Nog 15 te gaan!

Amsterdam, 16 mei 2011 – De wedstrijden tegen de teams die ‘hoofdmacht’ zijn bij hun club zijn beter als je kijkt naar het aantal toeschouwers, of naar het al dan niet werken van een scorebord, maar echt leuk wordt het voor de Reserve Reserves pas als de tweede teams de tegenstander zijn. Deze doorgaans wat luie veteranen dragen het honkbalniveau in de Eerste Klasse A. Dit weekend stonden de Reserves van Pirates op het menu. In een goede wedstrijd waarin het lang spannend bleef, was Super Seb uiteindelijk beslissend door met Gagarin op het tweede honk, met een walk-off-single, de genadeklap uit te delen: 4-3!

Met, natuurlijk, sterwerper De Souza op de heuvel zag het er aan het begin van de wedstrijd toch anders uit. De eerste drie ballen die het veld te verstouwen kreeg werden niet al te best verwerkt, en gecombineerd met een vrije loop resulteerde dit in (slechts) één gescoorde fout, én twee punten. Het zullen dan toch de zenuwen geweest zijn, maar het veld, en zeker ook De Souza, herpakte zich, en na de volgende drie slagmensen was de beurt weer aan de Bussumers.

Omdat de vader van Laurens vergeten was z’n zoon naar het veld mee te nemen, moesten de Reserve Reserves het doen zonder hun ouwe vertrouwde lead-off. En omdat Gagarin zich toch een beetje ongemakkelijk voelde over zijn geopenbaarde gebrek aan collegialiteit, voelde hij zich geroepen om in dat gat te springen. Met een tripple, double en twee singles uit vijf slagbeurten van deze nieuwe lead-off moet de GGL bijzonder tevreden geweest zijn. Dat de rechtsvelder bij de triple in de eerste inning een bescheiden bijdrage leverde door als een komeet de verkeerde kant op te rennen, is slechts bijzaak. Kometen komen tenslotte regelmatig voor in het leven van Gagarin, en het Bussumse rechtsveld wordt vaker gebruikt voor bijzondere routes, niets nieuws dus.

In de tweede, derde, vierde en vijfde inning konden de Amsterdammers geen potten breken. Strike-outs werden afgewisseld met vooral vangballen en een incidentele actie op het eerste honk. De Bussumse boys bleven echter onverstoord de knuppel hanteren, en in de derde inning was het weer raak. De dubbel van Gagarin kon niet verzilverd worden. Hij sneuvelde nog op de thuisplaat, maar omdat Jopie  in z’n tweede beurt de bal wél over het binnenveld heen kreeg, en Keet hem vervolgens kon binnen hengelen, stond het na deze inning weer 2-2.

In de vierde inning was Gagarin weer belangrijk, met zin derde hit van de wedstrijd wist hij de door een vangfout op de honken gekomen PC over de thuisplaat te loodsen. Een vervolg hierop kon niet worden gegeven omdat Erik C. het wederom niet over z’n hart kon verkrijgen de piano achter te laten op het derde honk, en je weet: dat kost kostbare tijd!

De zesde inning was weer voor de Mokummers, een aardige dubbel gevolgd door een nuttige pinch-hit honkslag zorgde voor de gelijkmaker. In de zesde inning begon voor de Reserve Reserves ook het Gissen op Van Wissen, over het algemeen niet een heel goed teken. Deze keer was echter was iedereen zo verschrikkelijk blij dat er af en toe weer ‘ns ’n rechte bal met een beetje snelheid gegooid werd, dat ook de hits vanzelf volgden. VGM kon na z’n hit zelfs weer een beetje lachen, maar dat was nog voordat hij wist dat hij een fikse boete krijgt vanwege het ongeoorloofd en bovenhands fast-tossen van z’n helm.

Ook in inning zeven tot en met negen kregen de Hawks weinig grip op De Souza en bleven ze puntloos. De honklopers die in de achtste inning het honk nog wel behaalden werden vakkundig uitgeschakeld. De velderskeus is haast niet het vermelden waard, maar de ijzersterk achtervangende Remco T.  liet, toen het er op aan kwam, zien dat ook hij mensen van het weede honk af kan pegelen.

In de tweede helft van de negende inning was het wederom Gagarin die met een honkslag de strijd opende. Jopie bewees daarna dat hij zich niet alleen kan opofferen door uitstekend Bollen te halen bij de snackbar, maar dat hij dat ook stotend kan. De Hawks hadden duidelijk deze site niet bestudeerd want ze besloten daarna Super Seb gewoon te pitchen. De PC probeerde z’n voormalig teamgenootje nog te waarschuwen ‘HEY BARTJE, NOG EEN BAL EN DAN BEN JE KLAAR!!!!!’, maar het was al te laat. Super Seb nam ‘m op z’n stok en deponeerde de bal ver buiten het bereik van de buitenvelders. Deze walk-off single betekende het winnende punt en tevens einde van de wedstrijd. De Souza heeft weer een ‘win’ en Oppas Tuinman Jariño hoefde de heuvel niet te bestijgen voor de extra innings.

Nog steeds ongeslagen en vier verliespunten los van de concurrentie wordt vol vertrouwen vooruit geblikt op de rest van het seizoen: Nog 15 te gaan!

(Niet voor publicatie: Ed de Kroket deed wel mee, maar er was deze keer gewoon niet veel zinnigs over te zeggen. Voormalig GKL was er niet, maar het was al duidelijk dat het een gezellige wedstrijd was. Vliegtuigbouwer Fokker heeft echt auw, daar kun je geen grappen over maken, of wel?)

Amsterdam, 9 mei 2011 – In de wetenschap dat ze nog alles in eigen hand hadden, maar ook dat de voornaamste concurrent om de landstitel in de Hoofdklasse Aluminium, Pirates-2, zaterdag al gewonnen had, betraden de helden uit Bussum op zondagmiddag het bloedhete veld in Purmerend. De uitslag: 7-11 voor de bezoekers, oogt veel closer dan het in werkelijkheid was.

Aanvallend zat het ook dit weekend weer snor. Tot en met de 7e inning wisten de Reserve Reserves iedere slagbeurt minimaal één keer te scoren en omdat de Vliegende Stormvogels daar niet direct iets tegenover wisten te stellen werd al snel duidelijk dat ze niet echt aan bod zouden komen. De Purmerenders konden in de laatste drie innings nog vier keer scoren wat geweten mag worden aan oververhitting, onderschatting, onverschilligheid of een combinatie van die drie.

Dat de Bussumers 11 keer konden scoren op ‘slechts’ 13 honkslagen lag deze keer niet aan gebrekkig veldspel van de tegenstander. Deze keer waren de eigen ogen hiervan de veroorzaker. Er mocht namelijk 8 keer vier wijd geschreven worden. Een uitzonderlijk hoog aantal voor de doorgaans swing-happy Bussumers. Gagarin was weer ‘ns opperleuner, hij kon drie vrije lopen toevoegen aan z’n totaal. Seb had ‘m dat zeker nagedaan als hij niet in zijn eerste slagbeurt de bal dapper op z’n brede torso (dikke pens) had genomen, voor het team. Hij bleef dus steken op ‘slechts’ twee. Toch een prestatie met slechts drie plate-appearances. Jariño kon er twee bijschrijven, en Jopie vindt de resterende base-on-balls terug bij z’n stats.

Dat Seb slechts drie keer aan de plaat verscheen had te maken met de Bollen, die deze keer weer in de vertrouwde handen van Erik C. waren. Het zag er voor de pre-game al direct naar uit dat de tsunami van pannenkoeken die aangespoeld was, niet voor het startschot verorberd zou kunnen worden. De enige kans, om de schade beperkt te houden, die de GGL zag was Seb volledig vrij maken voor het ruimen van deze boter- en bloemberg en melkplas. Helaas moest hij na een indrukwekkend aantal van 53 pannenkoeken opgeven en alsnog in het slagperk aantreden. Dat hij de puf niet meer had om de bal te ontwijken kun je ‘m dus haast niet kwalijk nemen.

Jopie kon wel gewoon aan de wedstrijd beginnen, maar in zijn derde slagbeurt werd duidelijk dat hij als enige op het veld hard aan het afkoelen was. Hij sloeg in deze slagbeurt géén honkslag, bleef steken op 1 uit 2, en duikelde daarmee met z’n slaggemiddelde keihard onder de 0,700. Wat echt opmerkelijk aan zijn stats is, is dat hij in de zeldzame situatie verkeert dat zijn slaggemiddelde hoger is dan zijn on-base-percentage. Vragen over deze curiositeit kunnen via een reactie op dit bericht gericht worden aan de PC. Tip: Het heeft niets te maken met een gebrek aan wielen of een piano op z’n rug, dat is z’n broer.

De helden van de middag waren de nummers 6 en 7 van de slagvolgorde. Respectievelijk de PC en Keet wisten beiden te imponeren met een dinger en een dubbel waarbij nog aangetekend mag worden dat de PC ook nog twee singles sloeg waarmee hij, net als Keet, weer op een acceptabele 0,333 voor het seizoen tot heden uitkomt. De vier hits van de PC waren goed voor vijf ribbies, Keet deed met twee ook goede zaken voor het MVP klassement.

Voor de veldbezetting trok de GGL het hele register open. Remco T. en de PC waren ieder goed voor drie posities (resp. 2, 7, 5 en 3, 4, 2). Eric C. kon nadat hij het begin van de wedstrijd aan Ed de Kroket (2 uit 3) had gelaten, na het linksveld ook ‘ns kijken hoe z’n broer dat normaal doet op twee. Een mooie save en een nul op een aangooi van Jariño, en een foutje op een hobbelbal was het resultaat. Ook Seb kon in z’n toch korte optreden zowel in het binnen- als het buitenveld aantreden. Dat buitenveld ging ‘m niet slecht af want de twee vangballen zagen er zonder speciale route weliswaar saai, maar wel erg zeker uit.

Wat nog resteert is De Souza, een terugkerend fenomeen dat ook deze keer weer goed was voor een bak strike-outs en de win. VGM evenaarde De Souza op snelheid, de hand van de PC is nog steeds blauw, maar een gat in de heuvel zat de controle een beetje in de weg. Gelukkig is er dan ook nog altijd onze onverstoorbare tuinman. Door een dubbel en een foutje kon de laatste inning niet geheel kleerscheurloos afgesloten worden, maar het was genoeg. De Reserve Reserves staan nog steeds bovenaan. Aanstaande zaterdag ontvangen ze de contenders voor een echte kraker!