Amsterdam, 13 juli 2012 – Na een afgelaste wedstrijd eerder dit seizoen en een uit naar thuis wissel werd gisteren dan toch de eerste competitiewedstrijd tegen Zuidvogels afgewerkt. En met succes. De Reserve Reserves wonnen op het eigen en zelf drooggelegd veld met ruime cijfers. Het werd 11-2.
Vroeger, toen honkbal in Nederland nog op niveau gespeeld werd en toen ‘we’ nog geen wereldkampioen waren, was er één veld in Nederland waar ALTIJD gespeeld kon worden. Juist ja, de Bussumse Honkbal Vallei. Tegenwoordig is er in Nederland altijd één veld waar na één spatje regen bijna nooit gespeeld kan worden. U raadt het al, wederom de Bussumse Honkbal Vallei, afgekort BHV.
Gisterenmiddag lag het veld dan ook volledig blank en besloot de GGL, na het bekijken van de beelden vanaf de watertoren, hulpverlening aan te vragen, en een aantal werkloze mannen te mobiliseren om de MGL (Ruud, de Magere Grijze Leider) te helpen met het sponsen van het veld. VGM, papa Edgar, Krijtje en Remmie togen naar het veld en wisten de klus te klaren. Daarvoor Hulde en Dank! Met hoofdletters en een uitroepteken dus.
De extra aandacht die de heuvel kreeg van VGM was snel verklaard toen de opstelling op het bord verscheen. Hij mocht het spits afbijten op de heuvel en de gravelkwaliteit mocht deze keer het excuus niet zijn. Er bleek zelfs helemaal geen excuus nodig te zijn. Met een onkenmerkende precisie wist hij vier innings lang de ballen richting thuisplaat te slingeren. Het resulteerde in slechts twee tegenpunten, vier strike-outs en helemaal geen vier wijd.
Aanvallend liep het de eerste vier innings ook van een leien dakje. Super Seb sloeg in de eerste inning een touch-‘m-all en Jopie (van de familie Kalies) wist met z’n eerste hit en ribbie van de wedstrijd de foutjes van het Huizense veld af te straffen. Stand 2-0.
In de derde en vierde inning ging er nog wat meer gas op en werden er nog 8 hits geproduceerd die zorgden voor vijf punten. De GKL, Rikkie (van de familie Kalies) en NoNoJoe wisten zelfs ieder twee hits te produceren waarbij NoNo z’n laatste zelfs de tuin uit sloeg. Stand 7-2.
En toen begon de vijfde inning… of toch niet. Het element water was weliswaar overwonnen, maar de weergoden hadden zich er niet zomaar bij neergelegd. Het element vuur, in de vorm van de zon gooide alsnog roet door het eten. Het spreekwoordelijke eten moet hier gezegd worden, want vanwege de eerdere afgelasting  was het een bollendienstloze wedstrijd. Kortom, sun-delay.
Om iets voor half tien was de zon achter de watertoren verdwenen en kon er opnieuw afgetrapt worden. VGM was klaar en zijn opvolger De Kreis (a.k.a. Jeffrey Kreisel, onthoud die naam) werd door de GGL de heuvel op gedirigeerd. Vorig jaar was hij nog onderdeel van het Huizens Honkbal Collectief, maar dit jaar is hij uitgeweken naar de Gooische Kwaliteits Club uit Bussum. En hij heeft in een korte tijd heel wat bijgeleerd. Eenvoudig wist hij de Zuidvogels te bedwingen. De cijfers 3-2-1-1 zijn voor vier innings behoorlijk netjes en geven vertrouwen voor zijn geplande optreden van volgende week.
Ook na de sunbreak wisten de Bussumers de ballen hard te raken, al leverde dat maar vier punten op waardoor de Southern Birds de mercyrule net wisten te ontlopen. Gagarin en Remmie pikte hun tweede hit van de wedstrijd mee, NoNoJoe en Rikkie (van de familie Kalies)  zelfs hun derde. Maar ook de B-keuze van de GGL, Jariño en de PC wisten hun hitjes mee te pikken. De vrolijke tuinman produceerde zelfs twee hits in evenzoveel slagbeurten.
De PC had die kans ook, maar toen hij voor de tweede keer in het slagperk stond om z’n hit van de inning daarvoor over te doen, en daarmee de wedstrijd met een walk-off te beëindigen toen, sloeg hij een ploppertje vang-4 waarop de Braziliaanse pianist die op drie stond onmogelijk kon scoren. Remmie kreeg het ook niet voor elkaar. De foutloos spelende Edgar merkte daarbij op dat Remmie waarschijnlijk expres geen honkslag sloeg. Oud zeer. Expres of niet, er moest in ieder geval nog één inning verdedigd worden. Maar de eindstand stond al op het bord, het werd en bleef 11-2.
Na de sundelay was er nog één opmerkelijk moment dat niet onvermeld mag blijven. In één van de lange Bussumse slagbeurten begon de GGL ineens druk te gebaren en te schreeuwen naar de PC die op dat moment zat uit te rusten in de dugout. Er leek iets vreselijk mis te zijn met het scorebord, een lichtmast of de watertoren. Was het een windhoos, Super Grover, een afgedwaalde luchtballon? Was de wedstrijd nog niet geldig? Romanticus Jopie (van de familie Kalies) dacht uiteindelijk te weten dat het ging om de mooie luchten die de hemel versierde, en dat het de bedoeling was dat er een foto van gemaakt werd. Zo gezegd, zo gedaan. Er schuilt dus ook een romanticus in de GGL, wie had dat gedacht?!? Het resultaat ziet u in de header van deze site.