Amsterdam, 29 maart 2010 – Op niet mis te verstane wijze heeft de Reserve Reserve selectie van HCAW de andere ploegen in de Hoofdklasse Aluminium gewaarschuwd voor dat wat komen gaat. Het werd dit weekend veel tegen weinig.
Ijzeren discipline aan slag werd afgewisseld met splijtend honklopen en koelbloedig veldspel. Een Purmerendse afvaardiging van wat vorig jaar nog het altijd lastige Flying Petrels was, kon geen potten breken op het tweede veld van de Bussumse honkbalvallei. Ondanks de elf keer geraakt werper bleven de Bussumers gretig maar ook geduldig aan slag. Bijzonder was dat er wederom geen drieslag opgetekend kon worden. Hierbij moet wel gezegd worden dat zowel Keet als een scoreblok ontbraken. Als bij het callen van de eerste officiële ‘play ball’ van dit seizoen beiden weer vers zijn, dan is de Sombrero snel weer binnen handbereik. Voor nu ziet het er naar uit dat het oefenperiode-kampioenschap de Bussumers haast niet meer kan ontgaan.
De scouting kwaliteiten van de GGL mogen inmiddels opmerkelijk genoemd worden. Toppers, has-been’s, wannabees en could-have-beens worden achteloos uit de HCAW-organisatie getrokken en ingepast in de geoliede machine die HCAW Reserve Reserves heet. Maarten, Jerry en Didi waren de drijvende kracht, kloppend hart, brandend middelpunt van de selectie van afgelopen zondag. De GGL had besloten de PC niet vooraf in te lichten over de nieuwe keuze, daar hij zich goed realiseerde dat de naam ‘Didi’ op een line-up nog steeds voor akelige nachtmerries zorgt bij de goedlachse Amsterdammer. Om bij te kunnen komen van de shock was het dan ook de bedoeling de PC te laten starten op de invalide parkeerplaats, het eerste honk. Maar omdat Jarino een paar jaar geleden niet goed heeft opgepast, en daardoor dit weekend ‘onverwachts’ moest oppassen, werd de PC het uitgestrekte niemandsland tussen het tweede en derde honk toebedeeld.
In het eveneens uitgestrekte niemandsland tussen het tweede en het eerste honk maakte de Oost Europa liefhebber Jopie C. zijn opwachting. Ook hij mocht slaan, maar toen hij in de laatste inning het verkeerde slagperk betrad werd duidelijk dat de gebeurtenissen in de bossen van Renkum hem niet in de kouwe kleren zijn gaan zitten. Er is echter goede hoop dat na wat broederlijk advies en terugkerend gezond verstand dit een eenmalige misstap blijkt te zijn.
Als laatste dient gemeld te worden dat de GKL bijna de prijs voor de hoogste bal van de wedstrijd kon opstrijken. De bal werd helaas gegrepen door de storm en viel net achter het hek waardoor de prijs deze keer niet uitgereikt kon worden.