HCAW druipt af bij The Return of the Deken

Bussum, zondag 7 juni 2009 – Een regenachtige, lange en troosteloze zondag is na een wedstrijd van liefst 3,5 uur geëindigd in een anticlimaxaal 4-4 gelijkspel. De trotse koploper uit Bussum bleek bij aanvang lang niet zo trots en speelde een bedroevende partij tegen het dappere Herons.

De eindeloze confrontatie tussen de Reserve Reserves van HCAW en het jonge vlaggenschip uit Heerhugowaard kende eigenlijk slechts één hoogtepunt. Hoewel het tweede veld eigenlijk geen plek is voor de Return of a Legend, waren de treden van voormalig sterwerper Jeroen Deken op het Gooise gras niet minder dan glansrijk. De veteraan luisterde zijn prima coachspel op met een reeks goede innings op de heuvel, een verdienstelijk vieze stootslag en een al even imposante homerun.

Malaise
Van de zijde van de Bussummers viel van meet af aan weinig te genieten. Het tweede team van HCAW startte uiterst slap en enkel de werpers wisten zich enigszins aan de malaise te onttrekken, evenals de Braziliaanse tuinvirtuoos Jariño Koenen, die een aantal harde dajakkers produceerde.

Deken’s diversiteit
Afgezien van de paar kleine lichtpuntjes, ontbrandde de wedstrijd pas echt na een inning of acht. Hoewel vooraf werd gepredikt voor een korte snelle wedstrijd met het oog op de weersverwachting (regen), bleek tegen het eind van de reguliere speeltijd dat een spannende ontknoping zou volgen. Met een 3-3 gelijkspel nam eerdergenoemde Deken in de achtste inning het werpen over van zijn jeugdige reigers, waarna hij in de aansluitende negende slagbeurt prompt de bal over het hek joeg.

Het is te danken aan een bom op het hek van vermeend ‘stats-slacker’ Robert Keetelaar dat de Reserve Reserves de aansluiting hielden en uit konden zien naar een regenachtige verlenging. Om de toch al aftandse wedstrijd nog naarder te maken, ging vervolgens ook het arbitrale duo meermalen in de fout, waardoor de wederzijdse frustratie bij beide ploegen zich opstapelde.

Uiteindelijk bleken de beste kansen in de verlenging voor HCAW2, waarbij zelfs tweemaal het derde honk bezet kwam. Helaas was zelfs de papieren coach van de Reserve Reserves niet bij machte het winnende punt over de thuisplaat te brengen, waarna de wedstrijd besloten werd met een klotegelijkspel. Fijn voor de Herons, terecht voor The Deken, maar verder k*t natuurlijk.

Koploper worstelt, maar zegeviert met verve

Bussum, zondag 31 mei 2009 – Onder luid gejuich van de massaal toegestroomde HCAW-supporters hebben de Reserve Reserves uit Bussum de koppositie met verve verdedigd. Na een boeiend schouwspel trokken de blauwen tegen WSB uit Apeldoorn tamelijk geflatteerd aan het langste eind met 11 – 3.

De slaggemiddelden kelderden, het aantal strike-outs steeg, maar de koppositie werd verstevigd. Ook met de honderden priemende ogen van twaalf- tot zestienjarige, vrouwelijke critici op de tribune, bleken de Bussummers in staat het resultaat heilig te verklaren. De collectieve teamprestatie bleek het belangrijkste en dus werden individuele statistieken moeiteloos terzijde geschoven, ten bate van een degelijke overwinning, en uiteraard een bronzen teint.

Wil iemand even uitleggen wat ´antoniem´ betekent?
WSB uit Apeldoorn trad voor de Pinksterwedstrijd op zondagavond aan met een lange, blonde, maar vooral stevig gooiende werper. Aangezien de Reserve Reserves dit seizoen veelal worden geconfronteerd door het antoniem van deze pitcher (donkerharige, kleine drollenwerpers), begon het matig aan de wedstrijd. De ene na de andere slagbeurt werd met drie swings afgerond, en bijna de voltallige line-up droop kansloos af na een weinig bevredigende exercitie.

Flacku versus Albino: 0-3
Godzijdank had de voltallige selectie van het derde, voorheen vierde team, zich voor de gelegenheid licht beneveld genesteld bij het eerste honk om het vlaggenschip van HCAW door de donkere innings te slepen. Onder luid gejuich besloot daarop El Albino, Jopie Calis, het tij te keren en een mokerslag uit te delen aan het adres van de brute Apeldoornse ´flacku´ (voor de niet-Antillianen: dit betekent ´lange dunne´). Het bleek het begin van een imposante reeks honkslagen van de thuisploeg, en een verdienstelijke 3 uit 3 middag voor de Albino.

Omdat de werpers aan de zijde van de Bussummers zich zoals gewoonlijk evenmin onbetuigd lieten, liep de thuisploeg en trotste koploper hierdoor snel uit naar een comfortabele voorsprong. Met een geflatteerd, maar heerlijk scoreverschil, gingen beide partijen rusten in een snikhete zonnebreak.

Drop ´em like they´re hot…
Terwijl de hete pufjes na de overheerlijke Turkse pizza´s langzaam opborrelden, bloedde het feestje langzaam dood. De boomlange WSB-werper met fastballs van midden-80 bleef de gehele wedstrijd staan, maar de spanning was verdwenen. Doordat de 14 strike-outs niet op wogen tegen de 13 hits en 11 punten van HCAW, verstevigde de thuisploeg zijn mooie positie op de ranglijst en blijft het rariteitenensemble een voorname kandidaat voor de titel.

[Show slideshow]

1 2 ►

Na bestudering van de beelden van de zevende inning van de wedstrijd van afgelopen weekend, blijkt dat niet de beslissingen van de scheidsrechter discutabel waren, maar dat het verslag in de Gelderlander op een discutabele manier tot stand is gekomen.

Een oplettende toeschouwer met handycam wist het breekpunt in de wedstrijd te herkennen. HCAW 2 – Hazenkamp, 5 – 4!

(de derde wijdbal op 2:00, de vierde wijdbal op 2:55)