Amsterdam, 7 juni 2013 – In een door zon en duisternis vroegtijdig beëindigde wedstrijd wisten de Reserve Reserves afgelopen woensdag het Amersfoortse Quick te weerstaan. In een spannende wedstrijd, wederom onderbroken door een sun-delay van een kleine driekwartier, werd het 4-1 voor de Bussumers. Na de zevende inning moest het licht uit.

Op een met Turkse pizza gevulde maag presteren de Reserve Reserves altijd goed, en batting practice heeft het hele seizoen nog niet echt geholpen. Dat was dan ook de reden waarom de GGL de voorkeur gaf aan het skippen van de BP en het uitgebreid genieten van de bollendienst van De Souza. Echt beter gingen de Bussumers er niet van slaan, maar er werd wel gewonnen. En omdat de statistieken voor steeds meer spelers steeds minder leuk zijn, lijkt winnen ook weer een factor van belang te worden.

In de ongemeen spannende competitie is een drietal teams nog maar één keer verslagen. Omdat de Reserve Reserves al twee keer het onderspit hadden moeten delven, moest er door de Bussumers gewonnen worden om zicht te houden op een hernieuwd kampioenschap. En omdat Quick met Olympia in een race om promotie is verwikkeld wilden de Amersfoorters zich niet zomaar neerleggen bij de Bussumse dominantie.

Verdedigend konden de Bussumers gelukkig een beroep doen op twee boomlange hardgooiers uit het Reserve team van HCAW. De GGL moest alleen nog even beslissen wie van de twee het spits mocht afbijten. Die keuze was niet moeilijk toen bleek dat Tiny Tim Niekerk na de wedstrijd nog met de trein naar Denemarken moest. Hij nam dus de innings vóór de sun-delay voor z’n rekening. En niet onverdienstelijk want op een paar verdwaalde vier wijd en één enkele hit na, was er de eerste drie innings helemaal niets op aan te merken.

Helaas is het slaggeweld dat we van de Bussumers gewend zijn in 2013 in nog geen velden of wegen te bekennen. In de aanval moest de er dus efficiënt omgegaan worden met de schaarse kansen.

Dat lukte in ieder geval in de tweede inning. VGM startte met vier wijd, en hij werd naar twee gebracht door een bijzonder goed gecamoufleerd opofferingsstootslag van Rikkie. NoNoJoe camoufleerde vervolgens zijn stootslag nóg beter waardoor hij niet alleen VGM naar het derdehonk, maar zichzelf ook veilig naar het eerste honk wist te brengen. Het boogballetje van Woody dat volgde stierf in schoonheid in de handschoen van de eerste honkman voor de tweede nul. Jopie trok zich er verder weinig van aan sloeg een harde hit door het midden. Hierop kon VGM scoren en NoNoJoe doorstomen naar het derdehonk. De PC wilde niet achterblijven en prikte de bal langs de kortestop waarop ook het tweede Bussumse punt over de thuisplaat kwam. Stand 2-0.

In de vierde inning leken de Amersfoorters terug in de wedstrijd te komen. Na vier wijd, een vangbal en een honkslag waren het eerste- en derdehonk bezet, maar met een goed uitgevoerd 6-naar-4-naar-3 dubbelspel kwam er een eind aan de slagbeurt, zonder dat er gescoord werd. Na de opvolgende Bussumse puntloze slagbeurt was het tijd voor de sun-delay, nog steeds 2-0.

Na de stop leek de vijfde Quickse slagbeurt direct gevaarlijk te worden. Tiny Tim Niekerk was inmiddels naar het station gesprint om zijn trein te halen, en Jofele Job had zijn plaats op de heuvel ingenomen. Na vier wijd en een gestolen honk werkte een Amersfoortse honkloper gelukkig aardig mee door op de geslagen bal zo in de armen van een struikelend Jariño te lopen. De nul werd tussen twee en drie gemaakt en toen Edgar daarna ook nog strekkend in de lucht een linedrive weggriste was het gevaar echt geweken.

En u raadt het al, ook de slumpende Bussumers wisten in de volgende slagbeurt niet te scoren. En met slechts een kleine achterstand wilde Quick absoluut nog niet weten van opgeven. Ook in de zesde slagbeurt vlogen ze weer uit de startblokken. Na een massief houten tweehonkslag gevolgd door vier wijd leek het tijd te worden voor een standaard opofferingsstootslag. Na één mislukte poging kozen de Quickers echter voor een andere variant: De bal hard naar Rikkie slaan. Niet bijster slim want na twee stappen terug naar z’n derde honk, een fake naar twee (tripple play?) en een goede gooi naar één, waren er twee nullen, en weer was het gevaar geweken.

De gelijkmakende Bussumse slagbeurt leek ook een snelle dood te sterven, maar Ed de Kroket wist met twee nullen nog net een foutje af te dwingen, en het hek was meteen van de dam(mers). Edgar bracht met zijn traditionele hit De Kroket naar het derdehonk. Niet veel later had Edgar ook het tweede honk gestolen en toen de bal vervolgens tegen de backstop werd gegooid was het 3-0 met het derde honk bezet. Het vierde punt kon gescoord worden toen de PC de bal het rechtsveld in prikte. Stand 4-0.

In de zevende inning nam De Souza het over van Jofele Job en na twee snelle nullen werd het toch nog even spannend. Vier wijd werd gevolgd door twee hits en het was 4-1. Normaal geen probleem, maar het gelijkmakende punt stond aan slag en deze meneer had de inning daarvoor al bewezen de bal een aardige dajakker te kunnen geven. De Souza eindigde echter in stijl. Strike-out! Lights out! Einde wedstrijd!

Kijk hier voor de boxscore en de statistieken.

Amsterdam, 2 juni 2013 – Natuurlijk is honkbal een belangrijk onderdeel in het leven van de Reserve Reserves, maar soms is het edele spel van ondergeschikt belang. En soms, dat was dit weekend.

Afgelopen vrijdag trouwde voormalig Reserve Reserve Jappie met zijn Josine. Zij zei ‘ja’ dus Jappie heeft gewonnen. En daarmee de Reserve Reserves ook een beetje. De wedstrijd op zaterdag werd overigens niet gewonnen. Het werd 0-10 voor RCH-2.

Na het door sms-en van de einduitslag naar de wedstrijdsecretaris kreeg de PC een berichtje terug waarin gesuggereerd werd dat er een causaal verband gelegd kon worden tussen de ongebruikelijke nederlaag met ongebruikelijk hoge cijfers, en de avond en nacht vol feest en drank die aan die nederlaag vooraf was gegaan. Maar daar is natuurlijk geen sprake van, het tegendeel is zelfs waar!

Het avondje uit was bijzonder goed voor de teamsfeer. En ondanks het feit dat er aardig gestort is voor het huwelijkscadeau hebben de heren er wel voor gezorgd dat ze door de gratis drank de kosten er ruim uit hebben gehaald. Verder is er behoorlijk verstandig gedronken, zo werden de eerste wodkaatjes en bacootjes pas ná middernacht gesignaleerd. Daarvoor was het louter bier dat gedronken werd, en iedereen weet dat we daar niet dronken meer van worden.

En om het bloed te laten stromen werd er ook veel gedanst waardoor moedertje alcohol weinig kans maakte. Zelfs Super Seb is met losse heupen op de dansvloer gesignaleerd. In verband met de zeer expliciete bewegingen worden na bestudering de beelden van de danskunsten toch maar niet via deze site vrijgegeven.

Als afsluiter van de avond besloten de meeste Reserve Reserves nog een hapje te eten om de laatste alcohol-buzz kwijt te raken. Voormalig Reserve Reserve Krijtje had als enige besloten géén patatten en frikadellen te gaan schuiven en besloot niet mee te gaan naar het horeca etablissement Chez Jopie. Bijzonder onverstandig bleek de volgende dag, want bij navraag de volgende ochtend (zijn vrouw nam op) bleek Krijtje een ernstige vorm van griep te pakken te hebben.

De wedstrijd van zaterdag stond voor de avond gepland, want een thuiswedstrijd zonder sun-delay is geen echte thuiswedstrijd. Na een grijze dag werkte het weer dan ook volop mee en trok het rond een uurtje of zeven helemaal open.

In de eerste helft van de eerste inning was het aan slag nog goed te doen. Dat merkte ook De Souza die meteen de hele slagploeg van RCH langs zag komen, en zes daarvan liepen meteen een vol rondje rond de honken. Stand 0-6.

Daarna had De Souza de Heemstedenaren goed onder controle en alleen in de vierde inning moest hij nog een puntje toestaan. Het duurde tot de vijfde inning totdat de Bussumers hun eerste honkslag konden noteren. Het was Super Seb die bewees dat losse heupen dé weg naar succes is, hij opende de vijfde inning met een double-down-the-line, maar hij kreeg weinig hulp van de andere Bussumers om hem verder te krijgen.

Ook na de sun-delay was het aanvallend niet veel, alleen Edgar wist met een honkslag de schade aan de statistieken te beperken. Zonder zijn hit was het team-slaggemiddelde voor het eerst sinds 1998 onder de .300 gezakt.

Na de sun-delay besloot de GGL het eens over een hele andere boeg te gooien, of misschien is dit weekend ‘uit een ander vaatje te tappen’ toepasselijker. Hoe dan ook, de PC werd in de zesde inning de heuvel op gedirigeerd zodat de reguliere opgooiers hun armpjes een beetje konden sparen. De PC verscheen met een paar rondjes BP in de arm goed opgewarmd aan de start, al was dat aan zijn eerste pitch, die achter de linkshandige slagman langs de backstop in vloog, niet te zien.

Een infield hit, een gestolen honk (met blauwe plek), een opofferingsslag en een honkslag later stond het 0-9. De innings daarna wist de PC het aardig dicht te houden en hij was dan ook zichtbaar teleurgesteld dat hij de wedstrijd niet mocht uitgooien. Die eer was voor Edgar die na zijn statistieken-reddende-hit had mogen kiezen tussen een zakje kikkertjes of de laatste inning gooien. Het werd dat laatste, waardoor de eindstand op 0-10 werd bepaald.

Moraal van het verhaal is dat de werpers van HCAW beter maar geen warming-up kunnen doen. Als je alle punten die in de eerste innings van de werpers gescoord werden vergeet, dan was het slechts 0-1 geworden. Kortom de Reserve Reserves hebben alles nog in eigen hand. Of beter gezegd, in eigen knuppel. Nog 12 te gaan!

Kijk hier voor de boxscore en de statistieken.