Vrijdag 15 augustus bood toeschouwers alweer de volgende zonnige wedstrijddag in deze enerverende honkbaljaargang van HCAW’s Reserve Reserves. Ditmaal was koploper UVV naar de Honkbalvallei getogen, met een grote afvaardiging wel te verstaan, gedeeltelijk afkomstig uit de regio Utrecht, aangevuld met een halve Amerikaanse staat.

Het werd een weinig verrassende nederlaag voor de Bussumers helaas. Niet zozeer weinig verrassend omdat het Gooise sterrenensemble niet in staat wordt geacht om te winnen van de trotse koploper, maar eens te meer omdat UVV het adagio aanhangt dat alles wat goed is, van ver komt. En dan met name uit de VS. Conclusie: op deze olijke vrijdagavond stonden een elftal nuchtere Hollanders ineens tegenover een setje Amerikaanse werpers die het klaarblijkelijk leuk vinden om in de Tweede Klasse A fastballs, sliders en wat al niet meer, van rond de 85 mph (voor de meeschrijvers thuis: dit is 136,765 km/u) af te vuren op argeloze Nederlandse slagmensen.

Leuk is anders dus. Gezellig evenmin. Het resulteerde in snelle edoch weinig afwisselende slagbeurten, met liefst twintig strike-outs aan de zijde van de thuisploeg. Drie sombrero’s zelfs (sorry Daan, Yuri ). Uitzondering op de regel was de enige nog levendeen Ed… vliegtuigbouwer op de Nederlandse honkbalvelden: Sander Fokker was stijlvol verantwoordelijk voor twee van de drie honkslagen, geflankeerd door kompaan Yuri Paparin die eveneens een single noteerde.

Het is dan ook louter aan het uitstekende spel van de HCAW-defensie te danken dat de wedstrijd nog enigszins de moeite waard was voor de neutrale toeschouwer. Achtereenvolgens hielden pitchers Jeroen Hubert (5 2/3 innings: 7-3-7-1) en Ivo van den Brand (3 1/3 innings: 2-0-2-0) de vijandelijke slagploeg met dank aan het goede verdedigende werk van hun ploeggenoten goed in toom, waardoor het puntenverschil beperkt bleef tot drie.

Hoewel de Utrechtse honkbaljeugd de ontwikkelingen bij UVV met lede ogen aan zal zien – goh, je zou daar maar een talentvolle Nederlandse werper zijn – verstevigde de ploeg haar koppositie na een voor HCAW3 pijnlijke 1-4 einduitslag. Pijnlijk niet alleen door de vele strike-outs, maar mede door kiezelharde ballen op de teen van Frankie, arm van Ivo en duim van Milan.

Peter Paul (from Holland)

Op vrijdag 1 augustus trad HCAW3 aan tegen een directe concurrent voor een top-3-positie in de Tweede Klasse A: RCH. Op voorhand een zogenaamde 4-puntenwedstrijd dus. Een kraker. Een partij op het scherpst van de snede. Een schermutseling tussen twee ploegen met het mes tussen de tanden en een overduidelijke, onaflatende wil om te winnen.Of niet natuurlijk... In werkelijkheid bleken de termen gezapig, langdradig en zomeravondhonkbal beter van toepassing op het schouwspel. De klamme zomerse dagen die de laatste week van juli kleur gaven, hadden overduidelijk een weerslag op het spel van beide Noord-Hollandse honkbalgiganten. Ironisch genoeg bleek noch RCH, noch HCAW met een overwinning huiswaarts te keren. De wedstrijd ontspon zich tot een gelijkspel. Bijna een unicum in het honkbal, maar als het ergens kan, dan in de Bussumse honkbalvallei. Let’s no longer beat around the bush: het werd 6-6 na 8 innings en tijd voor een vervolg was er niet.

De avond begon niet best voor de Bussumers. De eerste negen slagmensen keerden onverrichter zaken ‘dug-outwaarts’ en de drollenwerper uit Heemstede hield de Gooise slagploeg uitstekend in bedwang. De hoge temperaturen, benauwde atmosfeer en het latente vakantiegevoel gaven de titelkandidaat een matte, ongeïnspireerde indruk. De invloed van de zon was sowieso goed merkbaar: na krap een half uur werd de wedstrijd al gestaakt wegens een naar verluidt hinderlijke stand van het hemellichaam.Na drie kwartier lummelen, werd de wedstrijd weer hervat en het intermezzo bleek de Bussummers geen slecht gedaan. Zowaar noteerde de slagploeg haar eerste aanvallende speldenprikken en Hubert vervolgde zijn zoektocht naar waar hij in grossiert, strike-outs. Al met al bleef RCH echter lange tijd de betere en moest door de thuisploeg een manier worden gevonden om de vroege achterstand weg te poetsen.HCAW toonde na de pauze gelukkig een dodelijke efficiëntie en bleek in staat om vrijwel iedere scoringskans optimaal te benutten. Met slechts een negental hits, was de ploeg in staat om na de moeizame start toch zes punten op het scorebord te brengen. Onder aanvoering van Yuri Paparin (2 uit 4), gastspeler Peter C. Smit (2 uit 4) en de wekelijks excellerende Ed de Kroket (2 uit 4), werd aangetoond dat topploegen ook punten (in dit geval eentje) kunnen halen door slecht te spelen.

Het was uiteindelijk dan ook misschien wel aan de werpers te wijten dat de punten niet allemaal in Bussum bleven. Hubert gooide prima, maar haalde vooral voor de ‘zonnestop’ niet zijn gebruikelijke niveau (5 innings: 6-2-7-1), maar vooral reliever Ivo was geen schim van de pitcher die hij ooit schijnt te zijn geweest. De Brabander was waarschijnlijk met zijn hoofd bij de zoektocht naar een huis, baan, of vrouwelijke metgezel, want op de heuvel stond een kip zonder kop. Het is dan ook een wonder te noemen dat zijn schade beperkt bleef tot slechts enkele tegenpunten, en hij de wedstrijd kon afmaken richting het uiteindelijke gelijkspel (3 innings: 0-2-1-1).  
 

Al met al een avond om snel te vergeten. Het was warm in de vallei, en dat was vrijwel het enige hoogtepunt. Een speciale vermelding behoeft alleen El Sombrero van Papi Bronner, die zijn slaggemiddelde dankzij drie (stijlvolle) strike-outs fors zag kelderen…
 

Peter Paul

Een wedstrijd op woensdagavond in Purmerend, zonder lichtinstallatie. Het blijken goede omstandigheden voor vuurwerk. 

Voorafgaand aan de wedstrijd werd rekening gehouden met een vroegertje, een quicky van 5 innings, geheel in stijl van de goh-ik-zit-in-een-trein-en-ben-een-lekker-wijf-dus-laat- ik-maar-openlijk-mijn-lingerie-verwisselen-ten-overstaan-van-die-zongebruinde-Kroaat-ervaring van Milan.  

Niets bleek minder waar. Onder aanvoering van de wedergekeerde, maar licht opgefokkerde (mooie woordspeling Paparin!) Sander, werd onverwachts een achttal innings afgewerkt, uiteindelijk resulterend in een verdiende overwinning voor de kersverse nummer twee in voorlopige tussenstand van de Tweede Klasse A. 

Hoewel startend werper Papi vijf dagen ogenschijnlijk later nog in zijn rol van DH zat en meer Flying Petrels op de honken toeliet dan gepland, stond de slagploeg van HCAW wederom zijn mannetje. Met indrukwekkende linedrives en vieze ploppers werd de thuisploeg tot wanhoop gedreven. De verrassende opstelling met Milan op kort, Jarno in de relief en Fokker in het rechtsveld, bleek bovendien zijn vruchten af te werpen. Milan pakte de ene na de andere honkslag weg, Fokker speelde succesvol verstoppertje (hij dook naar een fly ball, miste roemloos, maar veinsde met groot succes een vangbal!) en de Braziliaanse tuinvirtuoos loste na vier innings imposant de moegestreden Papi af op de heuvel, met snoeiharde fastballs, Zuid-Amerikaanse curba’s en uitmuntend veldwerk.  

Ondanks kritische geluiden van de Grote Kale Leider, bleek de quiche van Keystone Kroket bij de HCAW’ers onvermoede krachten los te maken. Ivo kende een primeur door voor het eerst in wedstrijdverband de bal over de hekken te jagen, waarna het goede voorbeeld werd gevolgd door homerunveteraan Roy Berrevoets. 

Mede door de beste bommen van het tweetal, werd een einduitslag bereikt van 3-8, waarmee de kansen voor het kampioenschap nog niet verkeken zijn. Eind goed al goed. De broek van Tomba is wat kort, maar de zomerstop is lang.  

Peter Paul

Twee wedstrijden voor de start van de zomerstop, was het aan de mannen van HCAW3 om de druk op koploper UVV op te voeren, om uiteindelijk in de nazomer alsnog een gooi te kunnen doen naar de felbegeerde titel in de Tweede Klasse A. De Grote Kale Leider begreep de ernst van de situatie en deed een beroep op een goed stel veteranen, gecompleteerd door een ijzersterke key stone en een gretige aangewezen slagman.Hoewel de Double Stars eerder dit seizoen in Heiloo nog te sterk waren voor de dapperen uit het Gooi, bleken ze hier op deze 28^e juni aanmerkelijk minder tegen opgewassen. Werper van dienst was Jeroen Hubert, die zijn uitstekende vorm bij avondwedstrijden eer aan deed en de tegenstander vrijwel kansloos liet. Met liefst 12 strike outs, dreef hij de vijandige slagploeg vele malen tot wanhoop.  

De Double Stars waren dan ook in geen velden of wegen te bekennen en omdat HCAW dit volledig in stijl zo wilde houden, werd de vooraf gevreesde werper Roussou met louter singles huiswaarts gewezen. Na twee innings was de marge al dusdanig, dat de wanhopigen uit Noord-Holland Noord niet meer wisten waar ze het hadden. De Bussumse overmacht resulteerde uiteindelijk in een overwinning van 12-3, overtuigend verkregen door een 17-tal hits. Geen doubles, geen triples, geen homeruns. Neen. Louter singles velden de gasten. Een speciale vermelding gaat naar Papi, die zijn eerste hit in anderhalf jaar noteerde, overtuigend geslagen in het rechtsveld. 

De statistiekenarbitrage moet zich nog buigen over het feit of het precieze honkslagtotaal wellicht iets anders uitvalt, in verband een dubieuze fout zes veroorzaakt door de Peanut. De kleine blonde alleskunner – in de beginmaanden van het seizoen goed voor de ene na de andere dajakker, maar momenteel woonachtig in een slumpje – zag zijn zeldzame linedrive recht op de korte stop afvliegen. Als een ware eerste honkman strekte de binnenvelder de arm om de weliswaar steenharde bal gemakkelijk te vangen en te verwerken tot potentiële triple play. Maar helaas voor de beste man, stuiterde de bal op de flap van zijn handschoen, waardoor niets restte dan het incasseren van een tweetal punten. De immer objectieve scorer noteerde een fout zes, stuitend op felle weerstand van de kleine gymleraar.  

De wedstrijd kende behalve het uitmuntende optreden van verdediging en aanval drie smetjes. Het uitvallen van de plaatscheidsrechter halverwege de wedstrijd was weliswaar nog te overzien, de naar het zich laat aanzien lieskneuzing van Tomba Urbanus was een forse aderlating, nog maar te zwijgen over de naar later bleek scoreblokontheiliging door Frankie Koene (de fout zes bleek ineens een honkslag…). Kleine sterren vallen diep, zo werd bewezen op deze verder mooie woensdagavond.  

Peter Paul