Amsterdam, 18 oktober 2010 – Met een krappe selectie van slechts 11 man deed de opkomst bij de einde-seizoens-borrel niet onder voor die bij de trainingen en wedstrijden. Zelfs de GGL moest nog even mee doen.

De avond werd geopend in het enige echte Cubaanse honkbalcafé in Nederlad: Cuba, op de Nieuwmarkt. De gezelligheid werd voortgezet in de Old Sailor, gevolgd door Karaoke Bar Casablanca, waarna er enige tijd besteed werd aan het onvermijdelijke windowshopping. De officiële lezing is dat er niets daadwerkelijk gekocht is, feit is wel dat er verdacht veel Reserve Reserves ineens wegstoven om een trein te halen.

Omdat Papi geen genoeg kon krijgen van zijn laatste officiële optreden als Reserve Reserve streek de PC nog even met z’n hand over z’n hart, en vergezelde Papi naar ’n in de buurt gelegen fruitbar. Zandlopertjes werden verwacht, maar toen bleek dat er slechts peren en (aard)appels te bezichtigen waren was het snel gedaan. De gezamelijke pot heeft het bezoek niet overleefd.

Er is een half uur durende video gemaakt van deze bijzondere avond. Omdat deze site echter ook bezocht wordt door onschuldige, nietsvermoedende kinderen hieronder slechts de gekuisde versie.

Amterdam 16 oktober 2010 РOp de dag dat Papi zich nog ̩̩n keer als Reserve Reserve mag presenteren tijdens de eindejaarsuitspatting op de wallen in Amsterdam, ontvingen wij ook zijn acceptatiespeech die hoort bij zijn toetreding tot de Hall of Fame:

Acceptatiespeech Hall of Fame

Met pijn in mijn hart heb ik eind 2010 afscheid genomen van het honkbal…. Echter, met veel vreugde is het nieuws tot mij gekomen van mijn unanieme (zeer democratische) verkiezing tot de Hall of Fame! Zoals beloofd zou bij een eventuele verkiezing mijn acceptatiespeech volgen, maar alleen bij een veilige terugkomst uit Syrie & Jordanie. Tegen alle verwachtingen (en wellicht verwensingen) in is dit nog gebeurd ook…. Een saaie vakantie dus, nauwelijks noemenswaardig…

Toch is het de moeite waard om deze vakantie nog even aan te halen. Wat het mooie namelijk is van een trip naar deze landen is het besef van de duizenden jaren aan menselijke beschavingen die er al voor ons zijn geweest. In Syrië liggen de twee oudste steden ter wereld, maar is ook het eerste alfabet gevonden, zijn de eerste agrariërs begonnen, hebben volken geregeerd als de Egyptenaren, Romeinen, Grieken, Byzantijnen, Mamluks, Ottomanen, Moslims, etc. Maar de enige mensen die we van al die jaren beschaving vaak terugzien of onthouden zijn de grote leiders of goden, waar tempels, tombes en paleizen voor zijn gebouwd. Dan vraag je je af hoe dit dan met ons zit. Zal over 1000 jaar iemand zich nog ons kunnen herinneren? Waarschijnlijk niet, of toch wel? Dat is nu precies waar ik heen wil. Dit maakt onze Reserve Reserve Hall of Fame namelijk zo mooi: Het maakt je onsterfelijk! De kans is groot dat mensen zich zelfs over duizenden jaren nog de Reserve Reserve Hall of Fame kunnen herinneren en verhalen uitwisselen bij het kampvuur, het is immers de klasses der klasses: de hoofdklasse aluminium. En daarom ben ik ook zo vereerd met deze verkiezing voor eeuwige roem! Dank!

Kampvuur verhalen genoeg, of zou je ze beter kroegverhalen kunnen noemen? Op een of andere manier zijn de mooiste herinneringen toch ook vaak de momenten die eigenlijk niks met honkbal te maken hadden….heel vreemd… Het avondje Dordt zal ik bijvoorbeeld niet snel vergeten, en met mij vele anderen…. De hoeveelheid testosteron, tattoos en oorbellen die we daar aantroffen deden niet veel onder voor de gemiddelde avond in Cherso. Het hangen aan de trap, het feit dat we ons leven te danken hadden aan Ivo die de complete opstelling van Feyenoord uit zijn hoofd wist en enkele quotes die hier niet voor herhaling vatbaar zijn maken dit tot één van de meest onvergetelijke avonden. Het zijn niet alleen deze mooie avondjes die ik ga missen, maar ook het slappe ouwehoeren in de dug-out, het observeren van hoe “teamgenoten” elkaar de hits proberen af te nemen door stiekem de scoreblokken aan te passen, de geur van vers gemaaid gras, het per ongeluk je tas neerzetten in een plas opgerochelde dip, het biertje na de wedstrijd, de filmpjes van Ed, de opmerkingen van Sander en het gevoel van het slaan van een home-run op het verste punt van Veld 1 in je laatste jaar honkbal. Bedankt voor de mooie jaren!

Papi

Amsterdam, 26 september 2010 – Vrij onverwachts, en behoorlijk snel nadat Papi tot de beroemdheden der Reserve Reserves is toegetreden is ook ‘De Kroaat’ toegetreden tot de Hall of Fame.

Er heeft kortstondig een onderzoekje op deze site gestaan waarin de vraag gesteld werd “Wie treedt er na Papi toe tot de Hall of Fame”. De keuze mogelijkheden waren:

– Jeffrey Hollak
– Paul Bus
– Milan Andrlik
– Ivo van den Brand
– Demis Rosa
– Niels Lam

Op de een of andere manier is deze poll op Hyves terecht gekomen, en daarmee was een hele batterij oud-Reserve Reserves direct kansloos. Toen de servers eenmaal bij waren gekomen van het gigantische aantal bezoekers bleken er 123.714 stemmen uitgebracht te zijn. De Hyves-meisjes hadden 123.713 keer een stem uitgebracht op ‘De Kroaat’, de andere stem was voor Ivo. Nader onderzoek wijst uit dat deze stem uitgebracht was door een ex-collega. Verdere details ontbreken.

Amsterdam, 22 september 2010 – Daar waar een rechts kabinet met gedoogsteun maar lastig van de grond komt is ‘de’ rechtshander van de Reserve Reserves van de afgelopen jaren moeiteloos toegetreden tot de Hall of Fame.

Met 100% van de stemmen is zijn nieuw verworven beroemdheid onomstotelijk en volkomen terecht. De Reserve Reserves zullen je missen! En er zijn tegenstanders die daar hetzelfde over denken. Kijk hier voor het totaaloverzicht van de carrière van Papibon.

De datum 22 september was al historisch voor de Nederlandse televisie (herinnert u zich deze nog, nog, nog?), maar deze datum is vanaf heden ook een bijzonder ijkpunt in de Nederlandse honkbalgeschiedenis.