Amsterdam, 12 april 2010 – De Bussumse kampioenen van 2009 zijn het nieuwe seizoen goed uit de startblokken gekomen. De uit Tilburg afgereisde Antillianen van The Yellow Rangers wonnen onverwacht nog wel de pre-game door met z’n allen op tijd aanwezig te zijn, en een synchroon uitgevoerde warming-up te laten zien. De wedstrijd die telt voor de competitie was afgetekend voor de Reserve Reserves: 15-0

In de snel afkoelende honkbalvallei werden de Tilburgers in rap tempo van het veld geveegd. Sterwerper De Souza zag de tweede slagman van de wedstrijd nog wel een tweehonkslag slaan, maar dat was ook meteen de laatste honkloper die de Bussumse verdediging zag langskomen. Dat wil niet zeggen dat alles dat langskwam ook daadwerkelijk gezien werd. De bal die in de vijfde inning hard richting Erik C. werd geslagen bijvoorbeeld, is door de dappere Bussumer nooit gezien. De in de hot-corner geposteerde C . draaide z’n hoofd weg om een mogelijke bad-hop te ontwijken, en wist in dezelfde beweging zijn handschoen precies op de plek te krijgen waar de bal, met een good-hop, zou kunnen uitkomen. Zonder tijd om van de schrik te bekomen werd de bal op tijd richting het eerste honk geslingerd voor de eerste nul van de zesde inning. Een zucht van verlichting ging door het stadion. De stand op dat moment was nog maar 9-0, nog niet een stand waarop je met een gerust gevoel de bal aan Papi Bronner kan geven. Een gedurfde zet dus van de GGL, die goed uitpakte. Zo goed zelfs dat de nieuwe bijnaam Papibon geïntroduceerd werd (kijk hier voor het origingeel). Gesteund door z’n nieuwe bijnaam werden ook de vijf volgende slagmensen vakkundig aan de kant gezet.

Wennen aan de snelheid
De Bussumse slagploeg moest de eerste inning nog behoorlijk wennen aan de snelheid van de linkshandige Tilburger die op de heuvel stond. Vanaf de tweede inning gingen de Reserve Reserves echter helemaal los. Geholpen door een aantal gooi- en vangfouten snelden de HCAW-ers over de honken. De vijf gestolen honken waren de catcher van de Tilburgers niet aan te rekenen, door de langzaam gegooide ballen waren de honklopers al bij het volgende honk voordat de bal goed en wel in de catcherhandschoen zat. De ‘geslaagde’ pick-offs naar het eerste honk werden op eenzelfde manier omgezet in gestolen honken.

Stootslagtweehonkslag
Frank Koene vierde in de vierde inning z’n verjaardag door een zeldzame stootslagtweehonkslag te produceren. De handig geplaatste push-bunt eindigde in de Bermuda-driehoek tussen werper, eerste-, en tweedehonkman. Ed de Kroket die net daarvoor al vol verbazing na ‘schijn’ op het tweedehonk mocht plaatsnemen maakte gretig gebruik van de verwarring en stoomde in een keer door naar thuis.

Sombrero
Ondanks de lage temperatuur werd het eerste zomerse moment van het seizoen al in de vijfde inning van deze eerste wedstrijd bereikt. Niet eerder had een Reserve Reserve maar vier slagbeurten nodig om de eerste sombrero van het jaar binnen te halen. Respect! Vliegtuigbouwer Fokker bewees vervolgens in de zesde inning dat je niet hoeft te komen trainen om glansrijk met drieslag aan de kant gezet te worden. Wellicht dat Frank K. alsnog kan trakteren van de winst uit de weddenschap die op deze slagbeurt afgesloten was.

Gastspelers
Met de uitgedunde selectie zullen de gastspelers dit seizoen een grote stempel drukken op de prestaties van de Reserve Reserves. De eerste wedstrijd was op dat gebied een succes. De gastspelers waren gezamenlijk goed voor drie honkslagen en drie gestolen honken. Ondanks het feit dat de uitslag van Gryphons-Alphians tijdens het schrijven van dit bericht nog niet bekend was kunnen we er vanuit gaan dat de start van de 2010 competitie gelijk is aan het einde van seizoen 2009: De HCAW Reserve Reserves staan weer bovenaan!

Bussum, 6 april 2010 – Alles dat zich bij HCAW ‘Reserve’ mag noemen maakte op 2e Paasdag zijn opwachting. Voor de Reserve Reserves van HCAW moet het een bijzondere middag geweest zijn. Op trainingsavonden wordt weleens de dug-out van de uitspelende partij bevolkt, maar om dat tijdens een wedstrijd mee te maken is toch iets anders. De Reserves (a.k.a. Rookies) mochten tijdens de pre-game ook als eerste de wei in. En omdat het Pasen was begonnen ze niet met de traditionele warming-up, maar met paaseieren zoeken. De Paashaas had goed z’n werk gedaan, want voor alle Rookies was een mooi groot glimmend ei verstopt. Wel moesten de kleinsten door skipper Milliard overtuigd worden van het feit dat het niet eng was, en dat de Paashaas echt al naar huis was.

Jammer dat er voor de pre-game geen punten gegeven kunnen worden, want de Rookies wonnen deze glansrijk. De Reserve Reserves wisten echter dat er misschien wel twee wedstrijden op het program stonden, dus de pre-game werd door de Bussumse  routiniers vakkundig ‘getankt’. Uiteindelijk telden de twee keer vijf volledige innings  maar als één wedstrijd. Vooral jammer voor de boomlange werper Papi die daarmee z’n eerste ‘win’ van het oefenseizoen aan z’n neus voorbij zag gaan.

Aan het begin van de wedstrijd leek er voor de Rookies nog geen vuiltje aan de lucht. De frommelballenwerper werd net zo hard geraakt als dat hij gooide, en bleef daarmee redelijk uit de problemen. Een paar innings later bleek dat de Reserve Reserves zich meer op slaan konden gaan richten omdat er in het veld weinig bijzonders te doen was. Dat werd funest voor de Rookies en voor de wedstrijd die tot dan toe nog gelijk opging.

Zonder iemand te kort te willen doen moet er een aantal Reserve Reserves genoemd (geroemd) worden voor hun aanvallende prestaties. Omdat de krappe selectie dit jaar nog voor een aantal ingewikkelde puzzels gaat zorgen, en de GGL op alles voorbereid wil zijn, had hij zichzelf op de DH-spot geplaatst. En met succes, want na een vieze bloop-shit-hit in het rechtsveld liet hij een aantal van de langste singles in de historie van HCAW noteren. Ook de altijd vrolijke catcher Koene deed een duit in het zakje. Ondanks zijn weinig imponerende bouw wist hij de bal tot twee keer toe over de linksvelder van de Rookies te tillen. De stootslaghonkslag die daarop volgde was eveneens goed uitgevoerd, al was het verrassingseffect redelijk verdwenen omdat in de voorgaande slagbeurten er al een dozijn pogingen gedaan was.

Het enige teken van de dag werd correct opgevolgd door slagman Remco T., jammer dat honkloper Joost C. die op het tweede honk stond te dromen, de honkslag niet extra wist te belonen met een spurt naar huis en daarmee een ‘ribbie’ voor Remco in de boeken te hollen.

Broer C. maakte naam door keer op keer met twee man uit aan slag te komen en vervolgens de derde nul in de slagbeurt te zijn. Na de vijfde keer werd het al oude Peanut-motto ‘laatste man- alle ballen naar thuis!!’ van de tribune gescandeerd. In zijn laatste slagbeurt wist hij de lachers de mond te snoeren door met een ferme klap de honken leeg te slaan.

Verdedigend moeten ook een paar mensen genoemd worden, maar omdat de namen van de Rookies niet allemaal even goed zijn blijven hangen zal dat hier achterwege blijven.