Amsterdam, 13 juli 2013 – De domper van het verlies van vorige week tegen Zuidvogels lag nog vers in het geheugen. Maar gisteren mochten de Reserve Reserves direct op herkansing tegen de toen-nog-wel-titelkandidaat Mokum Hawks, waar eerder deze competitie, ook al puntloos van werd verloren. Deze keer werd de revanche echter gegrepen, al was het laat, maar de Hawks moesten er met 6-3 aan geloven.
De GGL mocht  voor deze laatste wedstrijd voor de zomerstop, en tevens de laatste wedstrijd voor het eind van de zomerstop voor de Hoofdklasse Hout, nog één keer een greep doen uit de pitcherskas van de Hoofdmacht. Bijnaamloze Bob had in april al eens een win kunnen noteren tegen Olympia, wat later bleek niet het minste team uit de Eerste Klasse A. De andere Reserve-Reserve-for-a-day, Rocking Roel Bellinga hadden we nog niet gehad. Hij werd de veertiende werper die dit seizoen namens de Reserve Reserves de heuvel mocht bestijgen, en dat is er één meer dan alle andere posities bij elkaar.
De Souza mocht echter het spits afbijten, en deed dat, traditiegetrouw, door direct in de eerste inning een punt toe te staan. Dit keer was het alleen volledig te wijten aan een falend veld. Twee foutjes resulteerde in het eerste en het derde honk bezet, een opofferingsslag volgde en de vroege achterstand was een feit. 0-1.
Namens de Mohawks mocht Dirty Deken de heuvel verdedigen, en dat deed hij bijzonder dirty, zeker de eerste vijf innings. De Bussumers baalden nog behoorlijk van het gebrek aan slagkracht dat ze vorige week ten toon gespreid hadden, zodanig dat ze er gisteren direct hard op los begonnen te swingen. Niet helemaal met het gewenste resultaat, want als de werper na vijf innings nog maar 45 ballen heeft gegooid, dan gaat er iets behoorlijk mis. Niet dat er mis geslagen werd of zo, er werd in de vroege innings maar één strike-out genoteerd, maar de ballen die geraakt werden waren het allemaal net niet.
Ondertussen was de achterstand in de derde inning al opgelopen tot 0-2, deze keer niet door foutjes, maar gewoon door drie ouderwetse honkslagen. Echt uitlopen deden de Amsterdammers echter niet, en dus bleven een aantal Reserve Reserves er in geloven. In de zesde inning leek het ijs dan ook gebroken te worden. De PC hield voor één slagbeurt de knuppel in z’n nek en leunde vier wijd, en kon door een perfect uitgevoerde hit-and-run van Edgar doorstomen naar drie. Toen VGM vier wijd kreeg waren de honken bezet, maar dat kon nog niet omgezet worden in punten.
In de zevende inning was het dan eindelijk wel zo ver. NoNoJoe en Super Seb opende de slagebeurt met een hit, een dubbelspel 1-naar-6-naar-3 leek roet in het eten te gooien, maar het goede Amsterdamse veldspel werd opgevolgd door een foutje waar tóch op gescoord kon worden. Stand 1-2.
In de volgende slagbeurt werd De Souza afgelost door Rocking Roel en toen er een lefty-lefty mtachup nodig was (goed gezien GGL) direct ook door Bijnaamloze Bob. De Hawks pakten nog wel puntje terug, het werd 1-3, maar het zou te mager blijken. De Reserve Reserves hadden namelijk bloed geroken en stonden op het punt los te breken. De druk werd opgevoerd en Edgar kwam op het honk door wederom een foutje. Jariño pakte door met een strakke hit door het midden. VGM had na z’n afwezigheid vorig weekend kennelijk wat te bewijzen, want hij nam de bal genadeloos hard op z’n stok. Maar niet voordat hij nog even een buntje gefaked had, volledig tegen de zin van de GGL in overigens. Maar goed, de dinger zorgde voor een ommekeer in de wedstrijd en het stond letterlijk in één klap 4-3.
NoNoJoe nam daarna geheel belangeloos z’n eerste strike-out van het seizoen. Hij maaide hard over de grondbal heen omdat hij zag dat de bal bestemd was voor de backstop. Super Seb legde daarna nog wat gaten in het Amsterdamse veldspel bloot, door een fout kwam hij op het honk en NoNoJoe kon uithijgen bij de GGL op drie. Rollende Remmie prikte nog even stevig een balletje door de benen van de eerste honkman, papa Dammers mistte de fout, het werd dus een tweehonkslag voor Remmie waarop Super Seb naar drie ging en door NoNoJoe gescoord kon worden. Woody ging toen ook maar diep, zijn opofferingsslag leverde de 6-3 op.
En nog was het niet klaar, want de PC had besloten om voor de vierde keer in de wedstrijd op de eerste pitch te slaan. Het was nog niet eerder goed gegaan, en vier keer is scheepsrecht. De liner over één bezorgde hem echter wel een hit, maar Rollende Remmie bleek uiteindelijk helemaal niet te kunnen rollen. Het enige dat rolde waren zijn, tijdens de vakantie opgebouwde, onderkinnen, waardoor het zicht op de loopbaan en de thuisplaat tijdelijk minder moet zijn geweest. Met een harde klap stortte hij, twee meter voor z’n bestemming, naar de grond en met een tot nul gereduceerd glijd- en stuitervermogen werd hij een makkelijke prooi voor de catcher. Het bleef dus 6-3.