Amsterdam, 9 juli 2011 – De vrijdagavonden bij HCAW blijven bijzonder. Niet alleen blijft het voor een aantal Reserve Reserves spannend om op tijd op het veld te staan, maar ook de zon zorgt regelmatig voor een extra pause. Gisteren was het weer zo’n dag waarbij er door die gele ploert weer driekwartier gestopt moest worden. In de vallei heet dat ‘de son achter het scorebord sien sakken’. En omdat de buren altijd vroeg naar bed moeten gaat het licht ook nog ‘ns bijtijds uit. Al met al net tijd genoeg voor vierenhalve inning en daarmee een geldige wedstrijd tegen Olympia Haarlem. 18-5
Omdat er deze keer geen Amerikaanse of Venezulaanse gastwerpers uit het opleidingsteam beschikbaar waren, en omdat De Souza kennelijk ook nog een ander leven heeft, was het de beurt aan VGM om als eerste de heuvel te beklimmen. De PC, die achter de plaat geposteerd was, was eerst van plan hier een aantal vervelende dingen op te schrijven, en dat te illustreren met foto’s van blauwe plekken,  maar vandaag heeft hij gemerkt dat het best nog erger kan. De foto’s zijn geen bewijs meer, want de blauwe plekken van vrijdag zijn nauwelijks zichtbaar tussen de littekens die vandaag zijn opgelopen bij het opleidingsteam. Wat rest is een bedankje aan VGM voor twee nuttige innings waarin naast vier punten ook gewoon drie strike-outs genoteerd konden worden.
De Souza mocht na de zonnestop het werk afmaken. En zoals week op week bewezen wordt is dat geen probleem. In drie innings konden slechts één puntje en zes ‘K’s bijgeschreven worden.
Aan slag liep het ook weer ‘ns crescendo. In vier slagbeurten werden 18 (!) hits geslagen en evenveel punten gescoord. Dus niet in totaal, maar dat is alleen wat de Reserve Reserves geproduceerd hebben. Het gaat wat ver (sommigen zouden zeggen ‘diep’) om alle hits en mooie momenten hier te bespreken, maar een aantal hoogtepunten moet gewoon genoemd worden.
Om te beginnen de eerste drie-hit-game in de Eerste Klasse van Remmie. De kenners zagen ‘m al aankomen. En hij zorgde voor meer bijzonder momenten, want zijn tweede hit zorgde voor zijn eerste ribbie van het seizoen. Een aardig moment, want dit was ook meteen het honderdste punt dat de Reserve Reserves dit seizoen scoorden. Als kers op de taart zorgde Remmie met zijn derde hit zorgde voor z’n tweede ribbie van de wedstrijd.
Met eveneens drie hits was ook de GKL goed op dreef. Hij mist nog wel de power voor de homeruns, maar de drie doubles waren bijzonder verdienstelijk. Ook zonder ‘dingers’ betekende dit nog steeds zes ribbies. Helaas heeft hij net niet genoeg ‘at bats’ om mee te doen aan de statistieken wedstrijd.
Zelfs met drie hits word je niet automatisch beste slagman van de wedstrijd. Die eer was, statistisch gezien, weggelegd voor pinch-hitter Erik C. die met één uit één 1.000 sloeg en een ribbie wist toe te voegen aan zijn totaal.
Maar door al die bijzondere prestaties van al die goede spelers moet je wel iets extra’s brengen om de echte (slag)man van de wedstrijd te worden. Je zou dan kunnen denken aan Gagarin die ondanks het feit dat hij hitloos door de wedstrijd ging, er toch gewoon ‘een nam voor het team’. Voor de niet-kenners met een dirty-mind: Nee dit is niet…., maar het betekent dat je een geworpen bal tegen je aan laat komen om derhalve het eerste honk te kunnen bereiken. Maar Gagarin wordt het niet.
Man van de wedstrijd werd Jariño, de Braziliaans tuinman, die een wel heel bijzondere prestatie wist neer te zetten. Ook hij sloeg drie hits, netjes. Twee ribbies, ook leuk. Maar ook Jariño nam er een voor het team, een hele belangrijke! En voor die niet-kenners met een dirty-mind: Nee, dit is nog steeds niet…
Wat was het dan wel? Na drie hele langzame innings en de sun delay die deze keer uitzonderlijk lang was, leek het er even op dat de black-out regel (dat na 23:00u de lichten uit moeten) roet in het eten zou gooien. Alle Reserve Reserves stonden nog lekker aan hun slaggemiddelde te werken, alle Olympiërs deden hetzelfde met hun veldgemiddelde, maar tik-tok-tik-tok, het werd later en later. Jariño had de helderheid van geest (ok, ongeloofwaardig, is in werkelijkheid natuurlijk ingefluisterd door de GGL) om als twaalfde slagman van de vierde inning een ‘strike-out’ te pakken, en er daarmee voor te zorgen dat de wedstrijd snel naar een geldig aantal innings getild kon worden. De titel ‘Man van de Wedstijd’ was binnen, De Souza deed de rest.