Amsterdam, 8 augustus 2020 – Wat hadden ze er zin an! Vorige week zondag was het volle bak in het Pim Mulier en woensdag was de opkomst bij de training on-Reserve Reserves hoog. Maar waarvoor vraag je je af. Na vier maanden Corona-quarantaine en niks doen zag het er beter uit.
Maar laten we het gezellig houden. Het was een mooie vrijdagavond, de zon scheen en dankzij een zacht briesje was de hitte ook nog redelijk te overzien. Daarbij zitten we in een redelijk gunstige periode wat de sun delay betreft. De 7 minuten dat het spel stil lag was zelfs eigenlijk te kort om bij te komen van de pijn aan de ogen, ontstaan door het afzichtelijke spel van de Bussumers. 7 minuten was ook een nieuw Bussums record en het had nóg korter kunnen zijn als Noe Noe wat sneller z’n shirt had teruggevonden.
Dan de wedstrijd tegen Boekaniers, het ongezellige deel van dit stukkie. Drie ballen, drie nullen, dat had De Hof in de eerste inning verdiend. In plaats daarvan was er één nul en het tweede en derde honk bezet. En dan zal je het net zien, krijg je één hit tegen, is het net op dat moment. Het zouden de enige punten blijven die de Amsterdammers op De Hof wisten te maken. Stand 0-2.
Pas in de derde inning werden de Reserve Reserves gevaarlijk. De Besnorde Spijker opende met een honkslag en Elsje kreeg ‘m natuurlijk weer ‘ns op z’n lichaam. Noe Noe ging vervolgens diep en sloeg met zijn double De Besnorde Spijker over de thuisplaat. Arnold had verder niet z’n dag, maar hij sloeg met Elsje op drie nog wel een nuttig klapje naar de tweede honkman. Goed voor een stand van 2-2.
In de vierde inning leken de Bussumers door te pakken, maar na de lead-off hit van De PC en de double van Double D. zorgde ambitieus honklopen van De PC op een klapje van El Salvador naar de derde honkman voor een eerste nul. Daarna volgde nog twee keer velders keus, maar gescoord werd er niet. Kans knap geneutraliseerd, ik kan niet anders zeggen.
In de zesde inning was er dan eindelijk de eerste echte voorsprong van het seizoen, niet verrassend ingeleid door El Salvador. Na zijn double en een doorgeschoten bal was de klap van De Besnorde Spijker naar het rechtsveld genoeg voor een punt. Stand 3-2.
En dat punt kwam geen inning te vroeg want in de volgende slagbeurt wisten de Amsterdammers op het gooien van Montana de stand gelijk te trekken. Een hit, vier wijd, een opofferingsstootslag en nog een hit. Heel simpel eigenlijk, zouden de Bussumers ook ‘ns moeten proberen. Anyway, de stand was dus 3-3.
Igor was één van de spelers die halverwege de wedstrijd vers ingezet waren en in de zevende inning betaalde zich dat uit. Na zijn vier wijd sloeg De Kreis, nog zo’n verse speler, een hit waardoor één en twee bezet waren. De derde double van Double D. zorgde ervoor dat Igor kon scoren, maar De Kreis haalde het nét niet en sneuvelde voor de thuisplaat. Maar de voorsprong was er, stand 4-3.
In de tweede inning van Montana gooide hij er nog een schepje bovenop en de nummers 5, 6 en 7 werden 1, 2 en 3 aan de kant gezet.
De achtste Bussumse slagbeurt bracht geen punten, maar nog wel een Sombrero. Voor de laatste slagbeurt van de Amsterdammers werd El Salvador naar de heuvel gedirigeerd. Na twee snelle nullen op de nummers 8 en 9 moest hij de eerste slagman van de volgorde nog wel een hit toestaan. Maar de nummer twee was daarna kansloos, stond erbij en keer er naar. Strike-out, in stijl. Eindstand 4-3 voor de Bussumers.
We hebben nu nog ruim een week om bij te komen van de schrik. Er is hardop getwijfeld of trainen wel het juiste effect heeft op de prestaties, maar volgende week zondag moet er wel iets anders gedaan worden als de Bussumers afreizen naar Alkmaar.