhuizen was op het moment van schrijven nog niets bekend. Het is dus nog even afwachten welke naam de derde HCAW3-dochter zal krijgen…

’t Was weer een memorabele dag afgelopen zondag. Met open vizier trokken de spelers van HCAW3 op naar het verre Groningen, alwaar zij aantraden tegen het altijd lastige Knights uit Leek. Toen de Gooische sluggers na een halve dag reizen arriveerden, troffen zij een veld aan dat nog het meest deed denken aan een achtertuin in Almere: onverzorgd en erg klein. Tom Urbanus voelde zich er dan ook meteen thuis, getuige de 3 (zeg: drie) homeruns die hij sloeg. Maar ook anderen lieten zich door het polderlandschap inspireren; Ronald(3), Roy(2), Dennis, Niels en Joost timmerden de bal het tuintje uit. Deze 11 (zeg: elf) homeruns zorgden voor een enorme overwinning voor het Derde: 1-43 (zeg: DRIEENVEERTIG). Saillant detail is dat de wedstrijd plaats vond op het veld van Caribe, omdat Knights problemen hebben met het gras op hun eigen veld (zij delen het met een voetbalclub, vandaar). Volgens Knigths was het echter maar goed ook dat er niet in Leek werd gespeeld. Dat veld is namelijk nog een stuk kleiner… Na zeven innings konden de ridders uit Leek te voet naar huis en vertrok de Bussumse oorlogsmachine onder leiding van Roy Berrevoets weer richting de bewoonde wereld. Onderweg deden zij nog een Mac Donalds aan, behalve de enige auto die geen homerun hitter bevatte; Koen, Sander en Jarino hadden even geen trek meer in stoere verhalen over Runs Batted In en Grande
Salamies.

Tsjuus,

Helmut