Nog 14 te gaan!

Amsterdam, 21 mei 2011 – De Bussumse HH2 selectie bestaat uit lauter hardwerkende professionals. Helaas heeft geen van de heren zijn beroep kunnen maken van het edele honkbalspel. Gisterenavond was de eerste gelegenheid dit seizoen waarop dit een ‘dingetje’ zou kunnen worden. Op een gewone werkdag moesten de Reserve Reserves aantreden tegen de Heemsteedse Pinguïns. Het bleek geen probleem, het werd 3-15, en na zeven innings kon aan een verder honkballoos weekend begonnen worden.

Zoals de uitslag, en het aanzienlijk gestegen team-slaggemiddelde, al doet vermoeden, was de Bussumse slagploeg aardig op dreef. En De Souza zorgde met zijn optreden er weer voor dat een normaal zeer degelijke slagploeg, nu slechts tot drie punten kon komen. Maar daar zit het verhaal niet deze week. Deze week MOETEN we het hebben over de prestaties die de Reserve Reserves verdedigend op de mat leggen.

Hoofdrolspeler in het verhaal is de vervanger van Gagarin. Omdat onze balvaste astronaut zich even vergist had in zijn prioriteiten kon de GGL niet anders dan besluiten de wél opgekomen voormalig GKL in het midveld te posteren. Lekker, en bedankt, ook namens het ERA van De Souza.

Dat Erik C. achteruit schuifelend eerst een balletje miste was hem snel vergeven. De meeste Reserve Reserves waren hem bijzonder dankbaar voor de pizza’s die gedurende de wedstrijd regelmatig hun weg terug probeerde te vinden, naar de plek dus waar ze de Reserve Reserve waren binnen gekomen.

Bij de voormalig GKL werkt dat anders, hij heeft al niet veel vrienden, en op deze manier zal dat ook niet snel veranderen. Maar liefst twee keer wist hij een route te kiezen die bij lange na niet bij de gewenste eindbestemming (de bal) uitkwam. De TomTom was een beetje kapot, zeg maar. Lichtpuntje was dat hij bij zijn pogingen wel de lachers op zijn hand had, ook nieuw voor hem. Vooral de poging waarbij hij na ’n verkeerde afslag, struikelend over z’n eigen benen, met z’n blote hand alsnog de bal probeerde te toucheren, werd gewaardeerd door het minimaal toegestroomde publiek. De VGKL zal de wedstrijd snel willen vergeten, maar omdat hij met twee uit vijf wel een positieve bijdrage leverde aan het team- én z’n eigen slaggemiddelde zal hij over een tijdje glimlachend terugkijken naar de eveneens vandaag gepubliceerde statistieken.

En het is nog niet gedaan met lachen om het Bussumse veldspel. De door buitenvelders fout beoordeelde ballen veranderen op de scorekaart vaak nog in honkslagen. Als een binnenvelder een hoge bal vergeet klemvast te nemen, dan blijven deze acties meestal zichtbaar als ‘vf’. Zo geschiede ook met het ploppertje dat om nog steeds onduidelijke reden uit de handschoen van Jopie wist te stuiteren, ‘vf4’, in dit geval dus. De miskleun werd niet afgestraft met een punt, maar hij bleef mentaal hard doorklinken want ook de volgende bal, over de grond, en voorbestemd te leiden tot een dubbelspel bleef niet in het leer zitten.

Dat was het punt dat Laurens er echt genoeg van kreeg. De hierop volgende bal ging zijn kant op, en in plaats van naar Jopie te gooien, besloot hij dat het misschien beter was als hij het deze keer even helemaal zelf deed, en de dubbel werd gedraaid. Helemaal zeker dat het besluit voor deze soloactie uit wanhoop ontstond is niet duidelijk. Het kan ook zijn dat hij wilde bewijzen dat hij niet lui is. Hij was de inning daarvoor namelijk nog uitgemaakt voor ‘luie honkballer’. Na een vrij aardige stop weigerde hij te gaan staan om vervolgens nogal laks, op z’n knietjes, eerst de bal uit z’n handschoen naar z’n gooihand te flippen, om vervolgens, met een beetje hulp van een goeie scoop van Seb de honkloper ‘gewoon’ op een uit te gooien.

Net als de VGKL zal Jopie ook liever niet meer aan de wedstrijd terug denken, maar ach, als je 0.500 slaat en de meeste honkslagen hebt, wie kijk er dan nog naar een veldgemiddelde dat verder nergens wordt bijgehouden?!

De later ingebrachte PC zorgde bijna nog voor de ‘kers op de taart’, maar gelukkig voor hem en zijn grote mond kon hij zich bij de popfly achter de thuisplaat nog net op tijd, en ver genoeg, strekken. Hij viel achterover, de bal in de handschoen. Eind goed, al goed.

Hieronder nog een panorama foto van het moment dat het in- en outfield er nog wel goed uitzag, voor de wedstrijd. Voor de liefhebbers van het scoreverloop daaronder de boxscore.

Nog 15 te gaan!

Amsterdam, 16 mei 2011 – De wedstrijden tegen de teams die ‘hoofdmacht’ zijn bij hun club zijn beter als je kijkt naar het aantal toeschouwers, of naar het al dan niet werken van een scorebord, maar echt leuk wordt het voor de Reserve Reserves pas als de tweede teams de tegenstander zijn. Deze doorgaans wat luie veteranen dragen het honkbalniveau in de Eerste Klasse A. Dit weekend stonden de Reserves van Pirates op het menu. In een goede wedstrijd waarin het lang spannend bleef, was Super Seb uiteindelijk beslissend door met Gagarin op het tweede honk, met een walk-off-single, de genadeklap uit te delen: 4-3!

Met, natuurlijk, sterwerper De Souza op de heuvel zag het er aan het begin van de wedstrijd toch anders uit. De eerste drie ballen die het veld te verstouwen kreeg werden niet al te best verwerkt, en gecombineerd met een vrije loop resulteerde dit in (slechts) één gescoorde fout, én twee punten. Het zullen dan toch de zenuwen geweest zijn, maar het veld, en zeker ook De Souza, herpakte zich, en na de volgende drie slagmensen was de beurt weer aan de Bussumers.

Omdat de vader van Laurens vergeten was z’n zoon naar het veld mee te nemen, moesten de Reserve Reserves het doen zonder hun ouwe vertrouwde lead-off. En omdat Gagarin zich toch een beetje ongemakkelijk voelde over zijn geopenbaarde gebrek aan collegialiteit, voelde hij zich geroepen om in dat gat te springen. Met een tripple, double en twee singles uit vijf slagbeurten van deze nieuwe lead-off moet de GGL bijzonder tevreden geweest zijn. Dat de rechtsvelder bij de triple in de eerste inning een bescheiden bijdrage leverde door als een komeet de verkeerde kant op te rennen, is slechts bijzaak. Kometen komen tenslotte regelmatig voor in het leven van Gagarin, en het Bussumse rechtsveld wordt vaker gebruikt voor bijzondere routes, niets nieuws dus.

In de tweede, derde, vierde en vijfde inning konden de Amsterdammers geen potten breken. Strike-outs werden afgewisseld met vooral vangballen en een incidentele actie op het eerste honk. De Bussumse boys bleven echter onverstoord de knuppel hanteren, en in de derde inning was het weer raak. De dubbel van Gagarin kon niet verzilverd worden. Hij sneuvelde nog op de thuisplaat, maar omdat Jopie  in z’n tweede beurt de bal wél over het binnenveld heen kreeg, en Keet hem vervolgens kon binnen hengelen, stond het na deze inning weer 2-2.

In de vierde inning was Gagarin weer belangrijk, met zin derde hit van de wedstrijd wist hij de door een vangfout op de honken gekomen PC over de thuisplaat te loodsen. Een vervolg hierop kon niet worden gegeven omdat Erik C. het wederom niet over z’n hart kon verkrijgen de piano achter te laten op het derde honk, en je weet: dat kost kostbare tijd!

De zesde inning was weer voor de Mokummers, een aardige dubbel gevolgd door een nuttige pinch-hit honkslag zorgde voor de gelijkmaker. In de zesde inning begon voor de Reserve Reserves ook het Gissen op Van Wissen, over het algemeen niet een heel goed teken. Deze keer was echter was iedereen zo verschrikkelijk blij dat er af en toe weer ‘ns ’n rechte bal met een beetje snelheid gegooid werd, dat ook de hits vanzelf volgden. VGM kon na z’n hit zelfs weer een beetje lachen, maar dat was nog voordat hij wist dat hij een fikse boete krijgt vanwege het ongeoorloofd en bovenhands fast-tossen van z’n helm.

Ook in inning zeven tot en met negen kregen de Hawks weinig grip op De Souza en bleven ze puntloos. De honklopers die in de achtste inning het honk nog wel behaalden werden vakkundig uitgeschakeld. De velderskeus is haast niet het vermelden waard, maar de ijzersterk achtervangende Remco T.  liet, toen het er op aan kwam, zien dat ook hij mensen van het weede honk af kan pegelen.

In de tweede helft van de negende inning was het wederom Gagarin die met een honkslag de strijd opende. Jopie bewees daarna dat hij zich niet alleen kan opofferen door uitstekend Bollen te halen bij de snackbar, maar dat hij dat ook stotend kan. De Hawks hadden duidelijk deze site niet bestudeerd want ze besloten daarna Super Seb gewoon te pitchen. De PC probeerde z’n voormalig teamgenootje nog te waarschuwen ‘HEY BARTJE, NOG EEN BAL EN DAN BEN JE KLAAR!!!!!’, maar het was al te laat. Super Seb nam ‘m op z’n stok en deponeerde de bal ver buiten het bereik van de buitenvelders. Deze walk-off single betekende het winnende punt en tevens einde van de wedstrijd. De Souza heeft weer een ‘win’ en Oppas Tuinman Jariño hoefde de heuvel niet te bestijgen voor de extra innings.

Nog steeds ongeslagen en vier verliespunten los van de concurrentie wordt vol vertrouwen vooruit geblikt op de rest van het seizoen: Nog 15 te gaan!

(Niet voor publicatie: Ed de Kroket deed wel mee, maar er was deze keer gewoon niet veel zinnigs over te zeggen. Voormalig GKL was er niet, maar het was al duidelijk dat het een gezellige wedstrijd was. Vliegtuigbouwer Fokker heeft echt auw, daar kun je geen grappen over maken, of wel?)