Jaar: 2019
Oefenprogramma 2020
Amsterdam, 28 november 2019 – Het afsluitende teamuitje voor seizoen 2019 moet nog plaatsvinden, maar het oefenprogramma voor 2020 staat al als een huis.
– Op zondag 8 maart staat de eerste wedstrijd gepland. De Reserve Reserves spelen dan bij en tegen de buren uit Huizen. First pitch 14:00u.
– Op zondag 15 maart volgt dan de tweede wedstrijd waarbij ook al wat geoefend gaat worden met autorijden, navigeren en inparkeren op onbekende parkeerterreinen. De wedstrijd in Ridderkerk tegen de Rowdies begint, als we het allemaal hebben kunnen vinden om 14:30u.
– Op de volgende zondag, 22 maart, staan de Reserves van HCAW op het menu. Dit is het eerste weekend dat de fanatieke, maar aan Bussum gebonden, supporters kunnen genieten van het opgefriste team van de Reserve Reserves. Of het voor iedereen genieten wordt zal de tijd moeten uitwijzen.
РHet laatste weekend van maart zal in het buitenland worden doorgebracht. Afhankelijk van beschikbaarheid en locatie wordt een leuke tegenstander uitgekozen. De kans is groot dat dit tweedaagse trainingskamp, met slechts ̩̩n wedstrijd, deze keer in Europa gehouden gaat worden.
– Op zondag 5 april, in het laatste oefenweekend, spelen we weer thuis. Almere komt op bezoek, en het is de bedoeling dat De Hof of Montana dan om 14:00u de eerste slagbal gegooid hebben.
In januari zullen we in de zaal enthousiast beginnen met de eerste serieuze voorbereidingen voor het seizoen.
Reserve Reserves movers & shakers
Amsterdam, 17 november 2019 – De overschrijvingstermijn is verstreken en dus is het nu ook duidelijk welke spelers volgend seizoen namens de Reserve Reserves het kampioenschap gaan verdedigen.
Net als vorig jaar waren er ook dit jaar weer een paar droeftoeters die dachten op hun hoogtepunt, na het back-to-back kampioenschap dus, te moeten gaan stoppen. Met die treurwilgen is een hartig woordje gesproken waarna de verwachtte draai ook snel weer gemaakt werd. Voor drie andere Reserve Reserves die dit jaar het blauwgele RR-logo droegen is dat echter niet gelukt. Zij gaan volgend jaar iets anders doen, maar de deur naar het seizoen 2021 staat nog wagenwijd open.
Als eerste nemen we afscheid van Das Paul. Na vijf seizoenen Reserve Reserves is het voor hem tijd de wijde wereld in te trekken. Door een knieblessure kwam hij op 10 juli al voor het laatst in actie. In zijn laatste en enige slagbeurt in die wedstrijd sloeg hij een double waarna hij zelf ook nog scoorde. Zijn voorlopige lifetime slaggemiddelde is .328, maar misschien besluit hij na een seizoen (of wat) rust weer terug te keren om iets aan z’n lifetime ERA van 162 te doen.
We nemen ook tijdelijk afscheid van De Bully. Zijn maatschappelijke carrière krijgt even voorrang en de blessure aan z’n elleboog zorgde er ook voor dat hij niet opnieuw was over te halen er nog een jaartje aan vast te plakken. We zijn er echter van overtuigd dat hij het enorm gaat missen en dat drie weekenden per jaar slow pitch softbal dat echt niet goedmaken. Hoe langer het geleden was dat hij Hoofdklasse speelde hoe hoger z’n slaggemiddelde werd. Z’n voorlopige lifetime slaggemiddelde is .348, maar afgelopen seizoen was dat al .388. Zijn slugging vertoont overigens dezelfde lijn. Dat zijn ERA dat niet doet is te danken aan de GBL die vond dat een ERA van 27 in 2017 niet uitnodigde tot nieuwe kansen in 2018 of 2019.
Van Schmidt hebben we helaas maar één seizoen mogen genieten, maar wat voor een seizoen! De switch hitter eindigt met een overall slaggemiddelde van .313. En hoewel het erop leek dat ook zijn seizoen door een blessure vroegtijdig geëindigd was bleek hij op tijd hersteld om in de enige maand die écht telt, oktober, nog even te vlammen. Daarbij was hij ook de enige werper dit jaar die z’n ERA op nul wist te houden.
Naast drie vertrekkende spelers hebben we ook drie nieuwe spelers aan het roster voor 2020 kunnen toevoegen. Al kan je good old Biggie, of VGM zoals je wilt, natuurlijk onmogelijk ‘nieuw’ noemen. Voor de Reserve Reserves is het alsof hij nooit is weggeweest, en als je RR-groepsapp ziet dan weet je waar dat gevoel vandaan komt. Officieel was hij van 2012 tot en met 2018 Reserve Reserve en zijn lifetime slaggemiddelde over die periode is .354. In 2018 sloeg hij geen homeruns, maar vraag hem gerust naar de andere seizoenen, hij vertelt er graag over. Tijdens zijn RR-carrière was hij ook goed voor een ERA van 4.16 en kreeg hij nog nooit een “L†achter z’n naam. Daarbij moet wel aangetekend worden dat hij alleen maar tijdens oneven jaren gooide, dus dat zegt niets over volgend seizoen.
En dan komen we uit bij de twee écht nieuwe RR-spelers. Bij hoge uitzondering in dit stukje nog ‘gewoon’ met hun eigen naam. We houden ons aanbevolen voor tips over bijnamen van deze heren uit het verleden. Als eerste Dave Pronk die als talentvol catcher van Scimitars komend seizoen óók bij de Reserve Reserves komt spelen. Vooruitlopend op zijn succes heeft een aantal van zijn collega-spelers al geclaimd verantwoordelijk te zijn voor zijn opleiding. Met andere woorden, we kennen ‘m al van Little League en de Honkbalschool, dat komt dus wel goed.
Een iets minder jeugdige, maar zeker zo talentvolle, nieuwe speler is Levine Gabriëls. Levine heeft o.a. Hoofdklasse gespeeld bij DSS en wij kennen hem van zijn jaren bij de hoofdmacht van HCAW. Hij is er even tussenuit geweest maar is weer helemaal klaar voor vlammen op misschien niet het hoogste, maar zeker wel het leukste niveau in Nederland, de Topklasse!
Voor deze drie heren een warm welkom, en voor die andere drie een welgemeend bedankt en tot ziens!
Tom & Joop winnen KNBSB Award!
Amsterdam, 2 november 2019 – Vandaag werden voorafgaand het KNBSB Congres in Vianen de KNBSB Awards uitgereikt.
Uit handen van Remko de Bie van de bond ontvingen echte ras HCAW’ers Tom Huisman en Joop van Voorst de Award voor de Verenigingsofficials van het Jaar.
Deze twee toppers hebben ook met grote regelmaat de wedstrijden van de Reserve Reserves geleid en ook wij vinden het niet meer dan terecht dat deze heren samen door de bond in het zonnetje zijn gezet.
Dus namens alle Reserve Reserves én ex-Reserve Reserves GEFELICITEERD en natuurlijk ook een welgemeend BEDANKT!
Reserve Reserves back-to-back kampioen!
Amsterdam, 26 oktober 2019 – Voor het massaal opgekomen publiek was het nog even spannend, maar de mannen van de Reserve Reserves wisten al lang dat de tijden dat ze zichzelf choke nation noemde al ver achter ze liggen. Dat er in de negende inning met maar één punt voorsprong drie honken bezet waren en nog maar één man uit, deed ze dan ook weinig. Het kon, nee, mocht, niet meer fout gaan. Domstad Dodgers werd in de Rob Hoffmann Vallei dan ook met 3-4 verslagen.
Er waren wat mensen die vooraf vraagtekens zette bij het spelen van deze finale (pfff.. lang verhaal), maar iedereen die gisterenavond in Bussum aanwezig was kan het nu aan die mensen uitleggen. Dit was een topwedstrijd die alles in zich had. Dit was een feestje. Dit was een afsluiting van het seizoen die de Topklasse verdient. Dit was reclame voor onze sport. Maar voordat ik aan het wedstrijdverslag begin daarom ook als eerste een dankwoord. Bedankt KNBSB voor het willen meewerken aan een onorthodox einde van de competitie. En bedankt ook Fred en de rest van de veld crew van HCAW die ervoor gezorgd hebben dat er ondanks een afgegraven heuvel op dinsdag er op vrijdag tóch gespeeld kon worden. Nico bedankt voor het bedienen van het scorebord en Ray bedankt voor het opengooien van de kantine. En toeschouwers bedankt voor jullie support!
En dan nu de wedstrijd. Er was onderling afgesproken dat Domstad de thuisspelende ploeg was. Dat zorgde er niet alleen voor dat de Bussumers niet in het donker hoefde te zoeken naar de ‘buitenballen’, maar ook dat ze als eerste mochten slaan. Daar was in de eerste inning dan ook alles mee gezegd, ze mochten het wel, maar deden het niet. Dit in tegenstelling tot Domstad dat in de eerste inning wel een hit wist te produceren. En omdat de inning begon met een geraakte slagman en er ook nog vier wijd en een foutje bij zat konden de Utrechters meteen scoren. Stand 1-0.
Ook de tweede slagbeurt van de Reserve Reserves leek een snelle dood te sterven, maar Plukje weigerde daar met twee man uit aan mee te werken. Het ploppertje viel op de grond in het niemandsland tussen de eerste honkman, tweede honkman en de rechtsvelder. Het werd meteen een duur ploppertje omdat De Kreis de rechtsvelder ook liet lopen, alleen nu weer de andere kant op. Zijn gapper was goed voor drie honken én het gelijkmakende punt. Stand 1-1.
In de gelijkmakende slagbeurt opende de Utrechters nog wel met een honkslag, maar na een bijna dubbelspel waar maar één nul gemaakt werd volgde een heel dubbelspel waardoor het toch een 1-2-3-inning werd. En vanaf dat moment begon De Hof op de heuvel te vlammen. Hij was nagenoeg onaantastbaar en tot en met de zevende inning had hij Domstad volledig in de tang.
De Bussumers kregen wel wat meer vat op de werper van Domstad en drie hits op rij van Igor, Plukje en De Kreis zorgde in de vierde inning voor de eerste Bussumse voorsprong. Stand 1-2.
In de vijfde inning opende Edgar met een honkslag waarna Elsje hem netjes doorstootte naar het tweede honk. De vier wijd die Schmidt vervolgens kreeg zou uiteindelijk een hele dure vrije loop worden want op de tweehonkslag van De Bully kon niet alleen Edgar maar ook Schmidt scoren. De stand kwam daarmee op 1-4.
Nadat in de achtste inning de eerste slagman door De Hof nog werd uitgeschakeld sloeg de volgende slagman een double. Dat was het moment dat de GBL zag dat De Hof over de 100 ballen gegooid had en Montana naar de heuvel stuurde voor een vijf-nullen-save. De eerst volgende slagman wist de bal vervolgens precies te slaan tussen NoNoJoe en De Kreis die in respectievelijk het rechtsveld en het midveld stonden. Beide heren dachten dat de ander de bal zou vangen, De Kreis probeerde het toen toch nog met een ultieme duik, maar het was te laat, het werd een tweehonkslag waar ook meteen op gescoord werd. Maar daar bleef het deze inning bij. Stand 2-4.
In de negende inning waren de Bussumers snel klaar aan slag en konden ze snel het veld weer in om de twee punten voorsprong te verdedigen en het kampioenschap veilig te stellen. De belangrijke eerste nul leek meteen te vallen toen de bal niet al te hard of te hoog het rechtsveld ingeslagen werd, maar het Bussumse rechtsveld is soms net de Bermudadriehoek want wie daar ook neergezet wordt de bal weet op de een of andere manier altijd de grond te vinden. Met het eerste honk bezet dus was de kop van de slaglijst weer aan de beurt. Met een actie 4-naar-6 werd de eerste nul gemaakt en met één man uit was de buit bijna binnen. Vier wijd en een honkslag later was de stand 3-4 en na nog een keer vier wijd waren alle honken vol. En op dat moment ging Montana uit een ander vaatje tappen. In de vorige slagbeurt waren deze slagmannen nog goed voor back-to-back-doubles, in deze slagbeurt werden het back-to-back-strike-outs. Goed voor een back-to-back-kampioenschap!
Kijk hier voor de box-score en de stats.
Hieronder de laatste nul van de wedstrijd:
En dit zijn ze dan!
De avond begon met de bollendienst van de GBL die door hem voor deze finale was omgedoopt tot (soep)ballendienst.
En de avond eindigde dus met het back-to-back kampioenschap.
