Amsterdam, 9 mei 2011 – In de wetenschap dat ze nog alles in eigen hand hadden, maar ook dat de voornaamste concurrent om de landstitel in de Hoofdklasse Aluminium, Pirates-2, zaterdag al gewonnen had, betraden de helden uit Bussum op zondagmiddag het bloedhete veld in Purmerend. De uitslag: 7-11 voor de bezoekers, oogt veel closer dan het in werkelijkheid was.

Aanvallend zat het ook dit weekend weer snor. Tot en met de 7e inning wisten de Reserve Reserves iedere slagbeurt minimaal één keer te scoren en omdat de Vliegende Stormvogels daar niet direct iets tegenover wisten te stellen werd al snel duidelijk dat ze niet echt aan bod zouden komen. De Purmerenders konden in de laatste drie innings nog vier keer scoren wat geweten mag worden aan oververhitting, onderschatting, onverschilligheid of een combinatie van die drie.

Dat de Bussumers 11 keer konden scoren op ‘slechts’ 13 honkslagen lag deze keer niet aan gebrekkig veldspel van de tegenstander. Deze keer waren de eigen ogen hiervan de veroorzaker. Er mocht namelijk 8 keer vier wijd geschreven worden. Een uitzonderlijk hoog aantal voor de doorgaans swing-happy Bussumers. Gagarin was weer ‘ns opperleuner, hij kon drie vrije lopen toevoegen aan z’n totaal. Seb had ‘m dat zeker nagedaan als hij niet in zijn eerste slagbeurt de bal dapper op z’n brede torso (dikke pens) had genomen, voor het team. Hij bleef dus steken op ‘slechts’ twee. Toch een prestatie met slechts drie plate-appearances. Jariño kon er twee bijschrijven, en Jopie vindt de resterende base-on-balls terug bij z’n stats.

Dat Seb slechts drie keer aan de plaat verscheen had te maken met de Bollen, die deze keer weer in de vertrouwde handen van Erik C. waren. Het zag er voor de pre-game al direct naar uit dat de tsunami van pannenkoeken die aangespoeld was, niet voor het startschot verorberd zou kunnen worden. De enige kans, om de schade beperkt te houden, die de GGL zag was Seb volledig vrij maken voor het ruimen van deze boter- en bloemberg en melkplas. Helaas moest hij na een indrukwekkend aantal van 53 pannenkoeken opgeven en alsnog in het slagperk aantreden. Dat hij de puf niet meer had om de bal te ontwijken kun je ‘m dus haast niet kwalijk nemen.

Jopie kon wel gewoon aan de wedstrijd beginnen, maar in zijn derde slagbeurt werd duidelijk dat hij als enige op het veld hard aan het afkoelen was. Hij sloeg in deze slagbeurt géén honkslag, bleef steken op 1 uit 2, en duikelde daarmee met z’n slaggemiddelde keihard onder de 0,700. Wat echt opmerkelijk aan zijn stats is, is dat hij in de zeldzame situatie verkeert dat zijn slaggemiddelde hoger is dan zijn on-base-percentage. Vragen over deze curiositeit kunnen via een reactie op dit bericht gericht worden aan de PC. Tip: Het heeft niets te maken met een gebrek aan wielen of een piano op z’n rug, dat is z’n broer.

De helden van de middag waren de nummers 6 en 7 van de slagvolgorde. Respectievelijk de PC en Keet wisten beiden te imponeren met een dinger en een dubbel waarbij nog aangetekend mag worden dat de PC ook nog twee singles sloeg waarmee hij, net als Keet, weer op een acceptabele 0,333 voor het seizoen tot heden uitkomt. De vier hits van de PC waren goed voor vijf ribbies, Keet deed met twee ook goede zaken voor het MVP klassement.

Voor de veldbezetting trok de GGL het hele register open. Remco T. en de PC waren ieder goed voor drie posities (resp. 2, 7, 5 en 3, 4, 2). Eric C. kon nadat hij het begin van de wedstrijd aan Ed de Kroket (2 uit 3) had gelaten, na het linksveld ook ‘ns kijken hoe z’n broer dat normaal doet op twee. Een mooie save en een nul op een aangooi van Jariño, en een foutje op een hobbelbal was het resultaat. Ook Seb kon in z’n toch korte optreden zowel in het binnen- als het buitenveld aantreden. Dat buitenveld ging ‘m niet slecht af want de twee vangballen zagen er zonder speciale route weliswaar saai, maar wel erg zeker uit.

Wat nog resteert is De Souza, een terugkerend fenomeen dat ook deze keer weer goed was voor een bak strike-outs en de win. VGM evenaarde De Souza op snelheid, de hand van de PC is nog steeds blauw, maar een gat in de heuvel zat de controle een beetje in de weg. Gelukkig is er dan ook nog altijd onze onverstoorbare tuinman. Door een dubbel en een foutje kon de laatste inning niet geheel kleerscheurloos afgesloten worden, maar het was genoeg. De Reserve Reserves staan nog steeds bovenaan. Aanstaande zaterdag ontvangen ze de contenders voor een echte kraker!

Amsterdam, 1 mei 2011 – De Reserve Reserves zijn niet de jongste meer. Elk weekend stappen, feesten, los- en diepgaan is aan de mannen niet meer besteed. Jammer eigenlijk, want een slagbeurt heeft net altijd iets meer cachet als je daarvoor je maaginhoud in de dichtstbijzijnde openstaande sporttas hebt kunnen leggen.

Maar er loopt tegenwoordig ook weer wat jong grut doorheen, en Koninginnendag blijft ook voor de oudjes nog wel een gelegenheid waarbij af en toe nog ‘ns flink onverstandig gedaan kan worden. De GGL zal gespannen geweest zijn, en als hij niet al G was, dan hadden er vast een paar extra G geworden van de twijfel over hoe zijn mannen zouden zijn opgedroogd. D-Day, de dag na Q-Day. Een ding wist hij alleen zeker: De voormalig GKL was er niet, het zou een gezellige middag worden!

Het bereiden van de bollen bleek bij Lautje in goede handen. Heerlijke gehakt met truffel mayonaise, mozzarella met pesto en kipsalade, de lat wordt op deze manier wel erg hoog gelegd. Helaas bleken de voorbereidingen voor de bollen net iets teveel energie gekost te hebben, waardoor de gebruikelijke Lauwe honkslagen uitbleven. De ultieme teamspeler dus, culinair presteren voor het team, ten koste van het eigen moyenne!

De wedstrijd begon met een grote deceptie (Jariño, dat betekent zoiets als ’teleurstelling’), er was ons namelijk een Yank beloofd, maar we kregen gewoon een uit de klei getrokken Hollander. Hadden de mannen zich de avond ervoor toch niet hoefen inhouden! Maar goed, met frisse tegenzin werd de Hollander langzaam maar zeker weggetikt van de heuvel. Waarna in de vijfde inning alsnog de Verlosser uit de States het strijdveld mocht betreden. Het stond 0-3 toen hij de heuvel beklom, en kreeg daarna nog maar twee punten tegen. Kortom, hij deed het best aardig, but not great! En daarvoor haal je natuurlijk zo’n exoot.  Aan de andere kant is het ook zo dat Olympia Haarlem al over een fantastische accommodatie beschikt, en daar het geld dus niet meer ingestoken hoeft te worden.

En een beetje bijzonder is die Amerikaan wel. Het viel niet direct op, maar het bleek voor hem mogelijk acht ballen af te schudden, en daarna toch met een worp te komen. Een snelle rekensom doet je dan realiseren dat de beste man NEGEN verschillende pitches heeft! We hopen de zeven pitches die hij deze wedstrijd heeft afgeschud later in de competitie nog een keer mee te mogen maken. Het vervelende van dat afschudden is vooral dat het errug veel tijd kost. VGM vond dat ook, vroeg time-out en belandde nadat hij een echte ‘beaner’ ontweken had in een geanimeerde discussie met de Yank. VGM was toch al een beetje uit z’n hum, dus dit kon ie er niet bij hebben. Gelukkig werd de taalbarrière niet geslecht en bleef het bij onvertaalde onvriendelijkheden.

Met de spreekwoordelijke bril nog op het scorebord gebeurde er in de eerste heft van de eerste inning iets bijzonders. De bal werd met enige snelheid geslagen naar de back-hand kant van Lautje, die deze al slidend wist te stoppen waarna vanaf de knietjes de bal richting één werd geslingerd. OUT! Mooie play. Ondanks de twee foutjes en een vangbal die geen vangbal werd, ziet het er defensief prima uit bij de Heren uit Bussum. Zelfs de Braziliaanse Tuinman leek even vijftien jaar jonger toen hij in volle vaart (nou ja, soort van) een scherpe dragbunt bare-handde en uitmikte op het eerste honk. Chapeau! (Jariño, dat betekent hoed). De eerste shut-out van het seizoen kan dan ook geschreven worden voor onze De Souza. Met drie gespeelde wedstrijden, al 25 innings en evenzoveel strike-outs levert ie meer dan z’n bijdrage aan het nakende kampioenschap.

Aanvallend begint het inmiddels ook aardig te lopen. Vandaag was de PC de laatste actieve Reserve Reserve die de akelige 0.000 achter z’n slaggemiddelde kon wegpoetsen. Met slechts een bescheiden slagprestatie heeft hij met bijzonder veel respect en verbazing gekeken naar de vier-uit-vier van Jopie die hem naar de astronomische gemiddelde score van 0.727 heeft gebracht. Gagarin en Keet deden met ieder twee hits ook goede zaken voor de gemiddeldes. Keet had daarbij ook de meest opvallende hits van de wedstrijd. Na de bom in de tweede inning zorgde hij in de achtste inning namelijk voor een stootslag-honkslag waarbij de loper van twee kon scoren. Een bijzondere prestatie die terug doet denken aan de film Major League waarin in de laatste inning het zelfde stuntje werd uitgehaald door veteraan catcher Taylor. Het enige dat eigenlijk ontbrak was het callen van een homerun, zoals ook ’the babe’ deed in 1932, maar hierbij dagen we hem daartoe uit voor een volgende gelegenheid. Voor deze wedstrijd was het voldoende, vijf punten voor, geen tegen.

Met drie gewonnen wedstrijden op rij, en de Hawks die punten verspelen bij de nummer laatst in de comeptitie, lijkt het eenvoudig. De Reserve Reserves hebben alles in eigen hand. Nog 17 te gaan!