Op vrijdag 1 augustus trad HCAW3 aan tegen een directe concurrent voor een top-3-positie in de Tweede Klasse A: RCH. Op voorhand een zogenaamde 4-puntenwedstrijd dus. Een kraker. Een partij op het scherpst van de snede. Een schermutseling tussen twee ploegen met het mes tussen de tanden en een overduidelijke, onaflatende wil om te winnen.Of niet natuurlijk... In werkelijkheid bleken de termen gezapig, langdradig en zomeravondhonkbal beter van toepassing op het schouwspel. De klamme zomerse dagen die de laatste week van juli kleur gaven, hadden overduidelijk een weerslag op het spel van beide Noord-Hollandse honkbalgiganten. Ironisch genoeg bleek noch RCH, noch HCAW met een overwinning huiswaarts te keren. De wedstrijd ontspon zich tot een gelijkspel. Bijna een unicum in het honkbal, maar als het ergens kan, dan in de Bussumse honkbalvallei. Let’s no longer beat around the bush: het werd 6-6 na 8 innings en tijd voor een vervolg was er niet.
De avond begon niet best voor de Bussumers. De eerste negen slagmensen keerden onverrichter zaken ‘dug-outwaarts’ en de drollenwerper uit Heemstede hield de Gooise slagploeg uitstekend in bedwang. De hoge temperaturen, benauwde atmosfeer en het latente vakantiegevoel gaven de titelkandidaat een matte, ongeïnspireerde indruk. De invloed van de zon was sowieso goed merkbaar: na krap een half uur werd de wedstrijd al gestaakt wegens een naar verluidt hinderlijke stand van het hemellichaam.Na drie kwartier lummelen, werd de wedstrijd weer hervat en het intermezzo bleek de Bussummers geen slecht gedaan. Zowaar noteerde de slagploeg haar eerste aanvallende speldenprikken en Hubert vervolgde zijn zoektocht naar waar hij in grossiert, strike-outs. Al met al bleef RCH echter lange tijd de betere en moest door de thuisploeg een manier worden gevonden om de vroege achterstand weg te poetsen.HCAW toonde na de pauze gelukkig een dodelijke efficiëntie en bleek in staat om vrijwel iedere scoringskans optimaal te benutten. Met slechts een negental hits, was de ploeg in staat om na de moeizame start toch zes punten op het scorebord te brengen. Onder aanvoering van Yuri Paparin (2 uit 4), gastspeler Peter C. Smit (2 uit 4) en de wekelijks excellerende Ed de Kroket (2 uit 4), werd aangetoond dat topploegen ook punten (in dit geval eentje) kunnen halen door slecht te spelen.
Het was uiteindelijk dan ook misschien wel aan de werpers te wijten dat de punten niet allemaal in Bussum bleven. Hubert gooide prima, maar haalde vooral voor de ‘zonnestop’ niet zijn gebruikelijke niveau (5 innings: 6-2-7-1), maar vooral reliever Ivo was geen schim van de pitcher die hij ooit schijnt te zijn geweest. De Brabander was waarschijnlijk met zijn hoofd bij de zoektocht naar een huis, baan, of vrouwelijke metgezel, want op de heuvel stond een kip zonder kop. Het is dan ook een wonder te noemen dat zijn schade beperkt bleef tot slechts enkele tegenpunten, en hij de wedstrijd kon afmaken richting het uiteindelijke gelijkspel (3 innings: 0-2-1-1). Â
Â
Al met al een avond om snel te vergeten. Het was warm in de vallei, en dat was vrijwel het enige hoogtepunt. Een speciale vermelding behoeft alleen El Sombrero van Papi Bronner, die zijn slaggemiddelde dankzij drie (stijlvolle) strike-outs fors zag kelderen…
Â
Peter Paul