Uitdrukking “Joost mag het weten” krijgt nieuwe betekenis
Het was weer een gedenkwaardige avond in de honkbalvallei. Op het programma de kraker HCAW 3 – TIW Survivors.
De voortekenen waren niet al te gunstig. De bollen bleken eenzijdig onbeschikbaar, waardoor een aantal spelers gedwongen was zich te voeden met een vettig patatje of broodje kroket. Daarnaast bleek Cris tijdens het ingooien er al een speciale manier van vangen op na te houden die maakte dat zijn linkerwijsvinger dikker werd dan zijn rechterduim en ijs nodig had. Omdat de kantine nog gesloten was bleek de enige oplossing twee Ola perenijsjes uit de dichtstbijzijnde snackbar. Maar met 9 man beschikbaar moest Cris gewoon spelen. Er waren namelijk nogal wat afwezigen. De nummers 1 tot en met 6 uit de slaggemiddelde-lijst bleken niet over voldoende zelfvertrouwen te beschikken om het op te nemen tegen het team met de minste tegenpunten in de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A. De smoesjes waren van velerlei pluimage: buitenlandstage (Roy), arm uit de kom (Sander), hamstring/voet (Ronald), vakantie (Jarno), en Jef klaagde dat hij de hele tijd met de nek werd aangekeken, maar hij wilde er geen halszaak van maken.
Door naar de wedstrijd. In de eerste inning nam de nog ongeslagen koploper geroutineerd een 0-3 voorsprong op het werpen van gelegenheidsstarter Danny Wout. Het “game plan” was eigenlijk elke aanwezig speler een inning te laten gooien, maar er was iemand die daar heel anders over bleek te denken. Het verhaal van de avond was namelijk Joost Boschhuizen. Dat hij een beetje kon gooien had hij 7 jaar geleden op een achterafveldje in Moergestel al laten zien, maar dat optreden viel in het niet bij hetgeen hij gisteren op de heuvel wist te presteren. De ballen vlogen vanaf de 3e inning in allerlei vormen over de plaat dat het een lieve lust was. Of ze nou recht waren, krulden, stegen, daalden, of achter het standbeen langs gingen: TIW kreeg er geen vat op. Daarnaast zat de verdediging prima in elkaar: een mooi dubbelspel met als slachtoffers de eeneiige tweeling Franke, een vangbal van Tom met de rug tegen het hek, een 8-6-5 nul op 3 na een vangbal, en zo kan ik nog wel even doorgaan. Import David Mulder scoopte alles wat los en vast zat, tikte iedereen die voorbij kwam, en ving zelfs een hoge bal die duidelijk voor Niels was. In het veld hadden de reserve-reserves het geweldig naar hun zin.
Aan slag hadden de Bussumers het duidelijk lastiger, het duurde tot de 6e inning voor de eerste hits konden worden bijgeschreven. Deze leverden wel een puntje op, en ook in de 8e inning werd er gescoord. Tussenstand: 2-3. Spanning in de tent dus; publiek op de banken. Zou er een verassing inzitten vanavond? Maar nadat TIW in de laatste inning 2-4 had laten aantekenen, bleek geen van de HCAW-ers in staat in de laatste inning iets te forceren. Een leuke en spannende pot honkbal eindigde dus in een 2-4 nederlaag voor HCAW 3, maar iedereen kon met opgeheven hoofd de arena verlaten.
Zondag Flying Petrels. Thuis. Zal mij benieuwen.
Tjuss,
Günther von Römertopf
P.S. De catcher van TIW bleek de grote winnaar van de avond. Hij slaagde erin zich eruit te laten sturen en is zodoende de enige die volgende week tijdens de return in Diemen de EK-kraker Nederland – Letland kan bekijken…….