Amsterdam, 19 juni 2011 – Na een paar off-days leefde de slagploeg van de Reserve Reserves dit weekend weer aardig op. De batting practice moest noodgedwongen worden overgslagen omdat voor de wedstrijd de regen met bakken uit de hemel kwam, maar dat mocht de pret niet drukken. Twee Diemenaren werden bereid gevonden alsnog een BP te gooien, een BP die we voor het gemak maar ‘wedstrijd’ noemen. De uitslag laat zich raden: 21-3

De eerste ontmoeting met de broeders uit Diemen zorgde voor het einde van een loosing streak van drie, deze ontmoeting zorgde voor een streep onder een loosing streak van twee. Met 21 punten en 20 honkslagen waarvan er 7 voor ‘extra bases’ waren, werd er deze keer naar hartelust aan het run-, slugging- en slaggemiddelde gewerkt. De laatste twee wedstrijden was ook dat er een beetje bij ingeschoten.

Gastswerper Kyle zorgde er op zijn beurt voor dat de aandacht volledig op de aanval gericht kon zijn. Na drie innings was hij nog ‘perfect’, in vijf innings stond hij één punt toe en slechts twee slagmensen wisten het eerste honk te bereiken. Vakantieganger De Souza volgde hem na één man in de zesde inning op. Een double gevolgd door een schoonheidsfoutje  zorgde in die inning nog wel voor twee onverdiende punten. In de zevende slagbeurt werden achtereenvolgens nummer 6, 7 en 8 van de ‘Survivors’ aan de kant gezet met drieslag. Einde wedstrijd.

Over de aanval valt meer te vertellen. En voor de aanwezige toeschouwers: Met ‘de aanval’ wordt hier niet het oponthoud na het lelijke tafereeltje dat zich in het linksveld afspeelde bedoeld.  Omdat er in die scene al teveel vuile woorden zaten, gaat de PC daar verder geen woord meer aan vuil maken. Geïnteresseerde ramptoeristen wordt aangeraden de ‘Homeplate’ in de gaten te houden. Hiernaast een illustratie van hoe aangenaam en prettig je ook een discussie over honkbal kan voeren.

De striemende liner waarmee Gagarin de aanval begon werd nog gevangen door voormalig HCAW’er Seb F., maar in de tweede en derde inning maakte onze astronaut het goed met twee hits en een ribbie. In ‘de papa van Bitterbal’ vond Gagarin na deze slagebeurten een waardig opvolger, want met één uit één en een ribbie kon ook Ed de Kroket trots (en snel) naar huis. Er werd nog gescoord ook want Laurens, Jarno, Seb en VGM zorgden voor vier punten met respectievelijk vier wijd, een single, een triple en een dinger. VGM had sowieso wel een aardige wedstrijd, want hij sloeg ook nog twee doubles en twee singles. Voor de kenners is dit een ‘cycle met een schoonheidsfoutje’.

In de volgende inning bewees Remco T. dat als je de bal maar dicht genoeg langs de lijn slaat het ook mogelijk is een tripple te lopen op een bal langs het derde honk. Er is nog steeds onduidelijkheid over aan welke kant van de lijn je de bal dan moet slaan. Na slechts één puntje in de derde inning sloeg de PC toe in de vierde. Met twee honken bezet joeg hij de bal over het linksveld hek. De stand werd daarmee 12-1 en een korte wedstrijd lag in het verschiet. Ware het niet dat in de vijfde en de zesde slagbeurt alle Reserve Reserves nog twee keer het slagperk mochten betreden, met negen extra punten als gevolg.

Omdat er zelf gewonnen werd en de andere wedstrijden een voor de Bussumers een gunstige uitslag kenden kan de PC hier dus weer vol trots en overtuiging roepen: Nog 11 te gaan!

Amsterdam, 14 juni 2011 – Wat een schitterend begin van het Pinksterweekend had moeten worden, werd een akelige deceptie met ’n vochtig begin. De 1-13 tegen Pioniers zorgde voor een loosing streak van 2 voor de Reserve Reserves. De koppositie blijft wel gehandhaafd maar daar is dan ook alles mee gezegd.

Als je geen punten maakt kun je ook niet winnen. In de eerste 6 wedstrijden van het seizoen werden er nog gemiddeld 9 runs per wedstrijd gescoord, de laatste 2 wedstrijden was dat opgeteld maar 3. En dan houdt het wel een beetje op. Aan de gastspelers lag het in ieder geval niet. Diederik deed met z’n dubbel en de enige RBI van de wedstrijd meer dan z’n taak. Guido had de ondankbare taak De Souza te doen vergeten, en dat bleek lastig.

Voormalig Gastspeler Seb, en nu Super Seb, wist nog twee hits te produceren. Bij de rest viel ook nog wel af en toe een hitje, maar indrukwekkend was het niet. Remco T. zorgde nog voor een fantastisch gecamoufleerde full-swing-drag-bunt-hit, maar de enige punten die hiervoor gescoord werden kwamen van de jury, en die tellen dus niet. Er waren net te weinig innings voor Erik C. om de sombrero ‘vol’ te krijgen, Jopie C. mopperde er nog een hitje bij, en Laurens was nog net op tijd om een eind aan de wedstrijd te maken. Dat was het wel zo’n beetje.

Misschien dat het lag aan de regen die na de eerste vier ballen van de wedstrijd ervoor zorgde dat we een half uurtje iets voor ons zelf konden gaan doen. Misschien was het iets besmettelijks en had de GGL een virusje van de ‘bench’ van het Eerste meegenomen. In dat geval ziet de toekomst er nog best rooskleurig uit, de jongetjes van de hoofdmacht hebben namelijk, onder de bezielende leiding van de GGL, dit Pinksterweekend wél gewonnen van de Hoofddorpers, twee keer zelfs! Morgen gaat de PC bij de training in ieder geval gezellig dicht tegen de GGL aan staan, in de hoop dat er iets van dat winners virus overspringt.

Hieronder een aanblik van de futloze Reserve Reserves nog voordat ze geveegd werden. Daar weer onder een suggestie voor de volgende ‘rain delay’. Misschien dat dat de heren een beetje scherp houdt.

Amsterdam, 28 mei 2011 – Het posteren van een astronaut op de lead-off positie heeft niet gebaat. De Reserve Reserves zijn weer terug op aarde. De tweede avond wedstrijd binnen acht dagen kon niet in een winstpartij omgezet worden. De normaliter unhittable De Souza was ‘kaasie’ voor de kaasboeren uit Alkmaar. VGM, zelf zoon van een kaasboer, liet zich daarna ook de kaas van het brood eten. Het werd 2-8 voor de bezoekers.

Het begon allemaal zo aardig. Nou ja, de eerste ‘actie’ van de wedstrijd bestond uit een fieldpoging van de PC waarbij hij als volleerd buitenvelder zijn knie achter de bal posteerde, die daar dan ook hard vanaf sprong. En voor de duidelijkheid, de PC stond niet in het buitenveld, maar op de plek die krokettenbakker Calis normaal zijn kunsten vertoond. De volgende drie Victrixen werden vervolgens snel afgeserveerd.

Gagarin opende vervolgens het Bussumse slagfestijn met een striemende hit over de kortestop, waarna Laurens met een kekke dragbunt (heb je opgelet Remco?!) ook het eerste honk kon bereiken. En toen bleef het stil in de battersbox.

Nou ja, niet helemaal stil, want de Alcmarianen kregen na het eerste rondje beter kijk op De Souza. En wel iets meer dan kijk ook, want er zaten een paar goeie klappen bij. Desondanks wist De Souza de schade beperkt te houden tot slechts drie punten in zeven innings. Net als vorige week eigenlijk, maar toen deed de Bussumse slagploeg nog mee. VGM mocht vervolgens de laatste twee innings gooien.

En dit is het punt in het stukje waar we het moeten hebben over zijn (VGM) uitzonderlijke prestaties bij het bereiden van de bollen. De heerlijke puntjes kipkerrie en de rijkelijk belegde broodjes salami-kaas waren uitmuntend! Als ‘zoon van’ had hij natuurlijk een naam hoog te houden. Klik op het plaatje om alles te weten te komen van dé kaaswinkel op de beste markt van Nederland.

Met negen honkslagen deden de Reserve Reserves het niet eens zo heel slecht, maar ze waren té verspreid en niet altijd even goed getimed. Van de tien slagbeurten met een honkloper in scoringspositie wist alleen de PC twee keer tot een ribbie te komen. Tien is ook het getal van het aantal achtergebleven honklopers, zonde.

Hoewel het gezelliger is als hij er niet is, moet hier ook de voormalig GKL genoemd worden. Na de dubbel van Keet in de zesde inning mocht hij het lopen overnemen en kon ook direct scoren. Knap hoor. En met zijn liner naar het rechtsveld in de achtste inning nestelde hij zich, bijna sneaky, op de tweede plek van de Batting Stats.

Zeven is het getal van het aantal strike outs die de Bussumers voor hun kiezen kregen. En zonder er al teveel woorden aan vuil te maken: onderstaand portret moet de kenner genoeg zeggen. Met een slaggemiddelde van .455 gaat het verder wel aardig met Seb.

(klik op het portret voor het nieuwe doel van deze Reserve Reserve dit seizoen)

Helaas is het verhaal dat Tuinman Jariño vertelde over het aanduwen van een geit niet geschikt voor de jeugdige kijkertjes. Maar het staat iedereen vrij hem hier over te bevragen. Suggestie: vraag hem dan nog een keer uit te leggen waarom je de geit (of het schaap) met de neus richting water moet posteren.

Het goede nieuws is dat de Bussumers ondanks de nederlaag nog twee punten los staan van de nummer twee, de Mokum Hawks. Nog 13 te gaan dus!

Nog 14 te gaan!

Amsterdam, 21 mei 2011 – De Bussumse HH2 selectie bestaat uit lauter hardwerkende professionals. Helaas heeft geen van de heren zijn beroep kunnen maken van het edele honkbalspel. Gisterenavond was de eerste gelegenheid dit seizoen waarop dit een ‘dingetje’ zou kunnen worden. Op een gewone werkdag moesten de Reserve Reserves aantreden tegen de Heemsteedse Pinguïns. Het bleek geen probleem, het werd 3-15, en na zeven innings kon aan een verder honkballoos weekend begonnen worden.

Zoals de uitslag, en het aanzienlijk gestegen team-slaggemiddelde, al doet vermoeden, was de Bussumse slagploeg aardig op dreef. En De Souza zorgde met zijn optreden er weer voor dat een normaal zeer degelijke slagploeg, nu slechts tot drie punten kon komen. Maar daar zit het verhaal niet deze week. Deze week MOETEN we het hebben over de prestaties die de Reserve Reserves verdedigend op de mat leggen.

Hoofdrolspeler in het verhaal is de vervanger van Gagarin. Omdat onze balvaste astronaut zich even vergist had in zijn prioriteiten kon de GGL niet anders dan besluiten de wél opgekomen voormalig GKL in het midveld te posteren. Lekker, en bedankt, ook namens het ERA van De Souza.

Dat Erik C. achteruit schuifelend eerst een balletje miste was hem snel vergeven. De meeste Reserve Reserves waren hem bijzonder dankbaar voor de pizza’s die gedurende de wedstrijd regelmatig hun weg terug probeerde te vinden, naar de plek dus waar ze de Reserve Reserve waren binnen gekomen.

Bij de voormalig GKL werkt dat anders, hij heeft al niet veel vrienden, en op deze manier zal dat ook niet snel veranderen. Maar liefst twee keer wist hij een route te kiezen die bij lange na niet bij de gewenste eindbestemming (de bal) uitkwam. De TomTom was een beetje kapot, zeg maar. Lichtpuntje was dat hij bij zijn pogingen wel de lachers op zijn hand had, ook nieuw voor hem. Vooral de poging waarbij hij na ’n verkeerde afslag, struikelend over z’n eigen benen, met z’n blote hand alsnog de bal probeerde te toucheren, werd gewaardeerd door het minimaal toegestroomde publiek. De VGKL zal de wedstrijd snel willen vergeten, maar omdat hij met twee uit vijf wel een positieve bijdrage leverde aan het team- én z’n eigen slaggemiddelde zal hij over een tijdje glimlachend terugkijken naar de eveneens vandaag gepubliceerde statistieken.

En het is nog niet gedaan met lachen om het Bussumse veldspel. De door buitenvelders fout beoordeelde ballen veranderen op de scorekaart vaak nog in honkslagen. Als een binnenvelder een hoge bal vergeet klemvast te nemen, dan blijven deze acties meestal zichtbaar als ‘vf’. Zo geschiede ook met het ploppertje dat om nog steeds onduidelijke reden uit de handschoen van Jopie wist te stuiteren, ‘vf4’, in dit geval dus. De miskleun werd niet afgestraft met een punt, maar hij bleef mentaal hard doorklinken want ook de volgende bal, over de grond, en voorbestemd te leiden tot een dubbelspel bleef niet in het leer zitten.

Dat was het punt dat Laurens er echt genoeg van kreeg. De hierop volgende bal ging zijn kant op, en in plaats van naar Jopie te gooien, besloot hij dat het misschien beter was als hij het deze keer even helemaal zelf deed, en de dubbel werd gedraaid. Helemaal zeker dat het besluit voor deze soloactie uit wanhoop ontstond is niet duidelijk. Het kan ook zijn dat hij wilde bewijzen dat hij niet lui is. Hij was de inning daarvoor namelijk nog uitgemaakt voor ‘luie honkballer’. Na een vrij aardige stop weigerde hij te gaan staan om vervolgens nogal laks, op z’n knietjes, eerst de bal uit z’n handschoen naar z’n gooihand te flippen, om vervolgens, met een beetje hulp van een goeie scoop van Seb de honkloper ‘gewoon’ op een uit te gooien.

Net als de VGKL zal Jopie ook liever niet meer aan de wedstrijd terug denken, maar ach, als je 0.500 slaat en de meeste honkslagen hebt, wie kijk er dan nog naar een veldgemiddelde dat verder nergens wordt bijgehouden?!

De later ingebrachte PC zorgde bijna nog voor de ‘kers op de taart’, maar gelukkig voor hem en zijn grote mond kon hij zich bij de popfly achter de thuisplaat nog net op tijd, en ver genoeg, strekken. Hij viel achterover, de bal in de handschoen. Eind goed, al goed.

Hieronder nog een panorama foto van het moment dat het in- en outfield er nog wel goed uitzag, voor de wedstrijd. Voor de liefhebbers van het scoreverloop daaronder de boxscore.

Nog 15 te gaan!

Amsterdam, 16 mei 2011 – De wedstrijden tegen de teams die ‘hoofdmacht’ zijn bij hun club zijn beter als je kijkt naar het aantal toeschouwers, of naar het al dan niet werken van een scorebord, maar echt leuk wordt het voor de Reserve Reserves pas als de tweede teams de tegenstander zijn. Deze doorgaans wat luie veteranen dragen het honkbalniveau in de Eerste Klasse A. Dit weekend stonden de Reserves van Pirates op het menu. In een goede wedstrijd waarin het lang spannend bleef, was Super Seb uiteindelijk beslissend door met Gagarin op het tweede honk, met een walk-off-single, de genadeklap uit te delen: 4-3!

Met, natuurlijk, sterwerper De Souza op de heuvel zag het er aan het begin van de wedstrijd toch anders uit. De eerste drie ballen die het veld te verstouwen kreeg werden niet al te best verwerkt, en gecombineerd met een vrije loop resulteerde dit in (slechts) één gescoorde fout, én twee punten. Het zullen dan toch de zenuwen geweest zijn, maar het veld, en zeker ook De Souza, herpakte zich, en na de volgende drie slagmensen was de beurt weer aan de Bussumers.

Omdat de vader van Laurens vergeten was z’n zoon naar het veld mee te nemen, moesten de Reserve Reserves het doen zonder hun ouwe vertrouwde lead-off. En omdat Gagarin zich toch een beetje ongemakkelijk voelde over zijn geopenbaarde gebrek aan collegialiteit, voelde hij zich geroepen om in dat gat te springen. Met een tripple, double en twee singles uit vijf slagbeurten van deze nieuwe lead-off moet de GGL bijzonder tevreden geweest zijn. Dat de rechtsvelder bij de triple in de eerste inning een bescheiden bijdrage leverde door als een komeet de verkeerde kant op te rennen, is slechts bijzaak. Kometen komen tenslotte regelmatig voor in het leven van Gagarin, en het Bussumse rechtsveld wordt vaker gebruikt voor bijzondere routes, niets nieuws dus.

In de tweede, derde, vierde en vijfde inning konden de Amsterdammers geen potten breken. Strike-outs werden afgewisseld met vooral vangballen en een incidentele actie op het eerste honk. De Bussumse boys bleven echter onverstoord de knuppel hanteren, en in de derde inning was het weer raak. De dubbel van Gagarin kon niet verzilverd worden. Hij sneuvelde nog op de thuisplaat, maar omdat Jopie  in z’n tweede beurt de bal wél over het binnenveld heen kreeg, en Keet hem vervolgens kon binnen hengelen, stond het na deze inning weer 2-2.

In de vierde inning was Gagarin weer belangrijk, met zin derde hit van de wedstrijd wist hij de door een vangfout op de honken gekomen PC over de thuisplaat te loodsen. Een vervolg hierop kon niet worden gegeven omdat Erik C. het wederom niet over z’n hart kon verkrijgen de piano achter te laten op het derde honk, en je weet: dat kost kostbare tijd!

De zesde inning was weer voor de Mokummers, een aardige dubbel gevolgd door een nuttige pinch-hit honkslag zorgde voor de gelijkmaker. In de zesde inning begon voor de Reserve Reserves ook het Gissen op Van Wissen, over het algemeen niet een heel goed teken. Deze keer was echter was iedereen zo verschrikkelijk blij dat er af en toe weer ‘ns ’n rechte bal met een beetje snelheid gegooid werd, dat ook de hits vanzelf volgden. VGM kon na z’n hit zelfs weer een beetje lachen, maar dat was nog voordat hij wist dat hij een fikse boete krijgt vanwege het ongeoorloofd en bovenhands fast-tossen van z’n helm.

Ook in inning zeven tot en met negen kregen de Hawks weinig grip op De Souza en bleven ze puntloos. De honklopers die in de achtste inning het honk nog wel behaalden werden vakkundig uitgeschakeld. De velderskeus is haast niet het vermelden waard, maar de ijzersterk achtervangende Remco T.  liet, toen het er op aan kwam, zien dat ook hij mensen van het weede honk af kan pegelen.

In de tweede helft van de negende inning was het wederom Gagarin die met een honkslag de strijd opende. Jopie bewees daarna dat hij zich niet alleen kan opofferen door uitstekend Bollen te halen bij de snackbar, maar dat hij dat ook stotend kan. De Hawks hadden duidelijk deze site niet bestudeerd want ze besloten daarna Super Seb gewoon te pitchen. De PC probeerde z’n voormalig teamgenootje nog te waarschuwen ‘HEY BARTJE, NOG EEN BAL EN DAN BEN JE KLAAR!!!!!’, maar het was al te laat. Super Seb nam ‘m op z’n stok en deponeerde de bal ver buiten het bereik van de buitenvelders. Deze walk-off single betekende het winnende punt en tevens einde van de wedstrijd. De Souza heeft weer een ‘win’ en Oppas Tuinman Jariño hoefde de heuvel niet te bestijgen voor de extra innings.

Nog steeds ongeslagen en vier verliespunten los van de concurrentie wordt vol vertrouwen vooruit geblikt op de rest van het seizoen: Nog 15 te gaan!

(Niet voor publicatie: Ed de Kroket deed wel mee, maar er was deze keer gewoon niet veel zinnigs over te zeggen. Voormalig GKL was er niet, maar het was al duidelijk dat het een gezellige wedstrijd was. Vliegtuigbouwer Fokker heeft echt auw, daar kun je geen grappen over maken, of wel?)