Een wedstrijd op woensdagavond in Purmerend, zonder lichtinstallatie. Het blijken goede omstandigheden voor vuurwerk.Â
Voorafgaand aan de wedstrijd werd rekening gehouden met een vroegertje, een quicky van 5 innings, geheel in stijl van de goh-ik-zit-in-een-trein-en-ben-een-lekker-wijf-dus-laat- ik-maar-openlijk-mijn-lingerie-verwisselen-ten-overstaan-van-die-zongebruinde-Kroaat-ervaring van Milan. Â
Niets bleek minder waar. Onder aanvoering van de wedergekeerde, maar licht opgefokkerde (mooie woordspeling Paparin!) Sander, werd onverwachts een achttal innings afgewerkt, uiteindelijk resulterend in een verdiende overwinning voor de kersverse nummer twee in voorlopige tussenstand van de Tweede Klasse A.Â
Hoewel startend werper Papi vijf dagen ogenschijnlijk later nog in zijn rol van DH zat en meer Flying Petrels op de honken toeliet dan gepland, stond de slagploeg van HCAW wederom zijn mannetje. Met indrukwekkende linedrives en vieze ploppers werd de thuisploeg tot wanhoop gedreven. De verrassende opstelling met Milan op kort, Jarno in de relief en Fokker in het rechtsveld, bleek bovendien zijn vruchten af te werpen. Milan pakte de ene na de andere honkslag weg, Fokker speelde succesvol verstoppertje (hij dook naar een fly ball, miste roemloos, maar veinsde met groot succes een vangbal!) en de Braziliaanse tuinvirtuoos loste na vier innings imposant de moegestreden Papi af op de heuvel, met snoeiharde fastballs, Zuid-Amerikaanse curba’s en uitmuntend veldwerk. Â
Ondanks kritische geluiden van de Grote Kale Leider, bleek de quiche van Keystone Kroket bij de HCAW’ers onvermoede krachten los te maken. Ivo kende een primeur door voor het eerst in wedstrijdverband de bal over de hekken te jagen, waarna het goede voorbeeld werd gevolgd door homerunveteraan Roy Berrevoets.Â
Mede door de beste bommen van het tweetal, werd een einduitslag bereikt van 3-8, waarmee de kansen voor het kampioenschap nog niet verkeken zijn. Eind goed al goed. De broek van Tomba is wat kort, maar de zomerstop is lang. Â
Peter Paul