Amsterdam, 14 april 2013 – Een dagje later dan gepland, maar daardoor wel in aangenamer weer, speelden de Reserve Reserves hun eerste thuiswedstrijd van het seizoen. Hoofddorp 3 was te gast en had zich voor de gelegenheid bijzonder fraai in een nieuw pak gestoken. Het mocht de Hoofddorpers niet baten, want ze ging met 5-3 onderuit tegen de iets minder goed geklede Bussumers.

Na het debacle van de openingswedstrijd van de Hoofdklasse Hout selectie op donderdag (stop vergeten door de onderhoudsmonteur) was het zaterdagavond ook even spannend of de lichtinstallatie het zou doen, en houden. Het duurde nadat de knoppen waren ingedrukt nog een paar innings, spannende minuten, maar uiteindelijk gingen zo goed als alle lichten netjes aan en kon er gewoon doorgespeeld worden.

De GGL moest als eerste aan de bak, want ondanks de uitgedunde selectie waren er 12 Reserve Reserves komen opdagen die allemaal ‘de buitenballen’ liever wilde vermijden. Een luxe die we dit seizoen waarschijnlijk niet vaak meer zullen zien. Je zou haast zeggen dat het een gemiste kans is voor de teamfoto.

Dat De Souza als eerste de heuvel moest bestijgen was niet de moeilijkste keuze voor de GGL. De Souza had ook geen onoverkomelijke bezwaren dus zo gezegd, zo gedaan. Hij peurde er in 8 snelle innings ook meteen z’n eerste win van het seizoen uit. Maar echt makkelijk was het niet.

In de gelijkmakend tweede inning opende de Bussumers het puntenbal. Rikkie deed Jopie voor hoe je een buitenkantbal het rechtsveld in moest slaan. Jopie lette goed op, en de broertjes Kalies bezette het eerste en tweede honk. Ed de Kroket mistte een teken, of, de GGL vergat het teken te geven, maar het resultaat was een prima uitgevoerde opofferingsstootslag. Remmie offerde zich daarna ook op door een bal ver het buitenveld in te slaan. Rikkie stond op het derdehonk dus de bal moet ergens op de warning-track geweest zijn.

In de eerste helft van de derde inning pakte Hoofddorp er nog een puntje bij door Ed de Kroket een koekje van eigen deeg te serveren. Normaliter heeft Ed, laten we zeggen ‘een eigen manier’, van de bal benaderen, maar vandaag benaderde de bal Ed de Kroket op een eigen(aardige) manier. Wat deze Kroket-route veroorzaakte is niet duidelijk, het biljartlaken in het rechtsveld kan het niet geweest zijn. Vast staat wel dat het een punt kostte in de derde inning, en even later in de vierde inning nog een.

Met twee punten achter moest er wat gebeuren, dus Jopie opende met een hit door het midden. De Kroket had zich niet uit het veld laten slaan (letterlijk) en leunde een slagbeurtje vier wijd. Remmie kwam daarna door met een striemende hit waardoor Jopie de anschlusstreffer kon maken en Ed het derde honk bereiken. Edgar sneuvelde vervolgens in een dubbelspel, maar wist daarmee nog wel het gelijkmakende punt over de thuisplaat te brengen.

De drie slagbeurten daarna bleven de Bussumse knuppels wat lusteloos en stil. Hoofddorp wist ook niet meer te scoren, maar dat lag ook aan de verdedigende kwaliteiten van de thuisploeg. In de zesde inning leek het even mis te gaan toen met twee man uit, en het eerste honk bezet de Hoofddorperiaanse catcher de bal vol op z’n stok nam. De bal ging naar het rechtsveld, maar omdat de GGL Ed de Kroket naar het linksveld had verbannen volgde de bal een ‘normale’ route. VGM wist de bal weer snel naar Jopie te krijgen die op zijn beurt met z’n mini-gun en een stuiter de honkloper van thuis af wist te gooien. Nog steeds 3-3 dus.

Ook in de achtste inning wist Jopie weer een hoofdrol voor zich op te eisen. Met een schitterende over de schouder dwarrel vangbal wist hij de tweede nul te maken. Aan slag ging het in de gelijkmakende niet veel minder, want nadat Rikkie met een honkslag op het eerste honk was gekomen, Jopie tikte ‘m naar drie. Een doorgeschoten bal later stond Jopie zelf ook in scoringspositie.

Met twee man uit mocht de PC het nog een keer proberen. Hij was tot dat moment nog hitloos, net als vorige week, en dat zat ‘m niet lekker. En omdat hij nou eenmaal niet de man van ‘laat een balletje lopen’ is, sloeg hij direct z’n slag op de eerste pitch. De bal vloog over de linksvelder het hek in en de hele familie Kalies kon scoren. Stand 5-3.

In de laatste inning gooide Jariño de boel op slot waardoor de win van Hubie werd veiliggesteld, en hij voor zichzelf een save kon noteren. De conclusie van dit weekend is dus dat je op kunstgras gewoon kan winnen, tenminste, als je met aluminium slaat.

Kijk hier voor de boxscore

De foto’s hieronder zijn gemaakt door de GKL, die toch niet weg kan blijven. Gezellig?!?

Amsterdam, 7 april 2013 – De kop is eraf, de competitie is begonnen. De Reserve Reserves zijn deze competitie nog ongeslagen. De zon scheen en er werd gewonnen. Waarheden als een koe, maar soepeltjes ging het nog niet echt tegen en bij Olympia Haarlem.

De excuses van het gebrek aan oefenwedstrijden en wedstrijdritme laten we maar achterwegen, daar hadden de tegenstanders ook last van. De Olympiërs hadden zelfs net een traumatische ervaring moeten verwerken omdat hun bijna gloednieuwe kantine zo goed als in het as gelegd was.

Eerste pitch van seizoen 2013

Wat ging er goed? Om daar maar even mee te beginnen. De GKL en Krijtje waren er niet. Dat ging dus goed want beide heren zijn gestopt. Jariño was er ook niet, en dat was zo afgesproken, dus dat was ook goed. Al moeten er dit jaar niet al teveel heren zijn die dit soort afspraken wil maken, de Reserve Reserves zijn namelijk dun gezaaid. Bijnaamloze Bob kwam de Reserve Reserves op de heuvel versterken, en dat was ook goed. Al zijn de berichten dat de heuvel in de Vallei de versterking harder nodig heeft, maar dat zal volgende week wel blijken na de keuring van de KNBSB.

Wat er nog meer goed ging was de Bollendienst van Jopie. Vooral de Roemeense koeken in poedersuiker waren een exquise belevenis. Hij (of in dit geval waarschijnlijk zij) legt de lat hoog voor toekomstige Bollendiensten. Edgar mag a.s. vrijdag de eerste poging doen dit culinaire hoogstandje te overtreffen.

En wat ging er allemaal niet zo goed? Om te beginnen moet hier VGM genoemd worden. Op de een of andere manier is het iedereen ontgaan dat hij bij de eerste wedstrijd van het seizoen al direct een sombrero te pakken heeft! Olé!! En dat betekent dus ook dat Papa Dammers beter moet opletten, of beter geïnstrueerd moet worden, want dit zijn de dieptepuntjes waar we het het liefst over hebben natuurlijk. Ook met potentiële, en ex-Reserve Reserve, Woody ging het niet zo goed. Hij mocht nog een weekje op rehab-assignment (woordkeuze met dank aan de GGL) bij het Derde, maar de pijntjes waarvan we ‘m allemaal kennen zijn volgens de eerste berichten nog steeds in alle hevigheid aanwezig. Best jammer want een extra speler scheelt toch kantinediensten, bollendiensten en ump-diensten. We geven ‘m dus nog een paar weekjes de kans om zich aan te passen aan de mentaleen fysieke druk van presteren tussen de topatleten.

En o ja, de wedstrijd ging ook niet zo goed. In de eerste slagbeurt wisten de Bussumers wel direct twee keer te scoren, maar konden dat doen zonder zelfs één honkslag geslagen te hebben. Ook bij Olympia gingen er dus een paar dingen niet zo goed. In de eerste na-stoot wisten de Haarlemmers met drie ferme klappen direct gelijk te maken. De Souza liet zich daar verder niet gek door maken en gooide tussendoor nog een paar strike-outs. Zes na de eerste twee inning om precies te zijn.

In  de derde en vierde inning moest hij nog een puntje toestaan, maar in de vijfde inning wist hij het doel schoon te houden. Met genoeg ballen in z’n arm voor een eerste wedstrijd werd De Souza in de zesde inning vervangen door Bijnaamloze Bob, die de gelijke stand van 4-4 moest gaan verdedigen.

Maar al voordat hij de heuvel betrad had hij alweer een voorsprong te pakken. In de eerste helft zes werd namelijk een ouderwetse two-out-rally opgestart. Remmie en Gagarin hadden daarin een belangrijk aandeel, want zonder hun geen ‘two-out’, maar de roem gaat hier toch echt naar Edgar en Super Seb die beiden een hit wisten te produceren, om zich daarna door NoNoJoe over de thuisplaat te laten slaan.

Bijnaamloze Bob wist de voorsprong nog even vol te houden, maar in zowel de zevende als achtste inning moest hij een puntje toestaan waardoor we na acht innings weer helemaal bij af waren. Omdat het toen al tegen vijven begon te lopen werd afgesproken het bij negen innings te laten. En dus moest er nog wel wat gebeuren.

De PC nam de lead-off spot serieus en ving een balletje op. Jopie sloeg hem verder met een hitje en Gagarin dajakkerde beide heren met een double over de thuisplaat. Remmie en Super Seb kwamen daarna met een beetje gerommel ook op de honken waardoor NoNoJoe met z’n tweede double z’n derde en vierde RBI van de wedstrijd binnen sloeg. Met vier punten voorsprong konden de Bussumse helden dus gerust de laatste slagbeurt in.

VGM mocht de klus gaan klaren, het varkentje wassen, appeltje, eitje, etc, maar de laatste loodjes, je weet wel. Kortom, het was nog wel even spannend. Twee keer vier wijd en twee hits leverde nog één puntje op, maar de Olympiërs konden niet doordrukken. Eindstand 10-7. Pfffff….

Amsterdam, 31 maart 2013 – Na weken wachten was het dan eindelijk zo ver. De regerend Nederlands Kampioen Hoofdklasse Alu kon de wei in voor de eerste oefenwedstrijd. Een thuiswedstrijd, in Huizen, tegen de Mokum Hawks.

Voordat u zo direct de ellende van de rest van dit stukje leest moet wel heel duidelijk gemaakt zijn dat wij erg blij waren dat we gebruik mochten maken van het veld van Zuidvogels, en ook dat papa Eijpe het tosti-apparaat en de tap belangeloos in gang wist te zetten. Daarom hier een luid en duidelijk: BEDANKT!

En dan nu het serieuze gedeelte. Dit jaar wordt het passen en meten bij de Reserve Reserves want na het vertrek van de GKL en Krijtje houdt het aantal spelers niet echt over.  Op de eerste speeldag leek het de PC al bijna niet te lukken om op tijd te komen. Ondanks het barre weer onderweg (zie Tweet) was hij uiteindelijk toch op tijd, maar met sneeuwschoenen in plaats van spikes. Hij bleek overigens niet de enige te zijn die onderdelen van de noodzakelijke uitrusting was vergeten mee te nemen. Maar omdat iedereen in dikke winterjassen, shawls, handschoenen en overbroeken het veld betrad was er zelfs voor die ene oplettende toeschouwer weinig van te merken.

De pre-game was door de ijzige omstandigheden een bijzondere. Oordeelt u zelf (met geluid):

Nadat het veld sneeuwvrij gemaakt was werd besloten de wedstrijd ‘gewoon’ te laten aanvangen. Jeroen stond vanaf de eerste inning weer ouderwets te gooien. Helaas betrof het hier niet onze eigen De Souza, maar voormalig HCAW-er en thans actief Mokum Hawker Jeroen Deken. We zullen ‘m dit seizoen dus nog wel een paar keer tegenkomen. Ondanks de voor hem bijna-thuiswedstrijd ontbrak De Souza, en GGL moest dus iets anders verzinnen voor op de heuvel. Dat lukte aardig want Rookie Job deed het niet onverdienstelijk tegen het Amsterdamse legioen van voormalig Hoofdklasse Hout Toppers. Drie innings, maar drie puntjes en nog geen 50 ballen. Hadden we nog maar een paar van dit soort werpers!

Maar als je De Souza niet meerekent dan hebben we die niet, of in ieder geval nog niet, en ook VGM en Jariño werden aardig geraakt. Positief was wel dat VGM slag gooide, vonden de Amsterdammers ook. En omdat het een oefenwedstrijd was, dan ook maar iets positiefs over Jariño: Het was goed dat hij bij de eerste man die hij tegenover zich trof z’n nek niet verdraaide.

Aan slag hield het ook nog niet echt over. Papa Edgar wist direct z’n stempel te drukken door Edgar z’n eerste infield hit van het seizoen te geven. Edgar was jarig namelijk, en wat moet je die jongen anders geven? Bijna-lid Danny raakte één bal en had de rest van de wedstrijd teveel last van trillende handen om nog een keer het slagperk te betreden. Super Seb sloeg een homerun, maar ja, het was een oefenwedstrijd. VGM sloeg een dubbel, toen het al niet meer uitmaakte. Rikkie ging nul uit drie en beëindigde swingend en in stijl de wedstrijd (strike-out walk-off). NoNoJoe was twee keer te laat (auw) en sloeg de bal twee keer naar de korte stop. De PC keek meer dan goed voor ‘m was en registreerde daarmee de eerste Reserve Reserve strike-out van het seizoen. Kijkend. Swingend ging het niet veel beter. Ed de Kroket zat er lekker in en was de enige die een beetje z’n eigen niveau haalde. Hij ging nul uit twee met een 1-naar-3 en een 4-naar-3. Jopie viel in herhaling en ging twee keer 4-naar-3. En Jariño, tja, als je ze zo op staat te gooien, dan mag er ook wel een hitje tegenover staan.

Net als vorig jaar in de oefencampagne werd er dus weer ruim verloren van de Mokum Hawks, maar gelukkig kwam Bas Kuijer nog een keertje vragen “Is dit het team waar jullie vorig jaar kampioen mee zijn geworden?”. Hij zei dat glimlachend, want ook hij weet wat er gebeurde toen hij diezelfde vraag vorig jaar stelde.

Amsterdam, 10 oktober 2012 – Ook drie dagen na het behalen van het kampioenschap zijn we nog aan het nagenieten. De GKL nam afscheid als ad-interim coach van de Reserve Reserves. 

Wat misschien niet veel mensen was opgevallen is dat de GKL bij de BP, in z’n laatste slagbeurt, met z’n laatste swing, eindigde in stijl. De bal vloog namelijk over het linksveldhek. Eindigen met een homerun, als het dan toch moet stoppen, dan maar zo.

Maar dat was dus vóór de wedstrijd. Wat er na de wedstrijd gebeurde was eigenlijk veel vermakelijker. Een kouwe douche en een echte scheerschuim ‘pie’. Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Amsterdam, 8 oktober 2012 – Het kan niemand ontgaan zijn. De Reserve Reserves hebben voor het tweede jaar op rij de Aluminium Series en daarmee het Nederlands Kampioenschap Wedstrijdsport weten te winnen. In een zonovergoten vallei werd het 0-2 voor de Bussumers.

De tweede wedstrijd in de best-of-three series werd een echte thriller. De heren uit Zwijndrecht waren niet van plan zich bij een vroegtijdige uitschakeling neer te leggen. Hun grote prijs, de promotie naar de Overgangsklasse, mocht dan al binnen zijn, ze waren niet van plan cadeautjes uit te delen.

De wedstrijd begon voor de Bussumers toch ietwat ongemakkelijk. De GGL had namelijk voordat het seizoen begon bedacht dat zijn team best een jaartje zonder kampioenschap zou kunnen. De vakantie werd gepland, het kampioenschap werd behaald, tegelijkertijd dus. Timing is everything.

De scheidende GKL was coach-for-a-day. Hij achtte het niet nodig zichzelf in te brengen, een technisch en tactisch gezien briljante actie. Dat betekende wel dat zijn laatste slagbeurt als Reserve Reserve zijn laatste at-bat in Zwijndrecht was geweest. Echt emotioneel werd hij er niet onder. Goed geluimd, beter zelfs dan we de GGL ooit gezien hebben, vervulde hij zijn noodzakelijke taak.

In de eerste Zwijndrechts slagbeurt kon de lead-off het eerste honk bereiken door een foutje van een zenuwachtige Jopie. Gelukkig kreeg hij direct een herkansing toen de bal naar Jariño werd geslagen die voor de gelegenheid op het derde honk was geposteerd. Jariño aarzelde niet, gooide naar Jopie, die z’n snelle handjes liet zien en door naar Super Seb te gooien het dubbelspel kon vervolmaken. Een vang-8 zorgde voor de three-up-three-down inning.

In de gelijkmakende slagbeurt namen de Bussumers direct een voorsprong. Super Seb bereikte het tweede honk door een foutje in het rechtsveld. Daarna begon de ellende voor de werper van Zwijndrecht pas echt. Maurice Mauricio had in zijn laatste wedstrijd tegen Alphians een paar goede innings gegooid, maar gisteren lukte dat niet. Een schouderblessure leidde tot, vier wijd, geraakt werpen en nog erger, twee wilde worpen waarop Super Seb kon scoren: 1-0.

[UPDATE: een oplettende scoorder heeft ontdekt dat in bovenstaande alinea de verkeerde werper is genoemd. Mijn excuses aan alle betrokkenen. Ik hoop dat u mij ook vergeeft dat de statistieken van Zwijndrecht van geen kant kloppen]

In de tweede inning moest De Souza de eerste honkslag van de wedstrijd toestaan, maar net als in de eerste inning werd de honkloper geneutraliseerd door een dubbelspel. Er ontstond een echt pitchersduel want de Bussumers konden zelf ook geen vat krijgen op de nieuwe werper van Zwijndrecht.

Pas in de vierde inning wist Edgar de no-hit ban te breken. Met twee nullen sloeg hij een honkslag en Krijtje, die na vier wijd en een velderskeus op het eerste honk was beland, naar het tweede honk. Remmie deed daarna wat de andere Reserve Reserves de hele wedstrijd na lieten. Hij sloeg met volle bak een striemende hit over de derdehonkman waardoor Krijtje over de thuisplaat kon komen. Het zou het laatste punt van Krijtje als Reserve Reserve worden. Stand 2-0.

De PC houdt het niet meer, Remmie komt door met een hit

Ook zonder hulp van de aanval bleef De Souza flink gas geven. De ene na de andere slagman werd uitgeschakeld. Geholpen door drie dubbelspelen verschenen maar vier spelers meer dan het absolute minimum aan de plaat.

In de negende inning zorgde Gagarin met een goede running catch voor een snelle eerste nul. Daarna moest De Souza nog één honkslag toestaan. Omdat de stand maar 2-0 was, en Zwijndrecht tegen Alphians ook al uit een ogenschijnlijk verloren toestand was teruggekomen, waren de Bussumers er niet gerust op. De Souza gooide er dus nog een schepje bovenop. Z’n elfde strike-out van de wedstrijd, op één van de gevaarlijke Zwijndrechtse slagmensen, was de tweede nul van de negende inning. De eenvoudige pop-fly naar Edgar betekende de laatste nul van de wedstrijd. KAMPIOENEN!