Amsterdam, 18 mei 2010 – Op het altijd tochtige veld in Hoofddorp werden de Reserve Reserves uit Bussum dit weekend met de eerste verliespartij van dit seizoen geconfronteerd. De krappe selectie van de Bussumers bleek niet bestand tegen het slaggeweld van de in grote getalen opgekomen Hoofddorpenaren: 12-2.

Omdat ook het Hoofdklasse-Hout-team van de Pioniers een thuiswedstrijd speelde, werd de wedstrijd op het reserveveld van Sportpark Toolenburg afgewerkt. Een veld waar de Bussumers goede herinneringen aan bewaren, omdat zij hier vorig jaar op de laatste dag van de competitie het kampioenschap veilig konden stellen. Zover is het in seizoen 2010 duidelijk nog niet, helaas.

Bij het betreden van het veld leek er al iets merkwaardigs aan de hand te zijn. Het handjevol Bussumers werd opgewacht door ruwweg twee dozijn(!) Hoofddorpers. De Reserve Reserves van Pioniers hadden dus zelfs een Reserve Reserve Reserve ploeg. Het eerste dozijn spelers had echter aan een uur en driekwartier genoeg, waardoor er niet alleen een team uit Bussum, maar toch ook een compleet team uit Hoofddorp teleurgesteld naar huis kon.

Jariño de Braziliaanse tuinman zorgde nog voor een vroege voorsprong door in de eerste inning de bal over het bebosde hek te jagen, maar in inning drie was het uit met de pret. Alle Hoofddorpenezen hadden De Souza één keertje gezien, en ‘de kop’ kwam voor de tweede keer aan slag. Lead off, en ex-HCAW-icoon Lars Koehorst was nog welwillend en deponeerde (voor de tweede keer in de wedstrijd) een boogbal in de handschoen van de voor de gelegenheid in het rechtsveld geposteerde Joost C. Het contact van de volgende slagman was minder goed, maar de bal viel daardoor wel in het niemandsland achter het eerste honk. Het ploppertje werd gevolgd door een streep langs drie, waarna twee back-to-back dingers de score op 4-1 voor de thuisploeg brachten.

In de vierde inning leken de Bussumers even terug te veren, maar ondanks dat vier HCAW-ers de honken wisten te bereiken werd er niet gescoord. De gelijkmakende slagbeurt werd door de Pioniers ‘getankt’, waarna in de eerste vijf de GGL het tweede, en tevens laatste, Bussumse punt scoorde. De striemende hit van Laurens (aka ‘De Verlosser’) die hieraan ten grondslag lag was één van de weinige lichtpuntjes van de middag.

De vijfde en zesde slagbeurt van Pioneers leverde negen honkslagen en acht punten op. De twee homeruns die De Souza tegen kreeg in de vijfde, werden nog wel terugbetaald met evenzoveel keer geraakt werper door Papibon in de zesde inning. Geen echte straf omdat beide geraakte heren daarna konden scoren, maar ook niet omdat de snelheid van de mislukte curves te laag was om ook maar ’n blauwe plek te veroorzaken.

De akelig goede zesde slagbeurt van de Pioniers werd nog opgevrolijkt door het optreden van de eerder genoemde HCAW-veteraan in Hoofddorpse dienst. Wederom als lead-off zorgde hij voor de eerste strike-out van Papibon, met een pop fly in de handschoen van Keet werd hij voor de tweede keer in dezelfde inning uitgemaakt. Een unieke, en wat de PC betreft Beerwaardige, prestatie. De zevende slagbeurt van de Reserve Reserves leverde nog het vierde dubbelspel van de middag op, waarna Frank. K. snel de wedstrijd besloot met ’n vang 9. Net op tijd om de laatste paar innings van Pioniers – Spart/Feyenoord mee te pikken.

Amsterdam, 9 mei 2010 – Na een aantal mindere optredens lijken de Reserve Reserves van HCAW de weg omhoog gevonden te hebben. Afgelopen vrijdag werden de Hazenkampers uit Nijmegen verslagen met 10-6.

Een op stoom gekomen slagploeg lag aan de basis van de solide overwinning. Maarliefst 19 honkslagen, waarvan vijf dubbels, konden voor de Bussumers opgetekend worden. Het in kleine getale opgekomen thuispubliek kon verder genieten van een (voor de verandering) foutloos spelend veld.

In de eerste innings leek de wedstrijd een hele andere kant op te gaan. De slagploeg van de Nijmegenaren had aardig zicht op de worpen van sterwerper De Souza, en sprokkelde in drie innings evenzoveel punten bij elkaar. De Bussumers moesten voor de eerste punten wachten op de gelijkmakend derde inning. Ed de Kroket, om de tegenstander in de luren te leggen als negende op de slaglijst geplaatst, opende de aanval met zijn eerste honkslag van de avond. Met scherp honklopen werd al snel het derde honk bereikt waarna hij op een doorgeschoten bal het eerste Bussumse punt kon scoren. Jariño was vervolgens met zijn tweede hit van de avond verantwoordelijk voor de anschlusstreffer.

Toen in de vijfde inning de Nijmegenezen brutaal nog twee keer scoorden was de achterstand wederom drie punten, en konden de Bussumers weer opnieuw beginnen. Zo gezegd zo gedaan. Keet zorgde met zijn tweede dubbel van de avond voor het eerste punt, waarna Ed de Kroket een nieuwe anschlusstreffer op het scoreblok zette. Vervolgens mocht Frank Koene met drie honken bezet de genade klap uitdelen. Sociaal mens als hij is liet hij deze buitenkans graag aan een ander over. Met een popfly naar de eerste honkman werd de inning beëindigd.

Een dag later kon de altijd vrolijke Koene er alweer om lachen. “Ik heb vanuit het linksveld genoten van het enthousiasme en de team spirit, maar ben vooral trots op de prestatie die mijn protegé Jariño heeft geleverd. Wat een TOPPERT is die vent, mooi dat dat nu ook uit de statistieken blijkt.”. Verder kondigde hij aan dat hij na deze prestatie van de Reserve Reserves met een gerust hard van een paar weken zeer verdiende rust ging genieten.

In de zesde inning gingen de Bussumers, met de gastspelers voorop, er alsnog op en overheen. Op het werpen van Papibon kwamen de Nijmegers er aan slag niet echt meer aan te pas. De Bussumers daarentegen leverde nog een handvol honkslagen af, waarop nog drie keer gescoord kon worden. Na achtenhalve inning kon de streep gezet worden.

In de tweede inning gebeurde er nog wat opmerkelijks. Een pick-off van De Souza op het eerste honk werd afgekeurd en bestempeld als ‘quick pitch’. Een bijzondere call, omdat een pitch pas een pitch is als deze richting slagzone word geslingerd. Omdat de GGL en de PC de laatste KNBSB-bulletins niet helemaal gelezen hadden, en de kans aanwezig was dat er een memo gemist is, werd er niet verder op doorgegaan (F.K. uitgezonderd). Bij nader onderzoek blijk het toch te gaan om een dwaling. Rule 8.01(c) van het ‘MLB rulebook’ geeft daarover duidelijkheid.

Het lijkt er op dat de vorm net op tijd weer terug is. Volgende week staan de Pionieren uit Hoofddorp op het menu. Door gunstige uitslagen in de afgelopen competitieronde kan dan zelfs de koppositie weer gepakt worden. Geen druk.

Amsterdam, zondag 2 mei 2010 – Wat de weergoden zondagochtend al voorspeld hadden werd zondagmiddag in Apeldoorn een feit. Na bijna een handvol innings (vier en een beetje dus) moest de wedstrijd vanwege de hevige regenval gestaakt worden.

Net toen de Reserve Reserves op het punt stonden de slordig opgelopen achterstand (2-1) goed te maken, werden de hemelsluizen open gezet. De verplichte 30 minuten wachttijd werden uitgezeten, waarna de heren in blauw hun rondje langs het veld deden. Op dat moment was de zandbak al veranderd in een modderpoel waardoor maar één conclusie overbleef: aflasten!

Ondanks de vroege aftocht is er een aantal hoogtepunten te melden. Als eerste de bollen die zelfs zonder Mama Calis prima in orde waren. De spekpannenkoeken waren zelfs nog warm toen ze geserveerd werden! De fruitsalade en de brownies waren eveneens van bijzonder hoge kwaliteit. De kans is dan ook weer groot dat op de inhaaldag Erik C. weer voor de bollen mag opdraaien.

Het volgende hoogtepunt is de ontdekking van de vaderlijke eigenschappen van de Bussumers. Normaal wordt er tijdens een wedstrijd nogal zinloos gevloekt en getierd, vandaag echter werd daar pedagogisch-didactisch verantwoord mee omgesprongen, ook door de niet-vaders. Als de kinderen Koenen en Fokker de heftige teksten niet goed verstonden zat er altijd wel een Reserve Reserve in de buurt die uitleg kon geven, vaak geholpen door handgebaren en het aanwijzen van de betreffende lichaamsdelen. Bij het foutloos herhalen van de teksten werden de kids beloond met een van de in overvloede aanwezige brownies. Verrassend genoeg bleken ook de kinderen van Koenen Sr. bijzonder pienter, waardoor ook bij hen de suikerspiegel tot vanavond elf uur zal bijdragen aan een gezellige huiselijke sfeer.

De rentree van Koenen Sr. als actief speler viel met het aflassen van de wedstrijd officeel in het water. Officieus rekenen we het echter mee als hoogtepunt. Met twee keer vier wijd heeft hij in ieder geval wel weer wat ballen gezien, en ook achter de plaat zag het er zo slecht nog niet uit. Als hij het thuis wél droog houdt, dan zullen we misschien nog wel wat plezier beleven aan de Nederlandse broer van ster-kortestop Jariño. De uitwedstrijden in en om 010 hadden niet beter gepland kunnen worden.

Amsterdam, 25 april 2010 – Na drie competitie wedstrijden gespeeld te hebben mag geconcludeerd worden dat een kampioensvorm nog verre van aanwezig is. Afgelopen vrijdag gebeurde waar de kenners (en de niet kenners ook) na de wedstrijd vorige week al bang voor waren: Bussums puntverlies tegen de Blue Birds. Na de 2e helft van de 11e inning moesten de lichten uit. De 5-5 score die op het scoreblok overbleef was daardoor de eindstand.

Het scoreverloop in de wedstrijd was grillig. Na een 1-0 voorsprong aan het einde van de derde inning, bereikten in de vijfde inning twee Blauwbekjes het thuishonk. Toen in de eerste helft acht nog ‘ns twee Blauwvinkjes over de honken vlogen leken de rapen gaar: Stand 1-4. In het gelijkmakende deel van de achtste inningen werd er echter vier keer gescoord en leken de Bussumers orde op zaken te stellen: Stand 5-4. Niets was minder waar, want ondanks twee snelle nullen, snelde in de negende inning er toch nog één Blauwborstje over de thuisplaat. De twee innings die eraan vastgeplakt werden waren verder punt- en dus zinloos.

Ondanks dat er collectief gefaald is werden er toch een aantal individuele successen behaald. Daarbij komt dat de Blauwe Vogeltjes uit Zoetermeer een alleszins degelijk ploeg hebben die het de Bussumers verdienstelijk lastig maakten. De in eerste instantie boven dit stuk geplaatste kop “Nog steeds lelijk”, is daarom ook vervangen door een iets minder hard oordeel.

Wat wel “nog steeds lelijk” is, is de blessure van de huis-koekenbakker van de Reserve Reserves. Vorige week weerlegde hij zijn eigen claim op een blessure “ik wil stoten, want ik kan geen swing meer maken” nog moedig naast zich neer door amper een halve minuut later een slagbeurt met acht foutslagen te produceren. Deze week was hij bij een hoofd-eerst-glijer op het tweede honk wat minder fortuinlijk. Met een gekneusde pink nagel moest hij het veld verlaten, gelukkig bleek bij het ziekenhuis dat de nagel niet gebroken of gescheurd is. Het is nog onduidelijk of hij beschikbaar is voor het volgende treffen.

Ook zonder de veldprestaties van HCAW 2 nader te benoemen valt er uit de statistieken wel het een en ander af te lezen. Zo produceerden de werpers gezamenlijk 18 keer drie slag waardoor er slechts 15 nullen aan het veld overgelaten werden. Daarbij werden er slechts 2 verdiende punten gescoord door de Zoetermeerders. De pitching geeft dus veel vertrouwen voor het resterende gedeelte van de competitie.

Niet alleen Papibon en De Souza wisten te imponeren, maar we weten nu ook dat Jariño een pot op slot kan gooien als dat nodig is. Ook aan slag liet de vrolijke tuinman zich niet onbetuigd. Met drie uit vijf en een ‘ribbie’ in de pocket zien de bloemperkjes op maandag er vast toch een stuk zonniger uit!

In de inning dat alles toch nog goed leek te komen bleek Keet over een nodige portie opposite-power te beschikken. Na drie frustrerende slagbeurten hengelde hij ‘m netjes over de rechtsvelder. Geïnspireerd door al die power betrad Vliegtuigbouwer Fokker het slagperk waarna hij in plaats van zijn gebruikelijke zweefvliegtuigje een raket naar het midveld afleverde. Jammer, omdat zelfs de voor Keet ingevallen pinchrunner niet kon scoren op deze klap. In slagbeurten die volgden konden de Bussumers geen vuist meer maken waardoor een beetje wrang gelijkspel overbleef.

Amsterdam, 19 april 2010 – Wat begon als een mooie zonnige honkbalzondag ontaarde in de lelijkste ontmoeting van de afgelopen seizoenen. In Eindhoven werden de Reserves van PSV met 14-10 verslagen door de Reserve Reserves uit Bussum.

Om nog steeds onduidelijke reden hadden de Bussumers twee uur extra de tijd gekregen om het veld van de Eindhovenaren te vinden. Toegegeven, de A2 is een puinhoop, en niet alleen het stukje Noord-Holland, maar ondanks op hol geslagen TomToms (verder speelde Tom geen rol van betekenis dit weekend) was het veld nog redelijk eenvoudig te vinden. De trip richting Eindhoven werd tragisch genoeg het hoogtepunt van de dag.

In de eerste inning leek er nog geen vuiltje aan de lucht. De zon scheen, de overlast van vliegveld Eindhoven was minimaal, het veld was foutloos en Frank liet in de eerste slagbeurt meteen zien dat de werper van PSV prima te raken was. In de eerste helft van de tweede inning begon de ellende. Maarliefst zes keer vier wijd en een Grand Slam van kosmonaut Gagarin brachten een 6-0 stand op het scorebord. De PC hobbelde nog enthousiast over de honken iets mompelend over ‘peanut-niveau’, helaas krijg hij in het verdere verloop van de wedstrijd meer gelijk dan hij op dat moment kon vermoeden. In de gelijkmakende slagbeurt van de derde inning ging het echt fout, een aantal vangblunders in het veld van de Bussumers hielpen de slagploeg van PSV in het zadel waardoor de stand alweer snel 6-5 werd.

In de eerste helft van de vierde inning werd er door de HCAW’ers nog wel een puntje bij gesprokkeld, maar de PSV’ers hadden de smaak te pakken en scoorden met behulp van een paar ferme tikken en een wederom niet al te scherp uitziend veld nog eens vier punten waardoor het onmogelijke toch mogelijk werd: PSV stond voor!

De volgende innings zorgen verrassend genoeg niet voor een nieuwe voorsprong voor de Bussummers, en toen in de achtste inning dé kans op een paar puntjes door slecht honklopen niet werd gepakt, werd het toch nog even penibel. In de tweede helft van de achtste inning konden de PSV’ers vervolgens wel een extra mannetje over thuisplaat brengen, wederom met enige hulp van het Bussumse veld.

Met twee punten achter en acht innings vol ellende en misère achter de kiezen richtte de Reserve Reserves hun rug en begonnen de laatste inning zoals we van ze mogen verwachten. Na de twee hits werd vervolgens de lat nóg een stukje hoger gelegd door de PC. De ‘opofferingsstootslag’ leidde tot de eerste nul… op het derde honk. Positief benaderd zou je kunnen zeggen dat het een vooruitgang is ten opzichte van de vorige keer dat hij een stootslag moest neerleggen. Toen wist hij immers een pitch-out uit de handschoen van de catcher te houden waardoor hij door onreglementair slaan direct weer in de dug-out mocht plaatsnemen.

Keet zorgde met z’n eerste hit van het jaar vervolgens alsnog voor drie gevulde honken. En toen gebeurde het: het door menigeen gevreesde moment was aangebroken, in de tweede wedstrijd van het seizoen was de GGL al genoodzaakt zelf het slagperk te betreden. Wat er daarna gebeurde is historie, een vangfoutje gevolgd door zeer scherp honklopen (en daar wil de PC het graag bij houden) zorgden voor de gelijkmakende punten. Een paar keer vier wijd en dajakkers van Joost C. en weer Gagarin zorgden dat de rally in totaal 6 punten opleverde. Gedesillusioneerd werden de laatste drie Eindhovenaren door de verdienstelijk voor Papibon relievende De Souza aan de kant gezet.

Conclusie voor de dag is dat de twee punten naar Bussum zijn gegaan, en we met z’n allen blij zijn dat de eerste slagman in de ’tweede zes’ werd uitgevangen door De Souza. Deze mogelijk hardst geslagen bal van de middag had potentie voor aanzienlijke schade en een minder fraaie afloop van de toch al bijzonder lelijke middag.