Amsterdam, 9 mei 2011 – In de wetenschap dat ze nog alles in eigen hand hadden, maar ook dat de voornaamste concurrent om de landstitel in de Hoofdklasse Aluminium, Pirates-2, zaterdag al gewonnen had, betraden de helden uit Bussum op zondagmiddag het bloedhete veld in Purmerend. De uitslag: 7-11 voor de bezoekers, oogt veel closer dan het in werkelijkheid was.
Aanvallend zat het ook dit weekend weer snor. Tot en met de 7e inning wisten de Reserve Reserves iedere slagbeurt minimaal één keer te scoren en omdat de Vliegende Stormvogels daar niet direct iets tegenover wisten te stellen werd al snel duidelijk dat ze niet echt aan bod zouden komen. De Purmerenders konden in de laatste drie innings nog vier keer scoren wat geweten mag worden aan oververhitting, onderschatting, onverschilligheid of een combinatie van die drie.
Dat de Bussumers 11 keer konden scoren op ‘slechts’ 13 honkslagen lag deze keer niet aan gebrekkig veldspel van de tegenstander. Deze keer waren de eigen ogen hiervan de veroorzaker. Er mocht namelijk 8 keer vier wijd geschreven worden. Een uitzonderlijk hoog aantal voor de doorgaans swing-happy Bussumers. Gagarin was weer ‘ns opperleuner, hij kon drie vrije lopen toevoegen aan z’n totaal. Seb had ‘m dat zeker nagedaan als hij niet in zijn eerste slagbeurt de bal dapper op z’n brede torso (dikke pens) had genomen, voor het team. Hij bleef dus steken op ‘slechts’ twee. Toch een prestatie met slechts drie plate-appearances. Jariño kon er twee bijschrijven, en Jopie vindt de resterende base-on-balls terug bij z’n stats.
Dat Seb slechts drie keer aan de plaat verscheen had te maken met de Bollen, die deze keer weer in de vertrouwde handen van Erik C. waren. Het zag er voor de pre-game al direct naar uit dat de tsunami van pannenkoeken die aangespoeld was, niet voor het startschot verorberd zou kunnen worden. De enige kans, om de schade beperkt te houden, die de GGL zag was Seb volledig vrij maken voor het ruimen van deze boter- en bloemberg en melkplas. Helaas moest hij na een indrukwekkend aantal van 53 pannenkoeken opgeven en alsnog in het slagperk aantreden. Dat hij de puf niet meer had om de bal te ontwijken kun je ‘m dus haast niet kwalijk nemen.
Jopie kon wel gewoon aan de wedstrijd beginnen, maar in zijn derde slagbeurt werd duidelijk dat hij als enige op het veld hard aan het afkoelen was. Hij sloeg in deze slagbeurt géén honkslag, bleef steken op 1 uit 2, en duikelde daarmee met z’n slaggemiddelde keihard onder de 0,700. Wat echt opmerkelijk aan zijn stats is, is dat hij in de zeldzame situatie verkeert dat zijn slaggemiddelde hoger is dan zijn on-base-percentage. Vragen over deze curiositeit kunnen via een reactie op dit bericht gericht worden aan de PC. Tip: Het heeft niets te maken met een gebrek aan wielen of een piano op z’n rug, dat is z’n broer.
De helden van de middag waren de nummers 6 en 7 van de slagvolgorde. Respectievelijk de PC en Keet wisten beiden te imponeren met een dinger en een dubbel waarbij nog aangetekend mag worden dat de PC ook nog twee singles sloeg waarmee hij, net als Keet, weer op een acceptabele 0,333 voor het seizoen tot heden uitkomt. De vier hits van de PC waren goed voor vijf ribbies, Keet deed met twee ook goede zaken voor het MVP klassement.
Voor de veldbezetting trok de GGL het hele register open. Remco T. en de PC waren ieder goed voor drie posities (resp. 2, 7, 5 en 3, 4, 2). Eric C. kon nadat hij het begin van de wedstrijd aan Ed de Kroket (2 uit 3) had gelaten, na het linksveld ook ‘ns kijken hoe z’n broer dat normaal doet op twee. Een mooie save en een nul op een aangooi van Jariño, en een foutje op een hobbelbal was het resultaat. Ook Seb kon in z’n toch korte optreden zowel in het binnen- als het buitenveld aantreden. Dat buitenveld ging ‘m niet slecht af want de twee vangballen zagen er zonder speciale route weliswaar saai, maar wel erg zeker uit.
Wat nog resteert is De Souza, een terugkerend fenomeen dat ook deze keer weer goed was voor een bak strike-outs en de win. VGM evenaarde De Souza op snelheid, de hand van de PC is nog steeds blauw, maar een gat in de heuvel zat de controle een beetje in de weg. Gelukkig is er dan ook nog altijd onze onverstoorbare tuinman. Door een dubbel en een foutje kon de laatste inning niet geheel kleerscheurloos afgesloten worden, maar het was genoeg. De Reserve Reserves staan nog steeds bovenaan. Aanstaande zaterdag ontvangen ze de contenders voor een echte kraker!