Amsterdam, 29 juni 2013 – De competitie blijft ongemeen spannend. Om dat zo te houden moeten de Reserve Reserves wel blijven winnen. Gisterenavond kregen de Bussumers de Polmerians op bezoek. En hoewel de polderboys op de ranglijst geen hoge ogen gooien moest de thuisploeg wel aan de bak. In een door regen bekortte wedstrijd werd het 11-4.

Het is zomer in Nederland, en dan weet u het wel. Er werden gisteren dan ook twee wedstrijden gespeeld, één tegen Almere en één tegen de naderende regenbui. Omdat zowel de tegenstander als de heren in blue die bui ook al zagen hangen werd er ruim op tijd afgetrapt.

Omdat De Souza nog steeds met z’n krent in de zon zit moest VGM de honneurs op de heuvel waarnemen. Net voordat de wedstrijd begon jinxte de GGL de prestatie van VGM door fijntjes te wijzen op de vier succesvolle optredens die VGM al heeft gehad dit seizoen. De eerste drie innings leek het allemaal nog goed te gaan, maar in de vierde inning donderstraalde de hele boel in elkaar. Eerlijkheid gebied wel te zeggen dat ook de vierde Almeriaanse slagbeurt zonder tegenpunten afgesloten had kunnen worden, als er met twee man uit niet een klein foutje was ingeslopen. De vier punten die volgden waren lelijk, maar ook allemaal onverdiend.

Gelukkig waren de Reserve Reserves zelf aan slag al voortvarend van start gegaan. Gagarin begon met een double, Edgar volgde met een hit en Jariño doublede beide heren over de thuisplaat. De PC sloeg een hitje waarop Jariño naar drie kon en Rikkie pakte ook goed door en sloeg met een liner over drie ook Jariño binnen. De heren voelden duidelijk de wolkendruk. Na de eerste inning was de stand al 3-0.

In de tweede inning was Ed de Kroket begonnen met een hit naar het rechtsveld,  hij lijkt daar een patent op hebben. Na wat gerommel in de marge door de volgende slagmensen stond Edgar dan eindelijk op het punt z’n eerste dinger in z’n leven te slaan. Hij legde aan, haalde uit, mistte met een haar de schouder en het hoofd van de catcher, maar raakte vol de handschoen die de onfortuinlijke achtervanger op dat moment middenin de slagzone had gehangen. Op dit moment is het nog onduidelijk hoe het met de catcher is, dus de bijdehante opmerkingen laten we hier achterwege (al is ‘bijdehand’ hier natuurlijk best een aardige woordgrap). Zeker is wel dat de catcher de wedstrijd moest verlaten en dat de rally dood was. De stand bleef deze inning 3-0.

In de derde inning verdubbelde de Bussumers de score. Een leunbeurt van Seb werd gevolgd door een klapje van de PC, en een striemende double van Rikkie, die daarmee zijn tweede en derde ribbie van de wedstrijd over de thuisplaat joeg. Hij schoof zelf een honk op nadat de Didi hem met een diepe vangbal naar drie had gebracht. En de kenners weten dan dat dat héél diep moet zijn geweest. Ed de Kroket maakte daarna het karwei af en sloeg met weer een hit naar het rechtsveld Rikkie binnen. Stand 6-0.

Nadat in de eerste helft van de vierde inning na een foutje de hits en de wijdballen hadden geleid tot vier punten, en de stand dus 6-4 geworden was, begon het langzaamaan wat harder te regenen.  De wedstrijd was nog niet geldig, het hield niet echt meer over, dus de GGL moest een list verzinnen.

Het werd een ongekend briljante move. Het is al bekend dat de GGL op allerlei plekken jonge talenten aan het scouten is, maar nu blijkt dat hij ook het kroost van voormalige Reserve Reserves op de korrel heeft. Gisteren introduceerde hij dan ook Geweldige Gijs (zoon van ex-coachie coachie a.k.a. Vliegtuigbouwer Fokker) op de Bussumse heuvel. Net als ex-coachie coachie is Gijs een lefty, maar daar houdt de vergelijking dan ook helemaal op. Als wij ex-coachie coachie zouden zijn, zouden wij met enige argwaan naar de buurman of melkboer kijken. Wie de echte vader ook mogen wezen, Geweldige Gijs deed het geweldig en was na één bal (ongeveer) de inning uit.

In de gelijkmakende vierde slagbeurt werd er nog één puntje bij gesprokkeld toen Edgar op een opofferingsslag van de PC kon scoren. Stand 7-4.

De nattigheid kwam ondertussen steeds heviger uit de lucht, dus  het kwam maar wat goed uit dat Geweldige Gijs de volgende drie slagmensen op rij kon uitschakelen. De wedstrijd was dus in ieder geval geldig. De druk was er dan ook meteen vanaf en in de vijfde nastoot konden nog eens vier Bussumse punten genoteerd worden. Woody sloeg de door een foutje op het honk gekomen Didi over de thusiplaat. Woody en leunende Gagarin konde scoren op een double van Edgar. Jariño maakte het feest compleet door Edgar en de eindstand over de thuisplaat te slaan: 11-4.

De eervolle vermelding van gisteren gaat naar Didi die netjes 0-uit-3 ging en na z’n 1.000 van vorige week nu de enige Bussumer was zonder hit. Hij had nog voor een hoogtepuntje kunnen zorgen door een man van twee af te kegelen, maar Edgar weigerde daaraan mee te werken.

De Almeerders weigerde vervolgens mee te werken aan het einde van de wedstrijd, maar het was mooi geweest. De regen gutste uit de hemel, de blues waren doorweekt, tijd voor een warme douche. Een paar minuten mokken later werd er dan toch een eind aan gebreid. It’s a ballgame!

Amsterdam, 22 juni 2013 – Het was een pittige week voor de Reserve Reserves. Vorige week zondag werd er nog gevlamd tegen Hoofddorp, afgelopen woensdag werd Double Stars-2 aan de zegekar geknoopt, en gisterenavond stond TIW Survivors op het programma. Op papier misschien niet de sterkste tegenstander…. en op het veld eigenlijk ook niet. Het werd in zesenhalve inning 12-0.

Hoe ie het elke keer doet, het is een mirakel, maar ondanks de vakantie van De Souza had de GGL het gisteren tóch weer voor elkaar, en stond er een echte Aas op de heuvel voor de Bussumers. Jappie 2, let wel, geen familie van de Jappie uit lang vervlogen tijden, schitterde alsof z’n leven ervan af hing. Het verhaal van de wedstrijd speelde zich dan ook voornamelijk af op de Bussumse heuvel.

Natuurlijk, hij kreeg wat hulp van de slagploeg, maar toen na vier innnings nog steeds geen Survivor ook maar in de buurt van het eerstehonk was gekomen begon het toch te kriebelen. Ook de eerste twee Diemense slagmensen in de vijfde inning konden de ban niet breken. Met twee nullen besloot nummer 16 echter zijn slagaluminium in z’n nek te houden, om dan maar te zien wat er zou gebeuren. Het werd helaas vier wijd, en daarmee was de kans op een perfecte wedstrijd verdwenen.

Ook in de zesde inning wist een Diemenaar met een knuppel in z’n nek vier wijk af te wachten, maar de potentiële no-hitter werd pas in de zevende inning opgebroken. Zonde, want de eindstreep was al in zicht. Het was weliswaar nog maar de zevende inning, maar aanvallend hadden de Reserve Reserves al genoeg punten bij elkaar gesprokkeld om de mercy-rule af te dwingen. Met één nul sloeg de TIW-se cleanup hitter een verpestende hit door het midden, net buiten het bereik van Jariño die op dat moment op de kortestoppositie geposteerd stond.

Na de hit kreeg Jappie 2 direct bezoek van de GGL die genoeg gezien had. Jappie 2 werd uit de wedstrijd gehaald en kon met de cijfers 5-2-1-0 terugzien op een meer dan geslaagd debuut in de Hoofdklasse Aluminium. De PC mocht vervolgens proberen de laatste twee nullen van de wedstrijd te maken. Geen probleem natuurlijk, anderhalve minuut en zes ballen later had hij twee strike-outs op z’n naam staan en was de wedstrijd afgelopen.

Ook in de aanval was er gisteren een nieuweling te aanschouwen. Om nog volstrekt onduidelijke reden had de GGL besloten dé Didi uit de krochten van het derde omhoog te takelen. Het was de bedoeling dat hij wat balletjes achter de thuisplaat zou gaan vangen, maar hij had z’n opdracht behoorlijk verkeerd begrepen. Met overdreven en misplaatst machtsvertoon ging hij namelijk aan slag ook 3-uit-3, scoorde maar liefst vier punten, stal twee honken, en sloeg en pasant ook nog een punt binnen. Als het een beetje tegenzit moeten de Reserve Reserves daar nu het hele jaar tegenaan kijken op de stats-pagina’s. Onnodig pijnlijk, zinloos geweld. Om de pijn te verzachten zal de GGL niets anders kunnen doen dan Didi de komende weken nog een (paar) keer de kans geven z’n gemiddeldes te vernachelen.

Ook Rikkie ging vanuit de wissel met 2-uit-2 ook volledig voor eigen statistiek gewin. Net als Ed de Kroket trouwens die met 2-uit-4 nu al meer hits bij elkaar heeft geharkt dan het hele vorige seizoen. VGM gebruikte zijn drie slagbeurten ook om uit de slump te komen en ondanks dat zijn hardst geraakte bal in de handschoen van de midvelder terecht kwam sloeg hij toch nog 2-uit-3. Ook Super Seb wist de midvelder feilloos te vinden met een geslagen bal, maar die was nog goed voor een opofferingsslag en dus een ribbie, dat ie niet viel was sowieso niet zo erg. Hij had namelijk al een ouderwetse gapper geslagen en is dus hard op weg z’n slump achter zich te laten.

Met de twee hits van NoNoJoe en hits van Gagarin, Edgar, Jariño (double) en Woody kwam het totaal aan honkslagen op het respectabele aantal van 16. Alleen de PC bleef hitloos, wat misschien z’n drive bij de laatste twee nullen van de wedstrijd verklaarde. Opmerkelijk was wel dat ondanks het slaggeweld het de Bussumers niet is gelukt de TIW-werper van de heuvel te slaan. Stoïcijns liet hij de honkslagen en gestolen honken over zich heenkomen, en ook zonder mercy-rule had hij waarschijnlijk zijn fel begeerde plaats op de heuvel never nooit niet meer willen afstaan aan een teamgenoot.

Kijk hier voor de stats en de boxscore.

Amsterdam, 20 juni 2013 – De laatste loodjes voor de zomerstop zijn zwaar voor de Reserve Reserves. Gisteren werd er een avondwedstrijd tegen Double Stars-2 afgewerkt in Alkmaar. In de Vallei liepen we begin dit seizoen een beetje te mekkeren omdat het veld nog niet helemaal af was, in Heilo hebben ze het helemaal bond gemaakt waardoor de Dubbele Sterren dit seizoen helemaal weinig van het thuisvoordeel hebben kunnen genieten. Er werd nu ook niet genoten, het werd 4-11 voor de Bussumers.

Het was even afwachten of een wedstrijd in Alkmaar die om 19:00u moest aanvangen voor iedereen haalbaar zou zijn. Dat bleek gelukkig geen probleem te zijn, de problemen moesten dit keer meer gezocht worden in de culinaire hoek. Normaliter verheugen de Bussumers zich als één van de broertjes Kalies aan de Bollenbeurt is, maar die beurt liep vandaag toch een beetje de soep in. Jopie stond weliswaar op de lijst, maar om 16:00u wist hij de PC te sms-en dat hij ervan uitging dat de Bussumers wel zouden snappen dat er met een gebroken vinger niets gesmeerd kon worden. Wij wisten eigenlijk niet eens dat hij dat daarvoor wel kon, dus niets aan de hand zou je zeggen, maar in het zelfde smsje meldde hij ook meteen dat we maar niet op bollen moesten rekenen. Treurig. De PC denkt nog na over een straf, maar het zal iets worden als ‘alle scheidsrechtersbeurten na de zomerstop’. Om de hongerige magen toch iets tegemoet te komen maakte de PC als noodoplossing een tussenstop bij de lokale Appie waardoor er alsnog iets van een maaltijd op tafel kwam.

Of het nu kwam door het onverwacht zwaar tafelen, of dat het pure onderschatting was, echt soepel van start gingen de Bussumers in ieder geval niet. De beloofde onweersbuien waren over en langs gewaaid, het was aangenaam warm, maar de knuppels bleven de eerst innings behoorlijk koud.

De eerste vier innings vlogen dan ook voorbij. Niet alleen de Bussumers kwamen er aanvallend niet aan te pas, ook de Heilo’ers konden geen indruk maken. De GGL had VGM voor de gekke gelegenheid startende werper gemaakt, en dat ging helemaal niet verkeerd. Binnen het uur waren er vier complete innings afgewerkt en er stond nog steeds een dubbele nul op het niet eens virtuele scorebord.

In de vijfde inning was de maaltijd van donuts en bananen genoeg gezakt om de eerste punten op het scorebord te toveren. Woody wist een vrije loop te forceren en de PC haalde daarna fors uit. Zijn dinger zorgde voor het honderdste en honderdeerste Bussumse punt in deze competitie, maar belangrijker nog, voor de 0-2. Een nieuwe vier wijd, deze keer van Edgar, werd gevolgd door een gestolen honk en een doorgeschoten bal. Met het derde honk bezet liet Jariño aan zijn uit Verweggistan overgekomen papa zien dat hij het nog steeds kan. Zijn hit was goed voor de 0-3.

De Dubbele Sterretjes pakte in de gelijkmakende slagbeurt met vier wijd, geraakt werper en een tripple twee punten terug, maar VGM wist zich met één man uit en het derde honk bezet te herpakken. Met een zes-naar-drie en een strike-out kwam hij nog redelijk de inning uit. Stand 2-3.

In de zesde inning leken de Heilo’ers na een vier wijd en een double hard op weg naar de gelijkmaker, maar door een mooie actie 7-naar-6-naar-2 werd die nog even uitgesteld. Niet voor lang helaas, want nóg een double zorgde alsnog voor de 3-3. VGM gaf de bal daarop over aan Fab Fabian, die koelbloedig met het tweede en derde honk bezet een grondballetje naar Jariño forceerde. Met de arm van Jariño is meestal niets mis, maar de papa-druk werd vandaag een paar keer teveel waardoor Super Seb nog een paar belangrijk scoops op het eerste honk kon en moest verrichten. De stand bleef dus nog even 3-3.

In de zevende inning werd dan eindelijk de Bussumse aanvals-ban gebroken. Vier keer vier wijd, een foutje, een tripple van NoNoJoe en een single van Edgar zorgden voor vijf punten en daarmee de beslissing in de wedstrijd. Het werd 3-8.

In de gelijkmakende slagbeurt wisten de Heilo’ers op Fab Fabian nog één punt te maken, maar daarna gooide hij de boel op slot waardoor hij zelf aan de basis stond voor zijn eerste win in de Hoofdklasse (Aluminium). Stand op dat moment nog 4-8.

In de volgende twee slagbeurten wisten de Bussumers onder leiding van Edgar de score nog iets op te voeren. Zijn vier hits zorgden voor alweer zijn achtste multi-hit wedstrijd van het seizoen. Zijn hits en de achtste en negende inning werden gecombineerd met een Noord-Hollands foutje en een ribbie van Woody waardoor de stand op 4-11 was gekomen. Na drie snelle nullen van Fab Fabian was het vervolgens dan ook einde wedstrijd.

Amsterdam, 16 juni 2013 – Na de zure nederlaag van afgelopen woensdag was het even afwachten hoe de Reserve Reserves aan de start zouden verschijnen. De GGL moest het in ieder geval doen zonder versterking uit de naburige teams, zonder Jariño en Remmie die leukere dingen aan het doen waren, en ook zonder Jopie die met een gebroken vinger als grootste verliezer uit de wedstrijd tegen Olympia kwam. Geen probleem, het werd bij en tegen Hoofddorp 5-6.

Hoofddorp uit is voor de Bussumers altijd een leuke wedstrijd. De afgelopen jaren bleek deze ontmoeting vaak cruciaal in de race naar het kampioenschap, maar ook zonder de druk van stand in de competitie werd het vandaag een leuke wedstrijd. De pre-game werd zoals altijd door de Pioniers gewonnen, van de 42 spelers was weliswaar maar de helft komen opdagen, maar dat waren nog steeds twee keer meer spelers dan de Bussumers bij elkaar hadden kunnen krijgen.

In de tweede inning wisten de Reserve Reserves het eerste punt over de plaat te krijgen. VGM sloeg de eerste hit van de wedstrijd, maar strandde op weg naar een double. Rikkie volgde met vier wijd, probeerde niet direct door te lopen naar twee, maar wachtte netjes op Ed de Kroket die hem met een hit veilig een honk verder bracht. Woody volgde Ed op in het slagperk en maakte met een strakke hit een einde aan de gelijke stand, Rikkie stoomde van 2 naar thuis, zonder rustpauze(!), het was 0-1.

Ook in de derde inning lieten de Bussumers de knuppels spreken. Edgar doublede zichzelf naar twee, Super Seb, mistte nét, maar op zijn klap kon Edgar wel naar het derde honk opschuiven. VGM sloeg vervolgens een bal hoog de windtunnel in, waarop de GGL hevig begon te vloeken. De Hoofddorperiaanse midvelder vloekte evenwel nog harder want zijn hamstring begaf het op weg naar een mogelijke vangbal. De tripple van VGM was goed voor het tweede punt en een stand van 0-2.

Een punt per inning, hard gaat het niet, maar hard was wel de homerun die NoNoJoe over het rechtsveld hek heen joeg. Ook dat leverde dus één punt op. De rest van de wedstrijd heeft z’n tok niet meer op dezelfde plek gezeten. Stand 0-3.

In de vijfde en de zesde inning vielen de Bussumse knuppels een beetje stil, maar de Hoofddorpers vonden het tijd om in de zesde inning wat terug te doen. Tot dat moment was De Souza weer ouderwets De Souza, ongenaakbaar en moeilijk te raken. De hard bevochten 0-3 voorsprong was echter na vijf hits op rij waaronder twee doubles en een tripple als sneeuw voor de zon verdwenen. Het was ineens 4-3 en er was nog geen nul gemaakt. De Souza herpakte zich echter, ging rommelen en rotzooien, en wist de volgende drie slagmensen uit te schakelen.

Met tien hits in zes innings deden de Bussumers het nog niet zo slecht, maar nu ze weer achter stonden was duidelijk dat er wat meer moest gebeuren. De PC ging voorop, vroeg nog aan Edgar “zal ik wijzen?”, waarop Edgar vroeg dat toch alstublieft niet te doen omdat hij geen bal in z’n rug gegooid wilde hebben. Zo gezegd, zo gedaan, de PC wees niet, maar sloeg wel een homerun, het was 4-4.

Edgar hoefde zich dus geen zorgen te maken om een beaner, en sloeg een hit door het midden. Super Seb ging daarna diep en op zijn double wist Edgar de voorsprong binnen te lopen. Stand 4-5. En nog was het niet klaar. Rikkie bracht Super Seb naar het derdehonk door zich op te offeren met een slimme zes-naar-drie, en NoNoJoe sloeg met zijn hit een Bussumse safety-run binnen. Stand 4-6.

Opgetogen door de voorsprong pakte De Souza in de volgende slagbeurt de eerste twee slagmensen met drie slag, maar daarna moest hij drie hits toestaan van de slagmensen die het voor Hoofddorp in de zesde inning hadden laten liggen. Het resulteerde in een punt, het was spannend, het was 5-6.

Ook in de negende inning was het nog niet gedaan. In de eerste helft van de inning werd er niet gescoord. De eerste slagman van Hoofddorp kreeg echter vier wijd en leek niet te kunnen wachten op te schuiven naar scoringspositie. De Souza schakelde nog een tandje bij en wist twee pop-ups te forceren, met als bijkomend voordeel dat de honkloper in beide gevallen weliswaar een goede jump had, maar toch echt terug moest naar het eerste honk.

De volgende bal werd hard richting het eerste honk geslagen, Super Seb duikt, vliegt, grijpt naar de bal, …..einde wedstrijd?! Nee, nét niet, de bal schiet van de top van zijn handschoen. De honkloper gaat van één naar drie en de slagman bereikt veilig het eerste honk. Nog meer spanning en sensatie dus. Maar omdat de Bussumers maar met z’n tienen waren, er echt helemaal niemand achter De Souza stond, en de pitch-count, als we die hadden bijgehouden, richting de 150 zou zijn gegaan, moest er een eind gemaakt worden aan de wedstrijd. Met z’n laatste worp dwong De Souza dus maar een grondbal naar Edgar af die de bal eenvoudig voor een velderskeus naar Woody kon tossen. Einde wedstrijd. 5-6.

Kijk hier voor de boxscore en de statistieken. Deze keer echt de moeite waard, want het was lang geleden dat de Reserve Reserves tot 15 hits, inclusief 5 voor extra honken, kwamen.

Amsterdam, 15 juni 2013 – Het was een trieste week. Zo triest zelfs dat uw verslaggever van dienst bijna besloot de verloren wedstrijd tegen Olympia helemaal maar niet te beschrijven. Als excuus zou zijn eigen afwezigheid gebruikt kunnen worden, maar met de moderne technieken van tegenwoordig is dat een slecht excuus. Dus hier komt ie dan, het verslag van het verlies tegen Olympia. Het werd 4-10.

In een grijze Bussumse Vallei moest afgelopen woensdag de tweede wedstrijd tegen Olympia Haarlem afgewerkt worden. De Reserve Reserves houden in principe van hoge temperaturen en veel zon, maar door de ligging van het Bussumse veld is het bij de avondwedstrijden helemaal niet erg als er een grijs wolkje tussen de zon, de watertoren en de slagman hangt. De traditionele sun-delay kan op die manier vermeden worden, en het zag er dus naar uit dat de wedstrijd voor de verandering helemaal uitgespeeld kon worden.

Met de Kreis 2 op de heuvel gingen de Bussumers voortvarend van start. De eerste slagman kreeg nog vier wijd, maar later bleek dat dat helemaal niet aan De Kreis 2 had gelegen. Deze eerste slagman wist namelijk de hele wedstrijd niets anders te doen dan wijdballen te verzamelen. Alsof er een energieveld boven de plaat hing waar de ballen niet doorheen konden. Het energieveld was duidelijk alleen aan deze slagman gekoppeld want de volgende drie slagmensen zagen wel slagballen door de zone vliegen. Al zagen ze ze niet zo héél goed, want ze werden niet best geraakt en omgetoverd tot dooie nullen.

Meteen in de eerste gelijkmakende inning lieten de Reserve Reserves zien dat ze niet van plan waren mee te werken aan de eenvoudige promotie van de Haarlemmers. Edgar produceerde z’n twintigste hit van het seizoen en kwam daarmee op het eerste honk. Gagarin volgde hem op in het slagperk en met één gigantische klap sloeg hij alle frustratie van een, tot dan toe, tegenvallend seizoen, van zich af. De dinger was goed voor een vroege voorsprong. 2-0.

In de tweede inning werd daar nog een mentaal klapje achteraan gegeven toen met twee man uit de Olympische kortestop de bal finaal langs het eerste honk gooide. Remmie, die verantwoordelijk was voor het openleggen van de zwakke plek, wist daarop naar het tweede honk te stomen. Ed de Kroket toonde ‘no-mercy’ en prikte de bal door het midden voor een honkslag waardoor Remmie de stand op 3-0 kon brengen.

In de derde inning kon Olympiakos een puntje terugpakken toen hun vierwijdman na een gestolen honk en een foutje, op een klapje naar Edgar, eenvoudig naar huis mocht lopen. Niets aan de hand nog, 3-1. In de vijfde inning werd er na een honkslag, een foutje en een opofferingslag nóg een puntje van de Bussumse voorsprong afgesnoept. 3-2. De spanning was helemaal terug in de wedstrijd toen in de zesde inning twee back-to-back-doubles een gelijke stand op het scorebord bracht: 3-3.

Om het gemak weer een beetje terug in de wedstrijd te krijgen besloten de Reserve Reserves in de zesde inning weer wat aan de aanval te gaan doen. Edgar leunde zich naar het eerste honk en Gagarin vond het nodig om met zijn nieuw hervonden vorm hem met een hit haar het tweede honk te brengen. Beide heren wisten daarna het volgende honk te stelen waarna Rikkie Edgar over de thuisplaat en Gagarin naar het derde honk wist te brengen. Daar bleef het helaas bij, het was 4-3 geworden, maar een kans op meer was verdwenen.

De Bussumse heuvel was inmiddels bemand door niemand minder dan Fab Fabian Hemmen, maar belangrijker nog, de grijze wolkjes die eerst nog vrij onschuldig de sun-delay wisten tegen te houden, hadden besloten de sluizen open te zetten. De heren in ‘blue’ lieten zich daar echter niet door weerhouden, en wilden pas stoppen als er plassen op het veld stonden. En dat kan natuurlijk niet meer in de Vallei. Het kunstgrasveld heeft een perfect irrigatiesysteem en woensdag bleek maar weer dat het héél, héél veel water kan hebben. Helaas.

Een goed Nederlands gezegde is hier het best op z’n plaats. ‘When it rains, it poors’. Tegen de Griekse goden Olympia, Jupiter(regen) en Aquarius(water) waren de Bussumers niet opgewassen. Een foutje, vier wijd en zes hits, waaronder een homerun en een tripple, waren teveel van het goede. Zelfs Jariño wist vanaf de werpersplaat de hoosbui niet te stoppen, maar ja, de normaliter vrolijke Braziliaanse tuinman is doorgaans ander weer en echt gras gewend. Het werd 4-10, en de Reserve Reserves vonden niet meer de kracht om iets terug te doen.