Coach Berrevoets complimenteus: “ik heb een goed potje honkbal gezien”
Kent U dat gevoel? Dat je eigenlijk niet zo goed weet wat je voelt? En dat je dat vervolgens ook een paar dagen niet te binnen schiet? Zodat het stukje dat je aan het schrijven bent en nog alleen hangt op het beschrijven van een gevoel veel te lang op zich laat wachten? En dat je dan vervolgens uit armoede maar besluit om juist dát gevoel te beschrijven? Nou, dat gevoel bekroop net de opsteller van dit stukje….
Net als vorige week begon HCAW voortvarend, zij het dat deze keer niet de eerste maar de tweede inning een hele leuke bleek te zijn. Na goed kijk- en slagwerk van HCAW en een foutje van TIW stond er zomaar ineens een schier onoverbrugbare 0-7 stand op het imaginaire scorebord. De daaropvolgende innings veroorzaakte de vraag of het ging regenen dus nog de meeste spanning. Regelmatig werden de puntjes bijeen gesprokkeld door goed slagwerk, en de middag kabbelde eigenlijk wel lekker door.
Maar niet alleen aan slag draaiden de Gooise gladiatoren lekker. Ook in het veld zag het er goed uit. Keetelaar heerste op de heuvel, en het veld maakte prima nullen. Zelfs de amusementswaarde voor de toeschouwers werd in de gaten gehouden getuige de jongleeract die Bogaard in het rechtsveld opvoerde. Toen de 5e inning zonder hemelwater werd afgerond, en de wedstrijd dus geldig was, was de opluchting bij HCAW compleet. Wat een weelde na het dubbele verlies van vorig jaar!
Na 6 volledige inning verliet Keetelaar bij een stand van 0-13 de heuvel en nam sterwerper Jeroen Hubert het over om voor de vorm eventjes de laatste 3 nullen te maken. Maar het liep iets anders. TIW begroette Jeroen met een aantal striemende hits en scoorde in de 7e inning 5 punten, waardoor het reeds opgeborgen materiaal weer snel uit de verpakking gehaald moest worden. In de 8e klaarde Hubert het klusje vlot, maar ook in de laatste inning moest hij na verschillende honkslagen 4 punten toestaan. En passant plaatste Jeroen het optreden van Robert dus wel in een heel ander daglicht, maar de punten gingen gewoon mee naar de vallei: 9-13.
De dug-out van TIW deed denken aan een kapotte strandstoel: je kunt er wel in zitten maar echt lekker is het niet. Eerlijkheid gebied te zeggen dat het wel beter is dan vorige jaren, maar de bijnaam het “insectarium” is nog steeds van kracht. Zoals gezegd is het wel minder geworden door boomkap, maar er zijn nog steeds erg veel vliegjes en ander ongedierte. Geen lekkere plek om op de bank te zitten. Gemene dwarslatjes, niet echt veel ruimte, een zichtblokkerend pijpje op ooghoogte; kortom: veel klein leed dat het niet een onverdeeld genoegen maakt om er te zitten. Een 3,8.
Volgende week WSB. Thuis. Het zal mij benieuwen…..
Günther von Römertopf
P.S. Vanaf deze plaats ook complimenten aan de materiaalman van TIW. Waar de rest van de teams in de buitengewoon aantrekkelijke 2e klasse A het moet doen met een doodgewone slagkooi is men in Diemen de trotse eigenaar van een regelmatige gelijkzijdige slag”kubus”. Leuk!