Amsterdam, 9 augustus 2010 – De zomerstop is voorbij en de Reserve Reserves zijn als een komeet van start gegaan. In een overwegend droog Nijmegen werd de Hazenkamp opgerold met niet mis te verstane cijfers. Het werd 5-18.

Terwijl de slechtste spelers van de selectie, en Frank, nog aan het nagenieten waren van de zomerstop, schoot de rest van de RR-selectie uit de startblokken. De eerste Bussumse slagbeurt leverde meteen drie punten op, en vanaf dat moment is er nooit meer omgekeken.

In totaal leverde de aanval van de Reserve Reserves 16 honkslagen af. Kosmonaut Gagarin was verantwoordelijk voor een kwart, en ging vier uit vier, met ’n keer vier wijd. Seb, Joost en Erik hadden ieder drie hits waardoor er verdomd weinig overbleef voor de rest van de toch ook naar Nijmegen afgereisde teamgenoten. Maarten maakte er nog wat van, zijn hit belandde in de vierde inning achter het hek in het midveld, en nam Seb mee over de honken. Ed de Kroket snoepte na een stroef begin aan het eind van de wedstrijd ook z’n hitje mee. De goede rekenaar mist nu nog één hit. En die kwam op naam van de PC, die als lead-off weliswaar een goede start kende, maar de rest van zijn slagbeurten wat doelloos aan het hengelen was in het slagperk. Deze (wan)prestatie leverde uiteindelijk ook nog verrassend de bokaal op, die net als de beer inmiddels ook virtueel lijkt te zijn geworden. Een opmerkelijke keuze van bokaal-bepaler Remco T., en volledig onterecht natuurlijk. Het lijkt erop dat tijdens de lange diensten in de vriezer er bij hem meer schade is opgetreden dan alleen een stijve rug.

De drie uit drie van Seb, inclusief bom, en de vier uit vier van Gagarin, waren weliswaar niet goed genoeg voor een bokaal, de hits zorgde er wel voor dat het onmogelijke toch mogelijk is geworden. Tuinman Jariño ging nul uit vier en is na een wekenlange dominantie nu pas op de derde plaats van het batting-klassement terug te vinden. Wellicht dat de druk van het organiseren van de BBQ hem toch teveel is geworden.

Verdedigend was De Souza behoorlijk op dreef, ondanks één keer vier wijd, gevolgd door een blunder op drie, kwam hij de eerste inning door zonder kleerscheuren, waarna er zelfs tot de vijfde inning gewacht moest worden op de eerste Hazenkampse hit. In de zesde inning kwamen de Nijmegenaren nog iets beter door, en wisten ze zowaar één keer te scoren. Een goed moment voor een wissel moet de GGL gedacht hebben.

De aankondiging van de komst van Papibon naar de heuvel is altijd een speciaal moment. De Bussumers weten dan dat er vuurwerk aan zit te komen. Omdat deze aankondiging tijdig gedaan werd en het verschil nog maar 12 punten betrof had de Bussumse slagploeg nog een slagbeurt de tijd iets aan de krappe voorsprong te doen. Iedereen kwam in de eerste zeven dus nog aan slag, wat en passant nog vijf extra punten opleverde.

Papibon startte de gelijkmakende slagbeurt nog met een strakke strike-out gevolgd door een vangbal door Jur Koene die net een plekje in het veld gekregen had van de GGL. Vier hits, twee keer vier wijd en vier punten later kon Maarten dan toch een einde maken aan de lijdensweg van zowel Papibon als Hazenkamp.

Normaal gesproken is de PC niet zo’n negatieveling en benadrukt hij liever de positieve punten van de wedstrijd (Remco T. had nul uit drie, Jur Koene nul uit twee, was de nul uit vier van Jariño al genoemd? Of die blunder op drie van Erik C.?). Maar Papibon maakte het wel erg bont. Net als de rest van de Reserve Reserves zat hij in de auto terug naar huis toen hij besloot nog even naar zijn stats te kijken op de website. De volgers van de Reserve Reserves weten dat dat op zich al grappig is. Vervolgens sprak hij de legendarische woorden: “Bizar dat ik nog geen win heb”. Een bijzondere opmerking van iemand die net met een ERA van 36 het veld is afgestapt. Grappiger dan dit wordt het niet.

Volgende week zaterdag om 14.00u spelen de Reserve Reserves in Bussum tegen de Pioniers, het enige team dat nog serieus in de weg staat voor een nieuw kampioenschap. Een sponsor, die anoniem wil blijven, staat garant voor de entreekaarten. Toegang is dus gratis. Komt allen!

Amsterdam, 3 augustus 2010 – De wedstrijd waarin de hoofdmacht van HCAW revanche had kunnen nemen op de toch wat beschamende nederlaag van vorige week, werd niet wat de heren van Skipper Jaarsma ervan verwacht hadden. De 7-6 nederlaag zorgt ervoor dat het Clubkampioenschap 2010 definitief in handen is gekomen van de Reserve Reserves.

De verwachtingen van vooral de Reserve Reserves waren hoog gespannen. Een tot de tanden gewapende Hoofdklasse Aluminium Selectie zou vandaag ‘ns duidelijk maken hoe de vork in de steel zat. Het zou ze toch niet gebeuren dat er twee keer verloren werd van het gezellige oude mannenteam?

In de eerste inning kwam Heren 1 met wat Venezolaans geweld goed uit de startblokken. Seb die na een sterk optreden vorige week weer bij de hoofdmacht in de selectie was opgenomen completeerde het sterke begin met een aantal striemende hits. De vroege 0-2 achterstand werd door de Reserve Reserves echter snel weer omgebogen in een 4-2 voorsprong.

Het mag wel opvallend genoemd worden dat de hoofdklasse werpers geen vat kregen op de slagploeg uit de Eerste Klasse A. Zonder al teveel moeite werd er door een aantal honkslagen efficiënt gescoord. Jopie lijkt aan slag weer helemaal terug van weggeweest. Hij overweegt zelfs een knuppel het veld in te nemen om bij ballen die hij diep op z’n backhand pakt, hard richting eerste honk te kunnen slaan, om op die manier die afstand maar niet meer te hoeven gooien. Zijn broer daarentegen lijkt wat van z’n scherpte kwijt geraakt te zijn. Aan slag was het niet veel, en in het veld moesten zijn medespelers alle zeilen bij zetten om de schade zo minimaal mogelijk te houden. Met wat kunst en vliegwerk lukte dat uiteindelijk ook.

Net als vorige week werd Jurjan Koenen achter de plaat geposteerd. Deze keer kon hij zich concerteren op slechts één taak: ballen vangen. Hij had gezelschap van Frank Koene die de rol van ‘Blue’ vervulde. Na de wedstrijd kon hij melden dat er over de hele wedstrijd maar twee ballen waren geweest waar hij over getwijfeld had. Hieruit blijkt maar weer hoe belangrijk het voor een scheidsrechter is dat hij vol zelfvertrouwen achter de plaat staat, en dat zelfkennis een overgewaardeerde kwaliteit is. Zijn collega in het veld bekende na de wedstrijd dat er maar twee calls waren geweest waar hij niet over getwijfeld had.

Omdat na een paar innings het geluid van het gekraak uit de gewrichten van Koenen de calls van Koene overstemde moest Remco T. de catchersrol overnemen. Gelukkig gaat het slaan weer goed bij Remco.

Je kan een hoop zeggen over de prestatie van HH1, maar inventiviteit kan je ze niet ontzeggen. Na de bananenroute die elke jeugdspeler geleerd wordt, de druivenroute die Ed de Kroket legendarisch heeft gemaakt, werd er nu voor het eerst op de Nederlandse velden een heuze frambozenroute gelopen. En niet één keer, zowaar twee keer in één wedstrijd mochten we dit aanschouwen. Gelegenheids rechtsvelder en voormalig werpkanon Frans G. had een mooi exemplaar, zijn collega in het linksveld probeerde dat nog te overtreffen. In beide gevallen was de uitvoering uitmuntend en was vanaf het moment dat de ballen geraakt werden volstrekt duidelijk dat deze van z’n lang zal z’n leven niet in de handschoen terecht zouden komen. Chapeau!

Ook de Reserve Reserves waren verdedigend wat wisselvallig. De twee dubbelspelen met de PC in de hoofdrol werden ontsierd door grabbelballen in het buitenveld die door scherp honklopen van Heren 1 werden omgezet in extra honken.

Op de heuvel startte Maarten sterk en ook de HH1 Gastspeler had z’n maatjes er redelijk onder. Voor De Souza gold het zelfde, tot aan de laatste inning waarin de knuppels ferm gehanteerd werden door de heren Hoofdklasse Hout.

Toen het gravelstof was nedergedaald leek het er even op dat de Hoofdmacht evenveel punten had gescoord als de Reserve Reserves. In de veronderstelling dat het 6-6 gebleven was werd zelfs een eind aan de wedstrijd gemaakt. Bij nader onderzoek van de scorekaart echter, en het bevragen van de in kleine getale opgekomen toeschouwers, bleek dat er door HH2 al 7 keer was gescoord waardoor de winst alsnog naar de Reserve Reserves ging.

Voor de hoofdmacht wacht zaterdag Pioniers en de Reserve Reserves gaan zondag op wereldreis naar Hazenkamp. Op basis van het resultaat van deze wedstrijden wordt bepaald hoe de selecties er uit zullen zien voor over twee weken. De spelers uit de Hoofdklasse Aluminium zijn er in ieder geval klaar voor! (de play downs)

Amsterdam, 28 juli 2010 – Op het tweede veld, waar het gras twee kontjes hoog is, stonden vanavond de Reserve Reserves van HCAW tegenover de hoofdmacht van de club uit de vallei. Nadat eerder dit seizoen de Rookies al aan de zegekar waren gebonden, was nu het Hoofdklasse Hout Team aan de beurt. HH2 vs. HH1, 4 – 0

De zomerstop wordt in de regel gebruikt om uit te rusten en vakantie te vieren. Dit jaar echter storen de Reserve Reserves zich niet aan de door de bond opgelegde vakantieweekenden. Voor de competitie levert dat wat problemen op, voor de oefenwedstrijd tegen HH1 vandaag kwam het goed uit. Zelden waren de Reserve Reserves dit seizoen zo compleet.

Ook de hoofdmacht kon, ondanks dat deze week in Duitsland om het Europees Kampioenschap gespeeld wordt, beschikken over alle internationals. Venezuela heeft zich dit jaar namelijk weer niet gekwalificeerd voor dit prestigieuze toernooi.

Omdat startend werper De Souza na de honkballoze weken wat moeilijk het veld kon vinden moest er een paar minuten later gestart worden. Misschien dat de heren uit het eerste dit als onverwachte psychologische oorlogsvoering hebben ervaren. Feit blijft dat ze na de verlate start ook niet meer in de wedstrijd geweest zijn.

Geïnspireerd door het Nationale Dames Junioren Softbal Team, en met de vakantie nog in z’n bol, had de GGL een line-up bedacht met drie aangewezen slagmensen en een continu roulerend binnen en buitenveld. De re-entry regel werd volop benut waardoor de aanval van het Hoofdklasse Hout Team compleet de weg kwijt raakte. De enige constante factor bij de Bussumers was de broer van de Braziliaanse tuinman die bij gebrek aan een scheidsrechter een dubbelfunctie achter de plaat mocht bekleden. De jochies van HH1 mochten zich daarbij in de handen wrijven, want door de mentaliteit “als ze blijven staan, call ik niet kijkend drieslag” kwamen ze er nog genadig vanaf.

De toon werd in de eerste inning al gezet toen Jur Koene de bal over de hekken mepte voor de 1-0. Daarna werd duidelijk dat Seb z’n .500 slaggemiddelde niet heeft behaald met het omkopen van de scoorder. Ook hij sloeg een striemende hit en toen de eerste inning was afgelopen stond het alweer 2-0. Het verdere score verloop laat zich raden, na 3-0 werd het 4-0. De screamer van voormalig Drieslag Koning Remco T. deed mentaal vast veel pijn, maar het hoogtepuntje was de bom van voormalig Gastspeler Maarten waarmee het moraal van HH1 definitief gebroken werd.

(laatste rustplaats bommetje Maarten)

Sterwerper De Souza werd na de eerste drie innings op de heuvel opgevolgd door Kevin Roovers, die met dit gastoptreden de enige speler uit de Hoofdmacht was die met een gewonnen wedstrijd op zak naar huis kon. Toen het donker genoeg was werd Papibon naar de heuvel gedirigeerd. Zijn sterke optreden doet vrezen dat de rijkelijk aanwezige scouts ervoor zullen zorgen dat de goedlachse Amsterdammer volgend seizoen een lucratief contract zal kunnen tekenen ergens in de regio. Om de scouts niet nog meer in de kaart te spelen mocht Jariño de wedstrijd op slot gooien, maar niet voordat hij zijn quotum geraakte slagmensen gehaald had. Zijn wat onhandige optreden zorgde ervoor dat de eerste en enige honkloper van HH1 het derde honk haalde. Zonder consequenties overigens want met twee nullen kon Eric C. een hobbelballetje net binnen de lijnen houden, waarna de gedwongen loop naar drie voor een makkelijke laatste nul van de wedstrijd zorgde.

A.s. dinsdag gaat Hoofdklasse Hout in de herkansing. Een aantal Reserve Reserves heeft aangeven misschien niet aanwezig te zijn “We zijn nu toch al clubkampioen!”. Misschien dat de hoofdmacht hier z’n voordeel mee kan doen. En veel oefenen de komende dagen natuurlijk. Voor de liefhebbers: dinsdag 3 augustus, 19.30u op het vers ingezaaide hoofdveld!