Amsterdam, 15 augustus 2010 – De kampioensaspiraties van de Reserve Reserves hebben dit weekend een forse deuk opgelopen. Hoofddorp thuis, altijd lastig. In Bussum werd het 0-7 voor de bezoekers die daarmee een gat van drie punten sloegen. Met nog vijf wedstrijden te gaan is een nieuw kampioenschap niet onmogelijk, wel onwaarschijnlijk.
Het verhaal van de wedstrijd begint eigenlijk al voor de batting practice. Een lading glasplaten was in contact gekomen met het, toch al opgebroken, stuk A1 tussen Amsterdam en Bussum, en had dit niet overleefd. Dit resulteerde in een gigantische puinhoop en een aanzienlijk vertraging voor de tegenstanders, en ook voor de PC.
De biepie zag er dus meteen al anders uit. De PC zat in de groep van Papibon, en toen deze besloot de bal over het midveldhek op het inmense hoofdveld te slaan, toen waren de rapen gaar. De PC moest en zou dat minmaal evenaren, zijn geest was er al helemaal klaar voor, zijn oude lichaam helaas niet. De onogelijke swing die volgde resulteerde in een aanzienlijke luchtverplaatsing, een bal in het dak van de slagkooi, en een met vet beklede spier die dacht ‘bekijk het verder maar’. Een pijnlijke groundout op kort, een vier wijd kaal, en een oncomfortabele steelpoging zonder sliding, waren vervolgens genoeg. De PC kon niet meer verder, en er mocht gegoocheld gaan worden met de opstelling. Erik C. werd van aangewezen slagman ook velder en mocht naar drie, Jariño mocht naar kort, De Souza mocht/moest zelf gaan slaan.
Dat leverde dan ook letterlijke wat ongebruikelijke plaatjes op. Plaatjes die gelukkig vastgelegd zijn en die we de bezoeker van deze site niet willen weerhouden.
De Souza lanceerde in z’n eerste slagbeurt een raket naar het midveld
Papibon had z’n hoogtepunt aan slag al tijdens de biepie gehad.
De eerste drie innings liepen gelijk op, beide ploegen waren dreigend maar wisten niet te scoren. Dat is ook het verhaal voor de rest van de wedstrijd van de Bussumers. Het was niet sterk aan slag en er werden 15 mensen achtergelaten op de honken. De 7 hits waren dan ook te verdeeld om schade toe te brengen aan de werper die ogenschijnlijk te pakken was. Niet dus. Alleen Jopie C. kwam met z’n twee hits een beetje op het gewenste niveau.
In het veld liep het redelijk. De Souza gooide sterk en en ook Papibon deed z’n werk door de laatste twee innings een no-no-yes-yes-yes te gooien. (no hits, no runs, drie keer vier wijd)
Bij Hoofddorp was het een ander verhaal. 7 punten met 10 hits is bijzonder effectief. Ondanks het feit dat de Pioniers weer met een gigantische hoeveelheid spelers het veld betrad waren er eigenlijk maar drie gevaarlijk. Zij zorgden met acht hits voor de meeste schade. Het is niet gebruikelijk dat er op deze plek ook tegenstanders genoemd worden, maar voor meneer De Graaf maken we hier een uitzondering. Zijn twee dubbels, homerun en 4 ribbies waren funest voor de Bussumers.
En nu we dan toch tegenstanders aan het noemen zijn… Honkballegende Lars Koehorst a.k.a. El Ploffo blijft trouw aan de club waar hij de meeste furore haalde. Ook bij de wedstrijd in Hoofddorp was hij al bijzonder waardevol voor de Bussumers. Toen was zijn ‘prestatie’ goed voor ‘De beer van de armoede’. Deze week was hij met z’n nul-uit-vijf de minst waardevolle speler van de Pioniers, en daarmee de meest waardvolle voor de Reserve Reserves. De bokaal, helaas dus virtueel, gaat deze week wederom naar ‘El Ploffo’.
